Tematy - Zarządzanie czasem, Motywowanie - INFOR.PL

Zapisz się na newsletter

Wpisz poprawny e-mail

Lista priorytetów, zarówno tych strategicznych, jak i operacyjnych, leżących na biurkach dyrektorów HR w firmach z Europy Środkowo-Wschodniej ulegnie w najbliższych latach istotnemu przewartościowaniu – wynika z badania PwC*. Czy to oznacza całkowitą zmianę dotychczasowego modelu funkcjonowania działów HR?

Nasz dyrektor handlowy zdecydował się na zmianę pracy, przechodzi do firmy konkurencyjnej. Będzie to druga zmiana na tym stanowisku w ciągu ostatnich dwóch lat. Po rozmowach z zarządem doszliśmy do wniosku, że rekrutacja powinna być prowadzona na zewnątrz, gdyż wśród obecnej kadry menedżerskiej nie widzimy odpowiedniej osoby, choć wiemy, że są tam pracownicy z wysokimi ambicjami, którzy prawdopodobnie chcieliby aplikować. Zastanawiamy się, jak o tym poinformować, żeby nie zdemotywować obecnej kadry. Niestety, nasze wcześniejsze doświadczenia pokazują, że zawsze są pretensje i niezadowolenie. Zastanawiam się, co robimy źle?

W naszej firmie od wielu lat pracujemy bez przerwy na pełnych obrotach. Dotyczy to wszystkich szczebli, nikt nie ma chwili czasu na zebranie myśli, nie mówiąc już o spokojnym wypiciu kawy. Ile przerw powinno się robić w pracy, żeby nie zamęczyć pracowników? Coraz więcej ludzi od nas odchodzi. Jestem jednych z menedżerów, sam mam dość, a jednocześnie coraz bardziej niepokoję się o kolegów.

Wyniki Badania Najlepsi Pracodawcy 2010, przeprowadzonego przez firmę Aon Hewitt, pokazują, że są firmy, w których kobiety zdecydowanie lepiej oceniają swoje warunki pracy niż mężczyźni.

W przeprowadzonym w naszej firmie badaniu satysfakcji, pracownicy zgłosili problem, że nie czują się motywowani przez swoich przełożonych. Jako szef szkoleń dostałam zadanie: „Zorganizować szkolenie z motywowania”. W jaki sposób efektywnie nauczyć menedżerów motywowania swoich podwładnych?

Młodzi i niedoświadczeni szefowie stający na czele zespołów często mają niewielkie umiejętności praktycznego kierowania ludźmi. Mają też kłopoty z przekazywaniem trudnych decyzji, egzekwowaniem poleceń, z motywowaniem podwładnych poprzez spójny system kar i nagród, z budowaniem właściwego dystansu menedżerskiego pomiędzy sobą a zespołem, z uczeniem ludzi samodzielności i odpowiedzialności. W takich sytuacjach z pomocą powinien przyjść dział HR.

Nasza firma dotkliwie odczuwa skutki spowolnienia gospodarczego. Trzeba podjąć trudne decyzje związane z redukcją kosztów, których nie sposób efektywnie wdrożyć bez zaangażowania kierowników i kluczowych specjalistów. Jak zdobyć ich zaangażowanie i wsparcie? Jak ich przekonać, że redukcja, chociaż bolesna, jest konieczna?

Rynek rekrutacyjny w Polsce staje się coraz bardziej dojrzały, a różnica między zapełnieniem wakatu i zatrudnieniem prawdziwego talentu jest coraz bardziej wyraźna. Zyskują na znaczeniu firmy rekrutacyjne, pełniąc funkcję mostu między pracodawcą a kandydatem. Jednak podstawą efektywnej współpracy jest dobra komunikacja między działem personalnym, firmą rekrutacyjną i potencjalnym pracownikiem.

Przede mną nie lada zadanie. Właśnie objęłam stanowisko menedżera zespołu składającego się z osób żyjących w odrębnych światach. Prawie każdy ma własną opinię na każdy temat, swoje przyzwyczajenia oraz swoje sposoby pracy. Przyznam jednak, że zespół ten jest efektywny i osiąga wyznaczone mu cele. Pytanie tylko, jak ja mam się w tym odnaleźć? Co robić, aby utrzymać i zwiększać efektywność tego zespołu? Czy uszanować odrębność członków zespołu?

Niedawno rozpoczęłam pracę jako menedżer ds. szkoleń w instytucji finansowej i jest to moja pierwsza funkcja kierownicza. Szkolenia stanowią dla mnie ważny element motywacyjny, gdyż firma inwestująca w pracownika pokazuje, jak ważnym jest on zasobem. Sytuacja w mojej firmie jest jednak niezrozumiała i mam wrażenie, że szkolenia traktowane są jak zło konieczne. Trudno wspierać i rozwijać politykę rozwojową, jeżeli nikt nie ma do niej przekonania.

W naszej firmie panuje dewiza „Nie przychodź do mnie z problemem, jeśli nie masz rozwiązania”. Z reguły ta zasada się sprawdza, ale nie zawsze. Słyszałem, jak na korytarzu w rozmowie jeden z pracowników powiedział drugiemu, że czasem ma ochotę pójść do swojego szefa i po prostu się wygadać, i nie zależy mu wtedy na poszukiwaniu rozwiązań, a po prostu chciałby, żeby go wysłuchano i zrozumiano. Czy nasza firmowa dewiza nie jest tak dobra dla podwładnych, jak mi się wydawało?

RWE Polska SA oraz Henkel Polska Sp. z o.o. kładą nacisk na kreatywność i innowacyjność pracowników. Mimo że działają w odmiennych branżach: RWE w sektorze energetycznym, Henkel w dziedzinie środków czystości, kosmetyków i chemii budowlanej, to mają podobne podejście do wspierania i zachęcania pracowników do kreatywności i nowatorskich pomysłów dotyczących każdego obszaru firmy.

Po przyjęciu przez Sejm ustawy o formach opieki nad dziećmi do lat trzech, tzw. ustawy żłobkowej, poniesione przez pracodawcę koszty utworzenia i funkcjonowania żłobka - w części nie finansowanej przez pracowników - zaliczane będą do kosztów uzyskania przychodu.

Proponowane zmiany w kwestii opodatkowania pakietów medycznych fundowanych przez pracodawców utrudnią firmom dbanie o zdrowie swoich pracowników – jednogłośnie podkreślają inwestorzy sektora nowoczesnych usług biznesowych.

Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (zfśs) umożliwia pracodawcom finansowanie żłobków, przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego dzieci pracowników. Dotychczas niewiele firm zdecydowało się na takie rozwiązanie.

Często stosowanym przez pracodawców bonusem motywującym do pracy są różnego rodzaju nieodpłatne świadczenia na rzecz pracowników. Mimo że skutecznie wpływają na poprawę wizerunku pracodawcy, najczęściej znacznie obciążają budżet pracownika.

Fuzje, przejęcia, konsolidacje, restrukturyzacja to sytuacje, które zwykle mrożą krew w żyłach pracownikom działów HR. Na pierwszy plan wysuwają się nurtujące pytania o utrzymanie poziomu zatrudnienia, proces komunikacji zmiany w organizacji, identyfikację obszarów poddanych restrukturyzacji.

Po raz ostatni za święto przypadające w sobotę pracownicy dostaną dodatkowy dzień wolny. Chodzi o 25 grudnia 2010 roku, czyli pierwszy dzień świąt Bożego Narodzenia, który przypada w sobotę. Od 2011 r. takie uprawnienie zniknie w zamian za wolne w święto Trzech Króli.

W projektowanych obecnie biurach coraz częściej aranżowane są pokoje służące do gier i zabaw dla pracowników. Pojawiają się w nich stoły do ping-ponga czy konsole PlayStation. Wiele z tych pomysłów rodzi się przy czynnym udziale samych zatrudnionych.

