Kodeks pracy

Co do zasady każdego pracownika obowiązuje 5-dniowy tydzień pracy, przy założeniu że pracujemy 8 godzin dziennie.

Pracownicy cenią sobie możliwość choćby częściowego wpływu na swój czas pracy. Umożliwienie im tego, o ile nie powoduje to większych trudności po stronie pracodawcy, jest wskazane na gruncie dobrego zarządzania zasobami ludzkimi.

Artykuł 141 kodeksu pracy umożliwia pracodawcy wprowadzenie przerwy na spożycie posiłku lub załatwienie spraw osobistych.

Zadaniowy system czasu pracy jest stosowany najczęściej wtedy, gdy pracodawca nie może na bieżąco kontrolować naszej pracy. Wprowadza zatem wtedy tzw. system zadaniowy i rozlicza nas ze zleconych zadań. Taki system najczęściej spotykany jest u przedstawicieli handlowych

Przerywany czas pracy polega na tym, że pracodawca ma uprawnienie do takiego ukształtowania godzin pracy pracownika, aby w ramach jednej doby roboczej nie wykonywał on pracy nieprzerwanie, tylko aby praca jego była podzielona na części.

Z definicji pracy w ruchu ciągłym wynika, że jest nią praca, która nie może być wstrzymana.

Kodeks pracy - tekst jednolity ustawy. Wersja uwzględniająca zmiany od 7 kwietnia 2023 roku, dotyczące m.in. przepisów o pracy zdalnej.

Są pewne grupy zawodowe, którym kodeks przyznaje szczególną ochronę przed zwolnieniem. Należą do nich przede wszystkim kobiety w ciąży i pracownicy zbliżający się do wieku emerytalnego.

Jeżeli na terenie danego zakładu działa organizacja związkowa zrzeszająca pracowników, to pracodawca bardzo często musi liczyć się z jej zdaniem, często też wiele działań uzależnionych jest od jej zgody.

Utrata pracy jest zawsze dużym problemem dla pracownika, szczególnie jeżeli jest on jedynym żywicielem rodziny. Dlatego też kodeks pracy przyznaje mu uprawnienie do dni wolnych na poszukiwanie pracy.

Wskazane w kodeksie pracy okresy wypowiedzenia umowy na czas nie określony są dość długie. Dlatego też ustawodawca przewidział możliwość ich skrócenia w niektórych sytuacjach.

Kodeks pracy szczegółowo określa terminy, jakie obowiązują każdego pracodawcę przy wypowiadaniu umowy zawartej na czas nie określony.

Kodeks pracy szczegółowo określa terminy, jakie obowiązują każdego pracodawcę przy wypowiadaniu umowy zawartej na okres próbny.

Oprócz umowy na czas nie określony, kodeks pracy przewiduje szereg innych umów o pracę, które ze swej natury są umowami terminowymi. Należą do nich między innymi umowa na czas określony, czy umowa na zastępstwo.

Oprócz umowy na czas nie określony, kodeks pracy przewiduje szereg innych umów o pracę, które ze swej natury są umowami terminowymi. Należą do nich między innymi umowa na czas określony, czy umowa na okres próbny.

Kodeks pracy rozróżnia kilka rodzajów umów o pracę, takich jak na czas określony czy okres próbny. Ważne jest, że nie wszystkie można rozwiązać przez wypowiedzenie.

Rozwiązywanie umów o pracę należy niewątpliwie do najbardziej problematycznych kwestii dotyczących stosunku pracy, które bardzo często kończą się w sądzie. Omawiamy przepis wskazuje podstawowe zasady dotyczące rozwiązywania umów o pracę.

Nie zawsze chcemy i nie zawsze możemy pracować w pełnym wymiarze czasu pracy. Dlatego też kodeks pracy obejmuje ochroną pracowników pracujących np. na pół etatu.

Niezachowanie określonego prawem terminu do dokonania czynności nie zawsze oznacza całkowite zamknięcie drogi sądowej dla poszkodowanego.

Kodeks pracy określa podstawowe terminy, jakie pracownik musi zachować przy składaniu odwołania w swojej sprawie.

