Kontrola Państwowej Inspekcji Pracy, będącej organem, którego zadaniem jest egzekwowanie przepisów prawa pracy, poprzez nadzór i kontrolę ich przestrzegania, w tym w szczególności przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów dotyczących legalności zatrudnienia i innej pracy zarobkowej, została uregulowana w ustawie o Państwowej Inspekcji Pracy.
Kodeks pracy przewiduje wypłatę wynagrodzenia minimum raz w miesiącu.
Nie wyklucza to możliwości wypłacania wynagrodzeń pracowniczych z
większą częstotliwością, np. co tydzień lub co 2 tygodnie; 2, 3 lub
więcej razy w miesiącu. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 4 sierpnia
1999 r. podniósł, że strony stosunku pracy mogą wprowadzać do umowy o
pracę dowolne ustalenia, pod warunkiem że nie będą one mniej korzystne
dla pracownika niż obowiązujące normy prawne (art. 18 k.p.). Żaden
przepis prawa ani charakter (natura) stosunku pracy lub zasady
współżycia społecznego nie stoją na przeszkodzie, aby strony umowy o
pracę uzgodniły wcześniejszy niż wynikający z art. 85 § 2 k.p. termin
płatności wynagrodzenia za pracę (I PKN 191/99, OSNP 2000/22/814).
W trakcie kontroli Państwowej Inspekcji Pracy pracodawca przedstawił zaświadczenia o ukończeniu szkolenia okresowego z zakresu bhp 10 pracowników. Organizatorem szkolenia był pracodawca. Inspektor pracy zażądał przedstawienia programów szkolenia, dzienników zajęć, protokołów przebiegu egzaminów i rejestru wydanych zaświadczeń. Pracodawca nie przedstawił inspektorowi żądanych dokumentów. Ponadto na podstawie imiennej karty ewidencji czasu pracy poddanych szkoleniu pracowników inspektor pracy ustalił, że w dniach przeprowadzania szkolenia jeden pracownik przebywał na zwolnieniu lekarskim, drugi przebywał w podróży służbowej, a trzeci był nieobecny w pracy z powodu korzystania z urlopu wypoczynkowego. Inspektor pracy opisał stan faktyczny w protokole z kontroli, wydał nakaz poddania szkoleniom z zakresu bhp pracowników oraz skierował do prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa polegającego na fałszowaniu dokumentacji. Czy inspektorzy pracy mogą kwestionować przedstawione przez pracodawcę szkolenia bhp i w jakich przypadkach?
W przypadku różnicowania przez pracodawcę wynagrodzenia pracowników,
którzy wykonują jednakową pracę lub pracę o jednakowej wartości,
pracodawca powinien udowodnić, że kierował się obiektywnymi powodami. Pracodawca ma obowiązek równego wynagradzania pracowników za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości. Wynagrodzenie to obejmuje wszystkie składniki, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z pracą, przyznawane pracownikom w formie pieniężnej lub w innej niż pieniężna.
Jedną z najpopularniejszych form określania wynagrodzenia za pracę jest
stałe wynagrodzenie zasadnicze. Jego wysokość jest ustalona w treści
umowy o pracę. Taka forma wynagradzania może przysługiwać za wykonaną
czynność, jednostkę pracy bądź przepracowany czas. Wynagrodzenie
zasadnicze jest samodzielnym składnikiem pensji, który może stanowić jej
jedyny element. Ponadto stanowi ono w każdym przypadku podstawę do
wyliczania wysokości innych świadczeń przysługujących pracownikowi,
takich jak: wynagrodzenie urlopowe, ekwiwalent za urlop, świadczenia
chorobowe itp.
Nasz pracownik (52 lata) od 10 do 19 marca br. był na zwolnieniu lekarskim i z tego tytułu pobierał przez pierwsze 3 dni wynagrodzenie chorobowe, a za pozostałe 7 dni zasiłek chorobowy. Wynagrodzenie pracownika wynosi 2600 zł brutto. Otrzymaliśmy tytuł wykonawczy, na podstawie którego zostaliśmy zobowiązani do potrącania z wynagrodzenia pracownika (i przysługujących mu składników wynagrodzenia, w tym również zasiłków) należności z tytułu niespłaconego kredytu w banku w kwocie 500 zł miesięcznie. Czy możemy dokonać potrącenia zarówno z wynagrodzenia chorobowego, jak i z zasiłku? Jeśli tak, to w jakiej wysokości?