Zdarza się, że ta sama osoba jest zatrudniona w różnych formach (np. umowa o pracę, zlecenie) u dwóch lub więcej podmiotów, a być może prowadzi też działalność gospodarczą. Taka sytuacja to tzw. zbieg tytułów ubezpieczeń. W takim przypadku należy ustalić przede wszystkim, z jakiego tytułu składki będą dobrowolne, a z jakiego obowiązkowe.
Rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem jest jednym ze sposobów zakończenia stosunku pracy. Może go dokonać zarówno pracownik, jak i pracodawca. Pracownik jest stroną stosunku pracy szczególnie chronioną przez kodeks pracy, wobec czego wymagania wobec niego, względem warunków sporządzenia wypowiedzenia, nie są tak liczne, jak te stawiane pracodawcy.
Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, to tzw. zwolnienie dyscyplinarne. Ten przewidziany kodeksem pracy tryb znaleźć może zastosowanie do rozwiązania przez pracodawcę każdego typu umowy o pracę, także umów na czas określony, na zastępstwo, czy na okres próbny, z każdym pracownikiem, nawet szczególnie chronionym przez przepisy prawa pracy.
Kodeks pracy przewiduje wypłatę wynagrodzenia minimum raz w miesiącu.
Nie wyklucza to możliwości wypłacania wynagrodzeń pracowniczych z
większą częstotliwością, np. co tydzień lub co 2 tygodnie; 2, 3 lub
więcej razy w miesiącu. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 4 sierpnia
1999 r. podniósł, że strony stosunku pracy mogą wprowadzać do umowy o
pracę dowolne ustalenia, pod warunkiem że nie będą one mniej korzystne
dla pracownika niż obowiązujące normy prawne (art. 18 k.p.). Żaden
przepis prawa ani charakter (natura) stosunku pracy lub zasady
współżycia społecznego nie stoją na przeszkodzie, aby strony umowy o
pracę uzgodniły wcześniejszy niż wynikający z art. 85 § 2 k.p. termin
płatności wynagrodzenia za pracę (I PKN 191/99, OSNP 2000/22/814).