Pracodawca i pracownik - definicja

Pracodawca - definicja w prawie pracy

Pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników (art. 3 k.p.). Za pracodawcę, który nie jest osobą fizycz­ną, czynności w sprawach z zakresu prawa pracy dokonuje osoba lub organ zarządzający tą jednost­ką albo inna wyznaczona do tego osoba.

Pracownik - definicja

W myśl przepisów prawa pracy pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę (art. 2 k.p.). Pracownikiem w rozu­mieniu tego przepisu nie jest osoba, która wykonuje określone czynności na rzecz innej osoby na innych podstawach niż tutaj wymienione (np. umowa zle­cenia, umowa o dzieło, umowa agencyjna). O statusie pracownika decyduje nawiązanie sto­sunku pracy. Pracownikiem może być tylko osoba fizyczna. Pojęcia pracownika nie można w żaden sposób odnosić do osoby prawnej.

Redakcja poleca: Zmiany w prawie pracy + kodeks pracy gratis

Pracownik w ubezpieczeniach społecznych

Za pracownika w przepisach o ubezpieczeniach społecznych uznaje się osobę zatrudnioną na pod­stawie stosunku pracy, a także osobę wykonują­cą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia albo umowy o dzieło, jeżeli taką umowę zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodaw­cy, z którym pozostaje w stosunku pracy. Uznanie danej osoby za pracownika na podstawie przepisów ustawy systemowej skutkuje obowiązkiem opłacania za nią wszystkich składek na ubezpieczenia społeczne na takich samych zasadach jak od wyna­grodzeń pracowników świadczących pracę na pod­stawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowa­nia lub spółdzielczej umowy o pracę.

Jeżeli pracownik spełnia kryteria określone dla osób współpracujących, do celów ubezpieczeń społecznych jest traktowany jako osoba współ­pracująca. Za osobę współpracującą z osobami prowadzącymi pozarolniczą działalność oraz zle­ceniobiorcami uważa się małżonka, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobio­ne, rodziców, macochę i ojczyma oraz osoby przy­sposabiające, jeżeli pozostają z nimi we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy pro­wadzeniu tej działalności albo wykonywaniu umowy agencyjnej lub umowy zlecenia. Nie dotyczy to osób, z którymi została zawarta umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego.