PIP skontroluje nowe umowy terminowe

22 lutego 2016 r. zaczną obowiązywać nowe zasady zawierania umów na czas określony. Celem zmian jest wyeliminowanie nadużyć pracodawców w stosowaniu tego rodzajów umów. Państwowa Inspekcja Pracy będzie zaangażowana w egzekwowanie nowych przepisów.

Wyniki kontroli PIP wskazują na konieczność zmiany przepisów w celu ograniczenia skali zawierania długoterminowych umów o pracę na czas określony w sposób nieuzasadniony i naruszający prawo. Inspektorzy od lat stwierdzają liczne uchybienia w zakresie przestrzegania przepisów dotyczących zawierania terminowych umów. Z roku na rok wzrastała liczba umów zawieranych na okresy dłuższe niż 5.

Polecamy produkt: Kodeks pracy 2016 z komentarzem + poradnik w prezencie

By ograniczyć nadużycia dotyczące zawierania umów na czas określony Sejm 25 czerwca 2015 r. znowelizował przepisy Kodeksu pracy w tym zakresie. Nowelizacja została ogłoszona w Dzienniku Ustaw z 2015 r. poz. 1220.

Zgodnie z nowym brzmieniem art. 25¹ Kodeksu pracy okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech.

Jeżeli okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony jest dłuższy niż 33 miesiące lub liczba zawartych umów przekroczy trzy, uważa się, że pracownik, odpowiednio od dnia następującego po upływie ww. okresu lub od dnia zawarcia czwartej umowy na czas określony, jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Limity nie będą miały zastosowania do umów o pracę zawartych na czas określony:

1) w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,

2) w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,

3) w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,

4) w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie

- jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy.

O zawarciu umowy na czas określony bez stosowania art. 25¹ § 1 Kodeksu pracy z obiektywnych przyczyn leżących po stronie pracodawcy, pracodawca będzie musiał zawiadomić właściwego okręgowego inspektora pracy, w formie pisemnej lub elektronicznej wraz ze wskazaniem przyczyn zawarcia takiej umowy, w terminie 5 dni roboczych od dnia jej zawarcia. Niedopełnienie tego obowiązku będzie stanowić wykroczenie przeciwko prawom pracownika zagrożone karą grzywny od 1000 zł do 30.000 zł.

Polecamy: Umowy zlecenia i inne umowy cywilnoprawne od 1 stycznia 2016 r. (książka)

Inspektor pracy po uzyskaniu informacji o zawarciu umowy na czas określony bez stosowania ustawowych limitów będzie musiał ustalić, czy w danym przypadku przyczyny wskazane przez pracodawcę uzasadniają zatrudnienie pracownika na podstawie umowy terminowej, a w szczególności, czy zawarcie umowy służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy. Ustalenie tych faktów może łączyć się z koniecznością przeprowadzenia kontroli u pracodawcy. Jeżeli inspektor pracy stwierdzi, że zawarcie umowy na czas określony nastąpiło z naruszeniem obowiązujących przepisów, będzie mógł wnieść do sądu pracy powództwo o ustalenie, że strony łączy umowa o pracę na czas nieokreślony.

Powództwa o ustalenie istnienia stosunku pracy nie dotyczą bowiem wyłącznie sytuacji, w której sporny jest sam fakt istnienia stosunku pracy, ale również takich sytuacji, w których spór dotyczy rodzaju zawartej pomiędzy stronami umowy. W toku postępowania o ustalenie istnienia stosunku pracy sąd jest zobowiązany do ustalenia wszystkich istotnych postanowień umowy o pracę (w tym także tego, czy strony łączy umowa o pracę na czas określony, czy na czas nieokreślony).

Nowe przepisy będą miały zastosowanie także do umów o pracę na czas określony trwających w dniu wejścia w życie ustawy, jednakże do 33-miesięcznego okresu zatrudnienia będzie wliczał się okres zatrudnienia na podstawie umowy na czas określony przypadający od dnia wejścia w życie ustawy, a trwająca w tym dniu umowa o pracę na czas określony będzie uważana za pierwszą umowę w rozumieniu art. 25¹ Kodeksu pracy w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą albo za drugą umowę w rozumieniu tego przepisu, jeżeli została zawarta jako druga umowa w rozumieniu art. 25¹ Kodeksu pracy w dotychczasowym brzmieniu.

Dołącz do nas na Facebooku!

Źródło: Państwowa Inspekcja Pracy

Chcesz dowiedzieć się więcej, sięgnij po nasze publikacje

KOMPLET: VAT zmiany od 1 lipca 2021 + JPK_VAT + VAT w e-commerce

Tylko teraz

99,00 zł

119,70 zł

Przejdź do sklepu