Kodeks pracy

Rozwiązywanie umów o pracę należy niewątpliwie do najbardziej problematycznych kwestii dotyczących stosunku pracy, które bardzo często kończą się w sądzie. Omawiamy przepis wskazuje podstawowe zasady dotyczące rozwiązywania umów o pracę.

Nie zawsze chcemy i nie zawsze możemy pracować w pełnym wymiarze czasu pracy. Dlatego też kodeks pracy obejmuje ochroną pracowników pracujących np. na pół etatu.

Niezachowanie określonego prawem terminu do dokonania czynności nie zawsze oznacza całkowite zamknięcie drogi sądowej dla poszkodowanego.

Kodeks pracy określa podstawowe terminy, jakie pracownik musi zachować przy składaniu odwołania w swojej sprawie.

Sprawy z zakresu prawa pracy są rozstrzygane przez specjalnie w tym celu wydzielone jednostki sądów rejonowych i sądów okręgowych.

Komisja pojednawcza, aby mogła w zadowalający sposób wypełniać swoją rolę, musi mieć zapewnione odpowiednie warunki, m.in. lokalowe.

Komisja pojednawcza nie jest organem ustanowionym na stałe, ze stałą liczbą członków.

Oprócz tego, że ugoda może być sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego, może ona także naruszać interes pracownika.

Dość często spotykamy się z sytuacją, że pracodawca pomimo zawarcia ugody przed komisją pojednawczą, nie wykonuje jej. Co pracownik może zrobić w takiej sytuacji?

Zwrócenie się do komisji pojednawczej o rozwiązanie sporu to pierwszy i podstawowy krok w dochodzeniu swoich roszczeń. Czasem jednak zawarcie ugody przed komisją staje się niemożliwe.

Kodeks pracy wskazuje sytuacje, kiedy ugoda jest niedopuszczalna. Mianowicie wtedy, gdy ugoda jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego.

Organy, które sprawują nadzór nad przedsiębiorcami lub innymi jednostkami organizacyjnymi, również mają pewne obowiązki z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy.

Pracodawca zatrudniający więcej niż 250 pracowników ma obowiązek powołać komisję do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy.

Kodeks pracy określa sytuacje, kiedy pracodawca jest zobligowany do powołania komisji do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy.

Pracodawca ma obowiązek konsultować ze swoimi pracownikami działania, jakie podejmuje lub ma zamiar podjąć w zakresie przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.

Kodeks pracy określa sytuacje, kiedy pracodawca musi powołać odpowiednie służby z zakresu BHP, kiedy może wykonywanie tych zadań zlecić innemu pracownikowi, a kiedy może wykonywać je samodzielnie.

Ustawodawca nałożył na pracodawcę obowiązek właściwego przechowywania skażonych środków ochrony indywidualnej, odzieży i obuwia ochronnego.

Na pracodawcy ciąży obowiązek niedopuszczenia lub odsunięcia od pracy pracownika, który nie ma wymaganych na danym stanowisku pracy środków ochrony indywidualnej, odzieży lub obuwia roboczego.

Pracodawca ma obowiązek, w niektórych przypadkach, dostarczyć pracownikowi odpowiednie do pracy obuwie ochronne i odzież roboczą.

Obowiązek dostarczenia środków ochrony indywidualnej dotyczy tych pracowników, którzy są narażeni na działanie niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników.

Pracodawca nie ma dowolności w ustalaniu, jakie konkretne szkolenie BHP musi przejść pracownik, aby móc rozpocząć wykonywanie swoich obowiązków.

Oprócz wyrażonego w artykule poprzedzającym obowiązku ogólnego szkolenia z zakresy BHP, Kodeks pracy nakłada na pracodawcę obowiązek szczegółowego szkolenia pracowników na konkretnych stanowiskach.

W omawianym artykule Kodeks pracy nakłada na pracodawcę obowiązek odpowiedniego przygotowania pracownika, zanim zacznie on wykonywać swoje obowiązki.

Kodeks pracy przyznaje pracownikom, którzy ulegli wypadkowi przy pracy bądź zachorowali na chorobę zawodową, między innymi prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

W omawianym artykule ustawodawca zawarł upoważnienie ustawowe dla poszczególnych ministrów lub Rady Ministrów do wydania odpowiednich, szczegółowych rozporządzeń.

Przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy nakładają na pracodawcę obowiązek analizowania przyczyn wypadków przy pracy.

Omawiany artykuł zawiera definicję choroby zawodowej.

Kodeks pracy nakłada na pracodawcę obowiązek zgłoszenia do odpowiednich służb każdego przypadku choroby zawodowej, lub podejrzenia o taką chorobę.

Kodeks pracy wyraźnie określa zasady, według jakich ma postępować pracodawca w przypadku wystąpienia w jego zakładzie pracy wypadku przy pracy.

W ramach przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, Kodeks pracy nakłada na pracodawcę także obowiązek zapewnienia pracownikom odpowiednich środków i urządzeń sanitarnych.

Pracodawca ma obowiązek w pewnych sytuacjach zapewnić pracownikom nieodpłatne posiłki i napoje.

Pracodawca ma obowiązek przenieść pracownika na inne stanowisko pracy, jeżeli zostanie u niego stwierdzona choroba zawodowa lub pracownik ulegnie wypadkowi przy pracy.

Kodeks pracy określa sposób, w jaki powinien zachować się pracodawca, kiedy u jego pracownika zostanie stwierdzona choroba zawodowa.

Pracodawca ma obowiązek dbać o stan zdrowia swoich pracowników. Przejawia się to między innymi w postaci kierowania pracowników na różnego rodzaju badania.

Kodeks pracy ustanowił upoważnienie dla Prezesa Rady Ministrów, na podstawie którego powołana została specjalna komisja do spraw najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy.

Jednym z obowiązków pracodawcy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy jest odpowiednia profilaktyka w zakresie chorób zawodowych.

Kodeks pracy nakłada na pracodawcę obowiązek badania ryzyka zawodowego i informowania o nim pracowników.

Często zdarza się tak, że charakter wykonywanej przez nas pracy sprawia, że nieustannie jesteśmy narażeni na niebezpieczeństwo. W takiej sytuacji pracodawca ma określone obowiązki.

Pracodawca ma obowiązek stosować specjalne zabezpieczenia dla pracowników, których praca jest narażona na promieniowanie jonizujące.

Jeżeli już pracownik musi pracować w bezpośrednim kontakcie z substancjami uznanymi za szkodliwe, pracodawca jest obowiązany stosować pewne zasady takiej pracy, określone w Kodeksie pracy.

Pracodawca ma obowiązek zapewnić nam bezpieczeństwo w pracy, które dotyczy między innymi zakazu stosowania w procesie pracy substancji nieznanego pochodzenia.

W związku z tym, że pracodawca ma obowiązek zapewnić nam bezpieczne warunki pracy, nie może nakazać wykorzystywania w pracy materiałów i substancji niesprawdzonych.

Pracodawca ma obowiązek zapewnić nam bezpieczne i higieniczne warunki pracy. Oznacza to między innymi, że nie może wyposażać stanowisk pracy w urządzenia niebezpieczne lub nieprawidłowo zabezpieczone.

Pracodawca ma obowiązek zapewnić nam bezpieczne warunki pracy. Dotyczy to w szczególności wszystkich urządzeń, których używanie może nas narazić na ryzyko wypadku przy pracy.

Jeżeli nasza praca związana jest z obsługą różnego rodzaju specjalistycznych maszyn lub urządzeń technicznych, pracodawca musi nam zapewnić bezpieczeństwo w ich używaniu.

Pracodawca ma obowiązek zapewnić nam takie warunki pracy, które odpowiadają jej charakterowi i naszym potrzebom.

Miejsce, w którym ma być wykonywana praca, zależnie od jej charakteru musi odpowiadać podstawowym przepisom dotyczącym bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zgodnie z Kodeksem pracy, pracownikowi przebywającemu na urlopie należy się takie samo wynagrodzenie, jakie otrzymałby gdyby pracował.

