Młodociany pracownik

Zakaz zatrudniania poniżej 16 roku życia

Zgodnie z art. 190 § 1 Kodeksu pracy młodocianym w rozumieniu kodeksu jest osoba w wieku pomiędzy 16 a 18 rokiem życia. Przepis Kodeksu pracy wyznacza również dolną granicę wieku zezwalającą na zatrudnianie. Zgodnie z przepisem zabronione jest zatrudnianie osoby, która nie ukończyła 16 lat. Warto wspomnieć w tym miejscu, że od 1 września 2018 r. granica wiekowa uniemożliwiająca zatrudnianie będzie wynosiła 15 lat. Modyfikację tę wprowadza ustawa z dnia 19 marca 2009 r. o zmianie ustawy o systemie oświaty oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Art. 190 § 2 Kodeksu pracy traktujący o zakazie zatrudniania poniżej 16 roku życia wiąże się z art. 65 ust. 3 Konstytucji, zgodnie z którym stałe zatrudnianie dzieci do lat 16 jest zakazane, a formy i charakter dopuszczalnego zatrudniania określa ustawa.

Zobacz: Jak zatrudniać młodocianych

Praca dzieci (art. 3045 Kodeksu pracy)

Pierwszym wyjątkiem od zakazu zatrudniania osób poniżej 16 roku życia jest art. 304⁵ Kodeksu pracy. Zgodnie ze wspomnianym przepisem wykonywanie pracy lub innych zajęć zarobkowych przez dziecko do ukończenia przez nie 16 roku życia jest dozwolone wyłącznie na rzecz podmiotu prowadzącego określony rodzaj działalności. Kodeks pracy wymienia wśród nich działalność: kulturalną, artystyczną, sportową lub reklamową. Wykonywanie pracy przez dzieci wymaga ponadto uprzedniej zgody przedstawiciela ustawowego lub opiekuna tego dziecka, a także zezwolenia właściwego inspektora pracy. Inspektor pracy wydaje zezwolenie na wniosek przedstawiciela ustawowego lub opiekuna dziecka. Może jednak odmówić wydania zezwolenia. Dokonuje tego, gdy wykonywanie pracy lub innych zajęć zarobkowych:

1. powoduje zagrożenie dla życia, zdrowia i rozwoju psychofizycznego dziecka,
2. zagraża wypełnianiu obowiązku szkolnego przez dziecko.

Do wniosku o wydanie zezwolenia dołącza się:

1. pisemną zgodę przedstawiciela ustawowego lub opiekuna dziecka na wykonywanie przez dziecko pracy lub innych zajęć zarobkowych,
2. opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej dotyczącą braku przeciwwskazań do wykonywania przez dziecko pracy lub innych zajęć zarobkowych,
3. orzeczenie lekarza stwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania przez dziecko pracy lub innych zajęć zarobkowych,
4. jeżeli dziecko podlega obowiązkowi szkolnemu – opinię dyrektora szkoły, do której dziecko uczęszcza, dotyczącą możliwości wypełniania przez dziecko tego obowiązku w czasie wykonywania przez nie pracy lub innych zajęć zarobkowych.