Sprawy z zakresu prawa pracy są rozstrzygane przez specjalnie w tym celu wydzielone jednostki sądów rejonowych i sądów okręgowych.

Komisja pojednawcza, aby mogła w zadowalający sposób wypełniać swoją rolę, musi mieć zapewnione odpowiednie warunki, m.in. lokalowe.

Komisja pojednawcza nie jest organem ustanowionym na stałe, ze stałą liczbą członków.

Oprócz tego, że ugoda może być sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego, może ona także naruszać interes pracownika.

Dość często spotykamy się z sytuacją, że pracodawca pomimo zawarcia ugody przed komisją pojednawczą, nie wykonuje jej. Co pracownik może zrobić w takiej sytuacji?

Zwrócenie się do komisji pojednawczej o rozwiązanie sporu to pierwszy i podstawowy krok w dochodzeniu swoich roszczeń. Czasem jednak zawarcie ugody przed komisją staje się niemożliwe.

Kodeks pracy wskazuje sytuacje, kiedy ugoda jest niedopuszczalna. Mianowicie wtedy, gdy ugoda jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego.

Organy, które sprawują nadzór nad przedsiębiorcami lub innymi jednostkami organizacyjnymi, również mają pewne obowiązki z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy.

Pracodawca zatrudniający więcej niż 250 pracowników ma obowiązek powołać komisję do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy.

Kodeks pracy określa sytuacje, kiedy pracodawca jest zobligowany do powołania komisji do spraw bezpieczeństwa i higieny pracy.

Pracodawca ma obowiązek konsultować ze swoimi pracownikami działania, jakie podejmuje lub ma zamiar podjąć w zakresie przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.

Kodeks pracy określa sytuacje, kiedy pracodawca musi powołać odpowiednie służby z zakresu BHP, kiedy może wykonywanie tych zadań zlecić innemu pracownikowi, a kiedy może wykonywać je samodzielnie.

Ustawodawca nałożył na pracodawcę obowiązek właściwego przechowywania skażonych środków ochrony indywidualnej, odzieży i obuwia ochronnego.

Na pracodawcy ciąży obowiązek niedopuszczenia lub odsunięcia od pracy pracownika, który nie ma wymaganych na danym stanowisku pracy środków ochrony indywidualnej, odzieży lub obuwia roboczego.

Pracodawca ma obowiązek, w niektórych przypadkach, dostarczyć pracownikowi odpowiednie do pracy obuwie ochronne i odzież roboczą.

Obowiązek dostarczenia środków ochrony indywidualnej dotyczy tych pracowników, którzy są narażeni na działanie niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników.

Pracodawca nie ma dowolności w ustalaniu, jakie konkretne szkolenie BHP musi przejść pracownik, aby móc rozpocząć wykonywanie swoich obowiązków.

Oprócz wyrażonego w artykule poprzedzającym obowiązku ogólnego szkolenia z zakresy BHP, Kodeks pracy nakłada na pracodawcę obowiązek szczegółowego szkolenia pracowników na konkretnych stanowiskach.

W omawianym artykule Kodeks pracy nakłada na pracodawcę obowiązek odpowiedniego przygotowania pracownika, zanim zacznie on wykonywać swoje obowiązki.

Kodeks pracy przyznaje pracownikom, którzy ulegli wypadkowi przy pracy bądź zachorowali na chorobę zawodową, między innymi prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego.

W omawianym artykule ustawodawca zawarł upoważnienie ustawowe dla poszczególnych ministrów lub Rady Ministrów do wydania odpowiednich, szczegółowych rozporządzeń.

Przepisy dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy nakładają na pracodawcę obowiązek analizowania przyczyn wypadków przy pracy.

Omawiany artykuł zawiera definicję choroby zawodowej.

Kodeks pracy nakłada na pracodawcę obowiązek zgłoszenia do odpowiednich służb każdego przypadku choroby zawodowej, lub podejrzenia o taką chorobę.

Kodeks pracy wyraźnie określa zasady, według jakich ma postępować pracodawca w przypadku wystąpienia w jego zakładzie pracy wypadku przy pracy.

W ramach przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, Kodeks pracy nakłada na pracodawcę także obowiązek zapewnienia pracownikom odpowiednich środków i urządzeń sanitarnych.