Prowadzę niewielką firmę zajmującą się usługami profesjonalnymi i doradztwem biznesowym. Tworzy ją młody zespół. W większości są to ludzie z kilkuletnim doświadczeniem zawodowym po studiach. Specyfika naszej branży wymaga bycia blisko klienta i budowania profesjonalnych relacji. Część naszych pracowników jest bardzo aktywna w mediach społecznościowych – prywatnie i zawodowo. Często w swoich profilach podają nazwę naszej firmy jako pracodawcy, a wśród znajomych mają naszych klientów. Zastanawiam się, jaki to może mieć wpływ na naszą działalność, na odbiór naszej firmy przez klientów i jakie skutki może przynieść ewentualna próba ograniczania tej aktywności.

Co roku osoby odpowiedzialne za organizację eventów pracowniczych – a są nimi zwykle pracownicy działu personalnego – zadają sobie pytanie: co ciekawego można przygotować dla pracowników w tym roku, jak ich zaskoczyć, jak przygotować spotkanie świąteczne, w którym nie mieli jeszcze okazji uczestniczyć?

Gdy mówię swoim pracownikom, że każdy cel, jaki sobie stawiamy, musi spełniać kryteria SMART, śmieją się ze mnie i mówią, że to firmowa nowomowa. Ja tymczasem wierzę w tę zasadę, choć niekiedy mam kłopoty z dokładnym opisaniem celu lub oszacowaniem jego realności. Czy rzeczywiście SMART to przeżytek?

Konflikt często postrzegany jest negatywnie, jako zagrożenie istniejącego porządku i ładu w przedsiębiorstwie. Większości osób słowo konflikt kojarzy się negatywnie. Zaskoczenie może budzić fakt, iż specjaliści od zarządzania czasem radzą specjalnie wywołać konflikt. Warto zdać sobie sprawę z tego, że niezgodność celów czy poglądów to sytuacja naturalna.

Utalentowani pracownicy mają bardzo sprecyzowane oczekiwania nie tylko pod względem zarobków, możliwości awansu czy dostępu do pakietów socjalnych. Specjaliści chcą wykonywać swoje obowiązki przy użyciu nowoczesnych narzędzi i technologii, oszczędzających czas i dających możliwość skoncentrowania się na tym, co najważniejsze – wynikach i rozwoju.

Jesień nie jest dobrym okresem na pracę. Do negatywnego wpływu jesiennej aury na pracę przyznaje się 2/3 uczestników ankiety Pracuj.pl. Najlepszym sposobem na jej zwalczenie, w większości przypadków, okazuje się kawa i coś słodkiego.

Firmy chętnie przyjmują do pracy osoby kreatywne i ambitne, umożliwiając im szybkie pięcie się po szczeblach kariery. Największe szanse na awans mają osoby charakteryzujące się wysoką motywacją oraz umiejętnościami interpersonalnymi.

„On się chyba wypalił” wypowiedziane przez jednego pracownika o drugim zabrzmiało jak wyrok. Jestem menedżerem, zarządzam kilkunastoosobowym zespołem. Chciałbym wiedzieć, jak rozpoznać wypalenie zawodowe pracownika i co robić, jeśli faktycznie ma miejsce.

Na potrzebę podejmowania działań aktywizujących osoby w wieku lat 50 i więcej wskazywano na konferencji zorganizowanej przez PKPP Lewiatan. W Polsce wskaźnik zatrudnienia tych osób wynosi 32 proc., średnia unijna to 46 proc.

Rozmowa okresowa to kluczowy punkt całego systemu ocen okresowych pracowników. Sposób jej przeprowadzenia decyduje w dużej mierze o jakości i rzetelności dokonanej oceny pracownika, a tym samym determinuje zasadność opierania na wynikach oceny okresowej różnych decyzji związanych z zarządzaniem ludźmi w organizacji. Jednocześnie rozmowa okresowa bardzo często budzi niechęć i obawę zarówno ocenianych, jak i oceniających i jest postrzegana jako sytuacja trudna dla obu stron. Można jednak zbudować pozytywne podejście do procesu dokonywania oceny okresowej, jeżeli będziemy pamiętać o stosowaniu pewnych zasad i dobrych praktyk oceniania.

