Urlop dla poratowania zdrowia, zwany również urlopem zdrowotnym, został
przyznany przez ustawodawcę tylko niektórym pracownikom (grupom
zawodowym). Są nimi m. in. nauczyciele, sędziowie, prokuratorzy,
policjanci, strażacy lub górnicy.
Obowiązujące przepisy dopuszczają zatrudnianie młodocianych, a więc
osób, które ukończyły 16 lat, ale nie przekroczyły 18 lat. Wyjątkowo
dopuszczalne jest również wykonywanie pracy przez osoby, które nie
ukończyły 16 lat. Zarówno ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych, jak
i ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków
publicznych nie określają minimalnego wieku, od którego osiągnięcia jest
uzależnione objęcie obowiązkiem ubezpieczeniowym.
Młodocianym w rozumieniu Kodeksu pracy jest osoba, która ukończyła 16
lat i nie przekroczyła 18 lat. Takie
wyznaczenie przedziału wiekowego osób młodocianych wiąże się z zakazem
zatrudniania osób poniżej 16. roku życia, od której to zasady istnieje
kilka wyjątków. Z drugiej strony, osoby powyżej 18. roku życia
niezależnie od tego, czy uczęszczają do szkoły, przy zatrudnieniu są
traktowane jak osoby dorosłe.
Niektórzy z naszych pracowników odbywają podróże służbowe do państw, w których występuje ryzyko zachorowalności na choroby tropikalne. Zdarza się, że ze względu na długie procedury uzyskiwania wiz dla tych osób i zmiany kontraktów w tym czasie, do takiej podróży przygotowywana jest większa liczba pracowników niż ta, która odbędzie taką podróż. Czy w tej sytuacji szczepienia i leki, które sfinansowaliśmy pracownikom w związku z wyjazdem do krajów tropikalnych, powinniśmy potraktować jak opodatkowany przychód ze stosunku pracy?