W lipcu br. wypowiedzieliśmy jednej z naszych pracownic umowę o pracę. Okres wypowiedzenia upływa z końcem października, ale pracownica została zwolniona z obowiązku świadczenia pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Pracownica ta dysponowała dotychczas samochodem, który użytkowała wyłącznie w celach służbowych (koszt paliwa był szczegółowo ewidencjonowany w karcie paliwowej i pokrywany w całości przez firmę). Na mocy indywidualnych ustaleń uzgodniono, że pracownica może w okresie zwolnienia z wykonywania pracy nadal użytkować samochód służbowy, ale paliwo do auta musi opłacać z własnych środków. Czy wynagrodzenie wypłacane tej osobie w okresie wypowiedzenia należy oskładkować, mimo że faktycznie nie wykonuje ona pracy? Od kiedy należy ją wyrejestrować z ZUS? Czy z tytułu użytkowania służbowego auta należy również opłacić składki do ZUS?
    
                            
    
        
        
    
    
        Wynagrodzenie w przypadku umów cywilnoprawnych jest jedynie elementem 
dwustronnej czynności prawnej, zobowiązaniem jednej ze stron kontraktu 
do zapłaty określonej sumy, za wykonanie określonych prac, lub 
przedmiotów (dzieł). Wynagrodzenie to, w przeciwieństwie do 
wynagrodzenia za pracę, nie ma funkcji gwarancyjnej, nie spełnia też 
wymogów „socjalnych”. Zleceniodawcy lub zamawiającego nie obciążają 
bowiem tak szczegółowe zasady wypłaty wynagrodzenia, jak w przypadku 
umowy o pracę. Nie znaczy to jednak, że prawo cywilne w tym zakresie nie
 określa pewnych zasadniczych reguł, które powinny być respektowane pod 
rygorem odpowiedzialności za niewykonanie zobowiązania.
    
                            
    
        
        
    
    
        Dyskryminacja oznacza nierówne traktowanie w zakresie nawiązywania i 
rozwiązywania stosunku pracy, warunków zatrudnienia, awansowania oraz 
dostępu do szkoleń, np. ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, 
narodowość, przynależność związkową czy orientację seksualną, a także ze
 względu na formę zatrudnienia. Natomiast mobbing (inaczej nękanie 
psychiczne lub terror psychiczny) to działania skierowane przeciwko 
pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub 
zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności 
zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie 
pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.
    
                            
    
        
        
    
    
        Obowiązek wypłaty odprawy dotyczy zarówno zwolnienia w trybie grupowym, 
jak i indywidualnym (przy zwolnieniu nawet 1 osoby), a do nabycia 
uprawnienia nie jest istotny rodzaj umowy (terminowa, bezterminowa), 
wymiar czasu pracy ani też faktyczne świadczenie pracy w chwili 
zwolnienia. Pieniądze trzeba zatem wypłacić, nawet jeśli pracownik 
przebywał na urlopie lub też z innych powodów nie świadczył pracy.