Pracodawca ma obowiązek w pewnych sytuacjach zapewnić pracownikom nieodpłatne posiłki i napoje.

Pracodawca ma obowiązek przenieść pracownika na inne stanowisko pracy, jeżeli zostanie u niego stwierdzona choroba zawodowa lub pracownik ulegnie wypadkowi przy pracy.

Kodeks pracy określa sposób, w jaki powinien zachować się pracodawca, kiedy u jego pracownika zostanie stwierdzona choroba zawodowa.

Pracodawca ma obowiązek dbać o stan zdrowia swoich pracowników. Przejawia się to między innymi w postaci kierowania pracowników na różnego rodzaju badania.

System skróconego tygodnia pracy (art. 143)

Indywidualny rozkład czasu pracy (art. 142)

Przerwa w pracy (art. 141)

Zadaniowy system czasu pracy (art. 140)

System przerywanego czasu pracy (art. 139)

System pracy w ruchu ciągłym (art. 138)

Kodeks pracy - tekst jednolity

Zakaz rozwiązania stosunku pracy ze względu na wiek (art. 39)

Obowiązek informowania zakładowej organizacji związkowej o wypowiedzeniu umowy (art. 38)

Zwolnienie na poszukiwanie pracy (art. 37)

Odszkodowanie za skrócenie okresu wypowiedzenia umowy na czas nie określony (art. 36(1))

Wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nie określony (art. 36)

Wypowiedzenie umowy zawartej na okres próbny (art. 34)

Rozwiązanie umowy o pracę na zastępstwo (art. 33 (1))

Rozwiązanie umowy na czas określony (art. 33)

Jakie umowy można rozwiązać za wypowiedzeniem? (art. 32)

Podstawowe przepisy dotyczące rozwiązania umowy o pracę (art. 30)

Praca w niepełnym wymiarze pracy a warunki pracy i płacy (art. 29(2))

Przywrócenie terminu (art. 265)

Terminy do wniesienia odwołania (art. 264)

Właściwość sądów pracy (art. 262)

Organizacja komisji pojednawczej (art. 258)

Wynagrodzenie członka komisji pojednawczej (art. 257)

Żądanie uznania ugody za bezskuteczną (art. 256)

Niewykonywanie ugody przez pracodawcę (art. 255)

Kiedy komisja pojednawcza przekaże sprawę do sądu? (art. 254)

Kiedy nie można zawrzeć ugody? (art. 253)

Obowiązki organów sprawujących nadzór (art. 237(14))

Organizacja i zadania komisji BHP (art. 237(13))

Obowiązek powołania komisji bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 237(12))

Obowiązek konsultacji z pracownikami w zakresie BHP (art. 237(11a))

Obowiązek utworzenia służby bezpieczeństwa i higieny pracy (art. 237(11))

Odpowiednie przechowywanie skażonej odzieży ochronnej (art. 237(10))

Zakaz dopuszczenia do pracy bez środków ochrony indywidualnej (art. 237(9))

Obowiązek dostarczenia obuwia i odzieży roboczej (art. 237(7))

Obowiązek zapewnienia pracownikowi środków ochrony indywidualnej (art. 237(6))

Szczegółowe zasady dotyczące szkoleń z zakresu BHP (art. 237(5))

Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące konkretnego stanowiska pracy (art. 237(4))

Dopuszczenie pracownika do pracy (art. 237(3))

Prawo pracownika do świadczeń z ubezpieczenia i odszkodowania (art. 237(1))

Rozporządzenia szczegółowe (art. 237)

Obowiązek analizowania przyczyn wypadków przy pracy i chorób zawodowych (art. 236)

Definicja choroby zawodowej (art. 235 (1))

Obowiązek zgłoszenia choroby zawodowej (art. 235)

Wypadek przy pracy (art. 234)

Odpowiednie urządzenia higieniczno – sanitarne (art. 233)

Bezpłatne posiłki i napoje (art. 232)

Przeniesienie do pracy odpowiedniej w przypadku choroby zawodowej (art. 231)

Stwierdzenie choroby zawodowej u pracownika (art. 230)

Badania lekarskie pracowników (art. 229)