Jeżeli w trakcie urlopu wychowawczego ustanie prawo do określonego 
składnika wynagrodzenia, przysługującego, w myśl umowy o pracę lub 
innego aktu nawiązującego stosunek pracy, do określonego terminu (np. 
dodatek stażowy) uwzględnionego w przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniu 
albo gdy nastąpi zaprzestanie wypłaty takiego składnika wynagrodzenia, 
pracodawca nie musi ponownie ustalać podstawy wymiaru składek z tytułu 
przebywania na urlopie wychowawczym. Analogiczna zasada obowiązuje w 
odniesieniu do składników wynagrodzenia, których wypłaty zaprzestano na 
podstawie przepisów płacowych obowiązujących u pracodawcy. Nie ma przy 
tym znaczenia, czy składnik wynagrodzenia został włączony w całości lub w
 części do innego składnika wynagrodzenia lub zamieniony na inny 
składnik wynagrodzenia.
    
                            
    
        
        
    
    
        W przypadku różnicowania przez pracodawcę wynagrodzenia pracowników, 
którzy wykonują jednakową pracę lub pracę o jednakowej wartości, 
pracodawca powinien udowodnić, że kierował się obiektywnymi powodami. Pracodawca ma obowiązek równego wynagradzania pracowników za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości. Wynagrodzenie to obejmuje wszystkie składniki, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z pracą, przyznawane pracownikom w formie pieniężnej lub w innej niż pieniężna.
    
                            
    
        
        
    
    
        Zdarza się, że w okresie, z którego jest ustalana podstawa wymiaru 
świadczeń chorobowych, pracownik wskutek nieobecności w pracy nie osiąga
 pełnego wynagrodzenia. Ustalając podstawę wynagrodzenia chorobowego, należy pamiętać o uzupełnieniu pensji w miesiącu, w którym została ona pomniejszona z powodu usprawiedliwionej nieobecności. Stanie się tak np. w przypadku korzystania przez pracownika z urlopu bezpłatnego.
    
                            
    
        
        
    
    
        Obowiązki składkowy i podatkowy, którym podlegają poszczególne przychody pracownicze, pracodawcy muszą ustalać na podstawie albo rozporządzenia składkowego, albo ustawy o pdof. Niektóre przychody są zwolnione zarówno ze składek, jak i z podatku, niektóre są zwolnione ze składek, ale podlegają opodatkowaniu (lub odwrotnie), a niektóre są zwolnione zarówno z oskładkowania, jak i z opodatkowania – jednak na odmiennych zasadach i po spełnieniu odmiennych warunków.
    
                            
    
        
        
    
    
        Pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę 
lub za pracę o jednakowej wartości. Zasada ta obejmuje wszystkie 
składniki wynagrodzenia – zarówno wynagrodzenie zasadnicze, jak i 
wszelkiego rodzaju dodatki czy premie, bez względu na ich nazwę i 
charakter. Co więcej, dotyczy ona zarówno świadczeń pieniężnych, jak i 
niepieniężnych, związanych z pracą.
    
                            
    
        
        
    
    
        Od 1 stycznia 2011 r. został wprowadzony przepis, zgodnie z którym, 
jeżeli święto przypada w dniu wolnym od pracy, wynikającym z rozkładu 
czasu pracy (czyli np. w wolną sobotę), to nie obniża ono wymiaru czasu 
pracy (art. 130 § 21 Kodeksu pracy). Jeżeli zatem pracodawca 
ustalił jako dzień wolny od pracy np. sobotę, to dotychczas nie musiał 
oddawać dnia wolnego za święto, które przypadało w tym dniu. Taką 
regulację 2 października br. TK uznał za niezgodną z konstytucją.
    
                            
    
        
        
    
    
        Wynagrodzenie w przypadku umów cywilnoprawnych jest jedynie elementem 
dwustronnej czynności prawnej, zobowiązaniem jednej ze stron kontraktu 
do zapłaty określonej sumy, za wykonanie określonych prac, lub 
przedmiotów (dzieł). Wynagrodzenie to, w przeciwieństwie do 
wynagrodzenia za pracę, nie ma funkcji gwarancyjnej, nie spełnia też 
wymogów „socjalnych”. Zleceniodawcy lub zamawiającego nie obciążają 
bowiem tak szczegółowe zasady wypłaty wynagrodzenia, jak w przypadku 
umowy o pracę. Nie znaczy to jednak, że prawo cywilne w tym zakresie nie
 określa pewnych zasadniczych reguł, które powinny być respektowane pod 
rygorem odpowiedzialności za niewykonanie zobowiązania.