Kryzys nie wpłynął na bonusową politykę pracodawców. Wielu z nich nadal oferuje swoim pracownikom prywatną opiekę medyczną, zajęcia w klubach fitness czy dofinansowanie studiów. A co najbardziej cenią pracownicy?

Jak traktowane są pracujące mamy i na jakie udogodnienia mogą liczyć w miejscu zatrudnienia? Odpowiedzi na te pytania dostarczyło badanie przeprowadzone w ramach konkursu „Mama w pracy”. Wyniki tegorocznej edycji konkursu przedstawiono 25 czerwca podczas gali finałowej w Warszawie. W trakcie imprezy wręczono statuetki firmom, które wyróżniają się promacierzyńską postawą.

Jednym z istotnych elementów systemu motywacyjnego są wynagrodzenia pracowników, w szczególności zaś systemy premiowo-nagrodowe. Ważne jest także powiązanie dodatkowych składników wynagrodzenia z sytuacją finansową pracodawcy, co pozwoli na niewypłacanie tego elementu wynagrodzenia w okresach gorszej koniunktury gospodarczej, spadku zapotrzebowania na usługi lub towary oferowane przez firmę.

Rozmowa między menedżerem i podwładnym na temat wyników oceny okresowej lub bieżącej nazywana jest zwyczajowo rozmową oceniającą. W świetle współczesnych, dobrych praktyk punktem ciężkości w tego typu rozmowie powinno być nie tyle ocenianie, ile wsparcie dla rozwoju pracownika. Tym samym mówimy o rozmowie rozwijającej. Może ona być bardzo inspirująca dla podwładnych, pod warunkiem że menedżer pozna, zrozumie i zastosuje w praktyce kilka ważnych zasad psychologii efektywności.

Jestem menedżerem od kilkunastu miesięcy. Mam wrażenie, że moje sposoby motywowania pracowników nie są tak skuteczne, jakbym chciał. Jakie błędy popełniają najczęściej menedżerowie podczas motywowania podwładnych? Czego powinienem unikać?

W jaki sposób skutecznie zmotywować pracowników, gdy zanim awansowaliśmy i staliśmy się ich przełożonymi, byliśmy ich równoległymi współpracownikami? Czy wskazane jest wówczas utrzymywanie kontaktów przyjacielskich, czy raczej należy przekreślić dotychczasowe relacje?

Na szkoleniu rozgorzała dyskusja na temat motywowania pozafinansowego. Dyskusja dotyczyła tak zwanego wzbogacania stanowiska pracy, czyli działań, które uczyniłyby je znacznie atrakcyjniejszym, a pracę na nim o wiele bardziej satysfakcjonującą.

To, że z turbulencjami w gospodarce mieliśmy w ostatnim roku do czynienia, wie chyba każdy. W 2008 roku firmy planowały podwyżki dla dyrektorów na kolejny rok w wysokości 5,9 proc., ale już w połowie 2009 roku okazało się, że wzrosty były jedynie symboliczne, ze średnią na poziomie 0,92 proc. Nawet i te odczuli jednak tylko nieliczni – ponad połowa przedsiębiorstw (55 proc.) w ogóle zamroziła dyrektorom podwyżki.

„Naszą organizację czekają zmiany, a pracownicy są pełni obaw. Właśnie zakończyliśmy wdrażanie nowej struktury organizacyjnej, zmiany jeszcze nie okrzepły. Wiemy, że pracownicy chcieliby innych zasad wynagradzania... i dlatego nie jest to dobry moment, by poruszać temat zaangażowania”. Jakże często firmy rezygnują z badania i systematycznego budowania zaangażowania pracowników właśnie z takich powodów, twierdząc, że w takich warunkach szanse na uzyskanie wysokiego zaangażowania są nikłe. Czy na pewno?