Przyjęcie pracownika do pracy wiąże się z powstaniem po obu stronach stosunku pracy obowiązków. Bardzo ważną rolę na etapie zatrudniania pracownika odgrywa dokumentacja pracownicza (kwestionariusz osobowy dla osoby ubiegającej się o pracę, kwestionariusz osobowy dla pracownika, umowa o pracę, informacja o warunkach zatrudnienia, zlecenie przekazywania wynagrodzenia na rachunek bankowy, oświadczenie pracownika dla celów podatkowych PIT-2).
Kontrola Państwowej Inspekcji Pracy, będącej organem, którego zadaniem jest egzekwowanie przepisów prawa pracy, poprzez nadzór i kontrolę ich przestrzegania, w tym w szczególności przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów dotyczących legalności zatrudnienia i innej pracy zarobkowej, została uregulowana w ustawie o Państwowej Inspekcji Pracy.
W trakcie kontroli Państwowej Inspekcji Pracy pracodawca przedstawił zaświadczenia o ukończeniu szkolenia okresowego z zakresu bhp 10 pracowników. Organizatorem szkolenia był pracodawca. Inspektor pracy zażądał przedstawienia programów szkolenia, dzienników zajęć, protokołów przebiegu egzaminów i rejestru wydanych zaświadczeń. Pracodawca nie przedstawił inspektorowi żądanych dokumentów. Ponadto na podstawie imiennej karty ewidencji czasu pracy poddanych szkoleniu pracowników inspektor pracy ustalił, że w dniach przeprowadzania szkolenia jeden pracownik przebywał na zwolnieniu lekarskim, drugi przebywał w podróży służbowej, a trzeci był nieobecny w pracy z powodu korzystania z urlopu wypoczynkowego. Inspektor pracy opisał stan faktyczny w protokole z kontroli, wydał nakaz poddania szkoleniom z zakresu bhp pracowników oraz skierował do prokuratury zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa polegającego na fałszowaniu dokumentacji. Czy inspektorzy pracy mogą kwestionować przedstawione przez pracodawcę szkolenia bhp i w jakich przypadkach?
Pracodawca, który powziął podejrzenie wystąpienia choroby zawodowej u
zatrudnianego pracownika, ma obowiązek niezwłocznie zgłosić podejrzenie
takiej choroby. Takiego zgłoszenia może również dokonać sam pracownik
lub były pracownik, który podejrzewa, że występujące u niego objawy mogą
wskazywać na taką chorobę, a także lekarz, który podczas wykonywania
badań powziął podejrzenie choroby zawodowej u pracownika.
Zasadą jest, że dokumenty z zakresu prawa pracy, w tym w szczególności umowy o pracę, powinny być sporządzane w języku polskim. Przepisy Kodeksu pracy nie określają języka, w którym powinny być
sporządzane dokumenty kadrowe. Podstawowym aktem prawnym,
który określa język dokumentacji pracowniczej, jest ustawa o języku
polskim.