Czy komisja socjalna, przyznając środki z zakładowego funduszu świadczeń
socjalnych na „wczasy pod gruszą”, może brać pod uwagę to, że pracownik
jest zatrudniony na niepełny etat? Czy przez to może on otrzymać mniej,
czy jedynym kryterium powinna być sytuacja materialna? Czy zwrot za
„wczasy pod gruszą” można wypłacić naraz wszystkim pracownikom, czy
powinno się wypłacać każdemu osobno przed dwutygodniowym urlopem?
Wystąpienie płatnika z wnioskiem o odroczenie terminu płatności zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń pracowników lub osób, z którymi zawarto umowę cywilnoprawną, musi być spowodowane szczególnymi okolicznościami, w jakich znalazł się płatnik, albo interesem publicznym. Decyzja organu podatkowego w tym zakresie ma bowiem charakter uznaniowy, co oznacza, że może on pozytywnie rozpatrzyć wniosek, ale nie ma takiego obowiązku.
Nasz były pracownik, który w 2011 r. rozwiązał stosunek pracy w związku z przejściem na emeryturę, wystąpił o dopłatę do wczasów dla niego oraz dziecka siostry, które przyjął na wychowanie. Przedstawił fakturę za wczasy o wartości 4700 zł, w której wyszczególniono koszt wypoczynku dziecka (w wieku 17 lat) w wysokości 1900 zł oraz byłego pracownika (emeryta) w wysokości 2800 zł. Tworzymy zfśs, a były pracownik nie korzystał jeszcze w tym roku ze świadczeń z funduszu. Czy ta osoba ma prawo do świadczeń z zfśs, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości? Czy osiągnięty przez nią przychód podlega opodatkowaniu?
ZFŚS tworzą zarówno pracodawcy prywatni, jak i jednostki sektora
publicznego działające w formie samorządowych zakładów budżetowych oraz
jednostek budżetowych. Pracodawcy ze sfery budżetowej muszą tworzyć
fundusz obligatoryjnie, bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników.
Oznacza to, że nie mogą oni ani zrezygnować z prowadzenia funduszu, ani
dowolnie kształtować wysokości odpisu na ZFŚS. W korzystnej sytuacji
znajdują się natomiast pracodawcy prywatni, którzy mają pewną dowolność w
prowadzeniu działalności socjalnej.