Pracownica przez 182 dni – do 27 listopada 2009 r. była na zwolnieniu lekarskim i otrzymywała wynagrodzenie chorobowe oraz zasiłek chorobowy. Potem uzyskała prawo do świadczenia rehabilitacyjnego na okres od 28 listopada 2009 r. do 26 maja 2010 r. Pracownica od 1 stycznia 2010 r. wróciła do pracy. Z pytaniem, czy pracownica może wrócić do pracy, zwróciliśmy się do ZUS, który uznał, że w tych okolicznościach powrót do pracy jest możliwy. Pracownica choruje na nowotwór i w okresach poprawy jej stanu zdrowia lekarze nawet zalecają pracownicy powrót do pracy jako formę rekonwalescencji. Pracownica była na zwolnieniu lekarskim z powodu choroby od 1 do 8 maja 2010 r. Czy pracownica ma prawo do nowego okresu zasiłkowego? Czy w tej sytuacji wypłacić jej wynagrodzenie chorobowe, czy pracownica ma prawo do świadczenia rehabilitacyjnego? Jeżeli ma prawo do świadczenia rehabilitacyjnego, to czy waloryzować podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przyjętej do obliczenia tego świadczenia?
Pracownik otrzymuje wynagrodzenie minimalne łącznie z dodatkiem stażowym, który nie jest zmniejszany za okres choroby. Wynagrodzenie bez tego dodatku jest niższe od minimalnego. Jednocześnie pracownik prowadzi działalność, z której opłaca tylko składkę na ubezpieczenie zdrowotne. W kwietniu br. pracownik chorował. W związku z tym otrzymał wynagrodzenie za pracę obniżone o okres nieobecności, ale pełną kwotę dodatku stażowego, który nie jest zmniejszany za czas choroby. Łącznie składki na ubezpieczenia społeczne opłaciliśmy od kwoty niższej niż minimalne wynagrodzenie. Pracownik zwrócił się do mnie z pytaniem, czy za kwiecień musi opłacić składki na ubezpieczenia społeczne z działalności.
Pracodawcy często opłacają koszty opieki medycznej pracowników, a także członków ich rodzin. Powstaje wówczas pytanie, czy świadczenia z tego tytułu uznać za przychód pracownika i tym samym go opodatkować oraz czy zaliczyć do podstawy wymiaru składek ubezpieczeniowych? Z orzecznictwa sądowego wynika, że tego typu świadczenia nie są przychodami. Organy podatkowe stoją jednak na stanowisku, że stanowią one przychód pracowników. W tej sytuacji powstaje dylemat, jak rozliczać pracowników, aby uniknąć kłopotów.
Nasza firma, która ma siedzibę w Polsce, zatrudniła pracownika, który przez 3 dni w tygodniu będzie pracował we Francji. Pracownik ten ma obywatelstwo polskie i mieszka w Polsce. Czy powinniśmy go zgłosić do ubezpieczeń we Francji, czy należy opłacać za niego składki zarówno w Polsce, jak i we Francji?
Przedsiębiorca ma obowiązek zapewnić odpowiednie środki ochrony osobistej, odzieży i obuwia roboczego wszystkim osobom fizycznym, które na jego rzecz wykonują pracę. Kiedy zapewnia je zleceniobiorcom, jest to dla tych osób przychód, od którego muszą zostać opłacone składki na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 16 lutego 2010 r. (sygn. akt P 16/09) uznał, że przepisy w tym zakresie są niezgodne z Konstytucją RP. Przepisy te muszą zostać zmienione w ciągu najbliższych 12 miesięcy.
W ramach oszczędności nasza firma postanowiła zrezygnować z wypłacania pracownikom nagród jubileuszowych. Zgodnie z regulaminem wynagradzania, do tej pory pracownik miał prawo do nagrody po upływie każdych 5 lat pracy w zakładzie. Od kwoty nagrody nie odprowadzaliśmy składek na ZUS, ale pobieraliśmy zaliczkę na podatek dochodowy. Likwidacja nagród nastąpiła z końcem roku. Zarząd firmy podjął jednak decyzję, że osobom, którym taka nagroda przysługiwałaby w 2010 r., wypłaci tytułem rekompensaty jednorazowe świadczenia pieniężne w wysokości i na zasadach obowiązujących przy wypłacie nagród jubileuszowych. Czy od takich rekompensat trzeba opłacić składki na ZUS i pobrać zaliczkę na podatek?
Nauczyciele zatrudnieni na podstawie Karty Nauczyciela mają prawo do wynagrodzenia za pracę oraz innych składników wynagrodzenia. Po spełnieniu wymaganych warunków nauczyciel ma prawo m.in. do dodatków: funkcyjnego, motywacyjnego, za warunki pracy, za wysługę lat, mieszkaniowego, wiejskiego. Nie wszystkie składniki wynagrodzenia nauczyciela są wliczane do podstawy wymiaru świadczeń z tytułu niezdolności do pracy.
