Samo ustalenie, że umowa cywilnoprawna spełnia warunki właściwe dla umowy o pracę jest najczęściej tylko początkiem do innych roszczeń, z którymi może wystąpić pracownik. Będzie on bowiem miał prawo do urlopu wypoczynkowego za okres, gdy pracował na podstawie umowy cywilnoprawnej, do ewentualnych roszczeń za pracę w godzinach nadliczbowych i porze nocnej czy do wyrównania wynagrodzenia, jeżeli zarabiał poniżej minimalnego wynagrodzenia.
    
                            
    
        
        
    
    
        Wynagrodzenie w przypadku umów cywilnoprawnych jest jedynie elementem 
dwustronnej czynności prawnej, zobowiązaniem jednej ze stron kontraktu 
do zapłaty określonej sumy, za wykonanie określonych prac, lub 
przedmiotów (dzieł). Wynagrodzenie to, w przeciwieństwie do 
wynagrodzenia za pracę, nie ma funkcji gwarancyjnej, nie spełnia też 
wymogów „socjalnych”. Zleceniodawcy lub zamawiającego nie obciążają 
bowiem tak szczegółowe zasady wypłaty wynagrodzenia, jak w przypadku 
umowy o pracę. Nie znaczy to jednak, że prawo cywilne w tym zakresie nie
 określa pewnych zasadniczych reguł, które powinny być respektowane pod 
rygorem odpowiedzialności za niewykonanie zobowiązania.
    
                            
    
        
        
    
    
        Kodeks pracy nie zawiera definicji pojęcia „staż pracy”. Przyjmuje się, że jest to okres, w którym pracownik świadczy pracę w ramach stosunku pracy, a więc na podstawie umowy o pracę, powołania, mianowania, wyboru bądź spółdzielczej umowy o pracę, bez względu na tryb rozwiązania stosunku pracy czy na wielkość etatu.