Selekcja kandydatów

Jako pracownik działu HR często mam za zadanie zarówno sprawdzenie referencji kandydata, jak i ich udzielanie. Zwykle kandydaci przekazują nam wystawione przez ich poprzednich pracodawców referencje, w formie opinii pisemnych, ale prosimy również o kontakty do osób, które mogą udzielić referencji. Wykorzystujemy te informacje do uzupełnienia naszej wiedzy o kandydacie i potwierdzenia, czy powinniśmy daną osobę zatrudnić. Niestety, zdarzyło nam się kilkukrotnie, że zatrudniona osoba, pomimo że uzyskała pozytywne referencje, nie wykazała się cechami, które były jej przypisane przez osoby udzielające referencji. Jak zatem sprawdzać referencje, aby pozyskać obiektywne informacje o kandydacie, a także, w jaki sposób udzielać referencji naszym byłym pracownikom?

Identyfikowanie, rozwijanie i utrzymywanie osób o wyjątkowych w danej branży zdolnościach, zaangażowaniu oraz efektywności pracy jest dla organizacji nie lada wyzwaniem. Jest też jednym z bardziej skutecznych sposobów osiągania sukcesu bez względu na koniunkturę gospodarczą. Rozwiązania on-line pozwalają działom HR tworzyć szeroko zakrojone działania systemowe, spójne ze strategią firmy i założonymi celami.

Jestem menedżerem w firmie handlowej. Co miesiąc każdy ze specjalistów z mojego zespołu przeprowadza kilkanaście projektów rekrutacyjnych. Niestety, ostatnio zaczęły docierać do nas zewnętrzne negatywne opinie kandydatów biorących udział w prowadzonych przez nas rekrutacjach na temat poziomu komunikacji naszego działu HR. Podejrzewam, że moi pracownicy, mając tak dużo pracy i projektów, czasami zapominają wysłać stosownego e-maila lub zadzwonić do uczestników procesu. Obawiam się, że może to negatywnie wpłynąć na wizerunek naszej organizacji. W jaki sposób możemy poprawić przepływ informacji między naszymi rekruterami a kandydatami, tak aby wzmocnić wizerunek firmy jako pracodawcy?

Termin zarządzanie wiekiem (age management) staje się coraz bardziej popularny. Pojęcie to pojawia się zarówno w dyskursie naukowym, medialnym, jak i związanym z problematyką zarządzania zasobami ludzkimi. Czy jednak krajowe firmy są rzeczywiście zainteresowane wprowadzeniem założeń koncepcji zarządzania wiekiem do swoich organizacji? Jak pod tym względem wypadają na tle przedsiębiorstw zagranicznych?

Jestem 44-letnim mężczyzną z doświadczeniem w branży IT. Obecnie szukam pracy w charakterze informatyka. Ostatnio dużo mówi się o zakazie dyskryminacji ze względu na wiek osób poszukujących pracy. Proszę mi wyjaśnić, co mam zrobić, jeśli w Kodeksie pracy wymogiem jest podanie daty urodzenia przy staraniach o pracę, a przepisy antydyskryminacyjne zakazują stosowania przez pracodawcę kryterium wieku przy zatrudnianiu pracowników. Moim zdaniem oba przepisy się wykluczają, gdyż pracodawca z daty urodzenia odczyta przecież mój wiek. Czy przy staraniach o pracę mogę nie wpisywać w CV mojej daty urodzenia i czy potencjalny pracodawca może nakazać mi uzupełnienie moich danych w aplikacji?

Od lat pracuję jako haerowiec odpowiedzialny, między innymi, za rekrutację. W procesach naszej firmy dział HR pełni funkcję doradczą, natomiast ostateczne decyzje dotyczące zatrudnienia pracowników podejmują bezpośredni przełożeni. Niestety, w niektórych zespołach mamy stosunkowo wysoką fluktuację, pomimo że pracownicy zatrudniani spełniają wszystkie wymagania merytoryczne, a nasza firma stara się zagwarantować dobre, rynkowe warunki pracy. Zastanawiam się, gdzie popełniamy błąd?

Zazwyczaj, kiedy mówimy o selekcji, mamy na myśli dobór pracowników „na wejściu” do organizacji, lecz z selekcją mamy do czynienia także w przypadku kierowania karierą (tzw. przejście w organizacji). Te dwa oblicza selekcji różnią się punktem odniesienia.

Rekrutacja i alokacja pracowników, planowanie ścieżek kariery, awansowanie czy działania rozwojowe wymagają odpowiednich narzędzi. Czy możliwy jest rzetelny pomiar kompetencji pracowników przy zastosowaniu narzędzi psychologicznych?

Wysokiej klasy specjaliści od programowania i zarządzania projektami IT, a także osoby potrafiące efektywnie wykorzystywać nowe media w działaniach sprzedażowych i marketingowych nie powinni mieć problemu z zatrudnieniem. Zapotrzebowanie na tych specjalistów kreuje dynamiczny rozwój internetu oraz branży telekomunikacyjnej.

Pomiar kompetencji u kandydatów do pracy oraz audyt i ocena przyrostu kompetencji u pracowników wymagają posłużenia się trafną i efektywną metodą szacowania poziomu kompetencji. Na szczególną uwagę zasługuje metoda Situational Judgment Test (SJT), popularnie określana mianem „testu kompetencyjnego”. Stanowi ona optymalny kompromis między trafnością i efektywnością pomiaru. Jej atutem jest ponadto szeroki zakres stosowalności – od selekcji zawodowej, poprzez audyt kompetencyjny, aż po identyfikację potrzeb szkoleniowych i ocenę efektywności zastosowanych oddziaływań rozwojowych.

Czy młode osoby podejmujące pracę posiadają odpowiednie kompetencje? Czy niedopasowanie kompetencyjne to problem jedynie przedstawicieli świata biznesu? Czy polskie szkolnictwo dobrze przygotowuje do pracy i odpowiada na zapotrzebowanie rynku? Na jakie stanowiska firmy poszukują teraz pracowników? Jaki jest poziom gotowości pracodawców do podnoszenia na własny koszt kwalifikacji przyszłych pracowników? Jakie inicjatywy podejmują, aby zapobiec brakowi odpowiednich kwalifikacji przyszłych pracowników? Jaki jest związek między ramami kwalifikacji dla szkolnictwa wyższego a oczekiwaniami absolwentów i pracodawców?

Zmiany na rynku pracy zapoczątkowane w IV kwartale 2010 roku oraz dynamiczne wejście w rok bieżący zdają się dobrze rokować zarówno dla pracodawców, pracowników, jak i samych firm doradztwa personalnego. Jakiego zatem rynku pracy możemy się spodziewać w 2011 roku? Czy czeka nas lepsza koniunktura?

Outsourcing usług rekrutacyjnych to rozwiązanie, które umożliwia przedsiębiorcom optymalizację procesów zarządzania, zaś działom HR efektywną politykę rekrutacyjną i realizację strategicznie ważnych obszarów polityki personalnej. Zatrudnienie firmy doradztwa personalnego jest szczególnie pomocne w przypadku rekrutacji na stanowiska menedżerskie, wymagające specjalistycznej wiedzy lub rekrutacji masowych.

Rozmowa kwalifikacyjna jest nieodłącznym elementem każdego projektu rekrutacyjnego. Trudno sobie nawet wyobrazić dobór kandydatów do pracy bez spotkania się i porozmawiania z nimi. Niekiedy cały proces selekcji sprowadza się do rozmowy lub serii rozmów z kandydatami. Niestety, tradycyjna rozmowa kwalifikacyjna, czyli w formie tzw. wywiadu swobodnego, nie jest narzędziem selekcji zawodowej, choć może pełnić ważne funkcje w procesie doboru. Powstaje więc pytanie, czy rozmowę kwalifikacyjną w ogóle można traktować jako narzędzie selekcji zawodowej. Odpowiedź brzmi: zdecydowanie tak, pod warunkiem że przybierze formę wywiadu ustrukturyzowanego.

Nasz dyrektor handlowy zdecydował się na zmianę pracy, przechodzi do firmy konkurencyjnej. Będzie to druga zmiana na tym stanowisku w ciągu ostatnich dwóch lat. Po rozmowach z zarządem doszliśmy do wniosku, że rekrutacja powinna być prowadzona na zewnątrz, gdyż wśród obecnej kadry menedżerskiej nie widzimy odpowiedniej osoby, choć wiemy, że są tam pracownicy z wysokimi ambicjami, którzy prawdopodobnie chcieliby aplikować. Zastanawiamy się, jak o tym poinformować, żeby nie zdemotywować obecnej kadry. Niestety, nasze wcześniejsze doświadczenia pokazują, że zawsze są pretensje i niezadowolenie. Zastanawiam się, co robimy źle?

Podobno wszyscy jesteśmy narażeni na błędy w postrzeganiu i ocenie podczas prowadzenia wywiadów z kandydatami do pracy. Jako osobie rekrutującej zależy mi na tym, by ich uniknąć, i by moja ocena kandydata była naprawdę obiektywna. Jak to zrobić?

Wywiady telefoniczne, spotkania rekrutacyjne, testy selekcyjne, assessment center, sprawdzanie referencji należą do dość powszechnie stosowanych metod weryfikacji, wykorzystywanych w trakcie procesów rekrutacji. Profesjonalnie przygotowane i poprowadzone zwiększają trafność decyzji rekrutacyjnych. Skuteczną ocenę predyspozycji kandydatów do zajmowania danego stanowiska zapewnia jednak przede wszystkim wywiad kompetencyjny.

Według Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, w 2008 roku w Polsce zarejestrowanych było blisko 4 tysiące agencji rekrutacyjnych. Kryzys finansowy zmniejszył ich liczbę o 25 proc. W razie wystąpienia problemów finansowych, przedsiębiorcy redukcję kosztów zaczynają od działów, które same z siebie nie przynoszą wyraźnych zysków.