W praktyce często zastanawiamy się, kiedy tak naprawdę należy nam się ekwiwalent za niewykorzystany urlop wypoczynkowy a kiedy nie.

Każdemu pracownikowi przysługuje 20 lub 26 dni urlopu w ciągu roku. Co się dzieje w przypadku, gdy pracownik tych dni nie wykorzysta?

Podstawowe przepisy dotyczące rozwiązania umowy o pracę (art. 30)

Praca w niepełnym wymiarze pracy a warunki pracy i płacy (art. 29(2))

Przywrócenie terminu (art. 265)

Terminy do wniesienia odwołania (art. 264)

Właściwość sądów pracy (art. 262)

Organizacja komisji pojednawczej (art. 258)

Wynagrodzenie członka komisji pojednawczej (art. 257)

Żądanie uznania ugody za bezskuteczną (art. 256)

Niewykonywanie ugody przez pracodawcę (art. 255)

Kiedy komisja pojednawcza przekaże sprawę do sądu? (art. 254)

Kiedy nie można zawrzeć ugody? (art. 253)

Obowiązki organów sprawujących nadzór (art. 237(14))

Organizacja i zadania komisji BHP (art. 237(13))

Obowiązek powołania komisji bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 237(12))

Obowiązek konsultacji z pracownikami w zakresie BHP (art. 237(11a))

Obowiązek utworzenia służby bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 237(11))

Odpowiednie przechowywanie skażonej odzieży ochronnej (art. 237(10))

Zakaz dopuszczenia do pracy bez środków ochrony indywidualnej (art. 237(9))

Obowiązek dostarczenia obuwia i odzieży roboczej (art. 237(7))

Obowiązek zapewnienia pracownikowi środków ochrony indywidualnej (art. 237(6))

Szczegółowe zasady dotyczące szkoleń z zakresu BHP (art. 237(5))

Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące konkretnego stanowiska pracy (art. 237(4))

Dopuszczenie pracownika do pracy (art. 237(3))

Prawo pracownika do świadczeń z ubezpieczenia i odszkodowania (art. 237(1))

Rozporządzenia szczegółowe (art. 237)

Obowiązek analizowania przyczyn wypadków przy pracy i chorób zawodowych (art. 236)

Definicja choroby zawodowej (art. 235 (1))

Obowiązek zgłoszenia choroby zawodowej (art. 235)

Wypadek przy pracy (art. 234)

Odpowiednie urządzenia higieniczno – sanitarne (art. 233)

Bezpłatne posiłki i napoje (art. 232)

Przeniesienie do pracy odpowiedniej w przypadku choroby zawodowej (art. 231)

Stwierdzenie choroby zawodowej u pracownika (art. 230)

Badania lekarskie pracowników (art. 229)

Komisja do spraw najwyższych dopuszczalnych stężeń i natężeń czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (art. 228)

Zapobieganie chorobom zawodowym (art. 227)

Ryzyko zawodowe (art. 226)

Praca w warunkach narażenia na wystąpienie nagłego niebezpieczeństwa dla zdrowia i życia (art. 224 i art. 225)

Praca przy narażeniu na promieniowanie jonizujące (art. 223)

Praca w warunkach narażenia na działanie substancji szkodliwych (art. 222)

Zakaz używania substancji nieoznakowanych (art. 221)

Obowiązek ustalenia stopnia szkodliwości materiałów wykorzystywanych w pracy (art. 220)

Zakaz wyposażania stanowisk pracy w maszyny i urządzenia niespełniające wymagań (art. 217)

Odpowiednie zabezpieczenia maszyn i innych urządzeń technicznych (art. 216)

Podstawowe zasady dotyczące maszyn i urządzeń technicznych (art. 215)

Pomieszczenia pracy odpowiednie do rodzaju wykonywanej pracy (art. 214)

Odpowiednie pomieszczenie pracy (art. 213)

Wynagrodzenie za czas urlopu (art. 172)

Ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop (art. 171)

Zaległy urlop wypoczynkowy (art. 168)