Specyfika organizacji firm typu shared service, a także charakter pracy w nich, sprawiają, że konieczne staje się takie motywowanie pracowników, by zechcieli związać się z firmą na dłużej. Jednak zanim zostanie postawione pytanie, jak motywować, trzeba odpowiedzieć sobie na pytanie, kogo i do czego. Jakie więc możliwości mają zarządy takich organizacji, by efektywnie budować więzi z najlepszymi pracownikami?
Zawarliśmy z inną firmą porozumienie o przejęciu części jej majątku i części pracowników. Nie jest to jednak przejęcie w trybie z art. 231 Kodeksu pracy. Z przejmowanymi pracownikami zostały rozwiązane umowy o pracę, otrzymali świadectwa pracy, wyrejestrowano ich z ubezpieczeń na ZUS ZWUA z kodem tytułu 100. Od następnego dnia podpisaliśmy z pracownikami nowe umowy o pracę i zgłosiliśmy ich do ubezpieczeń w ZUS. W porozumieniu podpisanym z pracownikami jest zapis, że w sprawach nieuregulowanych stosuje się art. 231 Kodeksu pracy. Pracownik zachorował po miesiącu pracy u nas. Z jakiego okresu wyliczyć dla niego podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego, z 12 miesięcy kalendarzowych, czy z okresu pracy w naszym zakładzie pracy?
Zatrudniamy w szkole 69 osób. Jesteśmy szkołą rządową. Jak należy ustalić podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego za kwiecień br. pracownikowi (głównemu księgowemu), który do końca 2008 r. otrzymywał oprócz wynagrodzenia zasadniczego dodatek funkcyjny, dodatek za staż pracy, premię regulaminową oraz dodatek za prowadzenie księgowości PKZP? Do wyliczenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego w 2008 r. nie wchodził dodatek za staż pracy i dodatek za prowadzenie księgowości PKZP. Od 1 stycznia 2009 r. zostały zmienione zasady wynagradzania obowiązujące w szkole. Obecnie pracownik otrzymuje wynagrodzenie jednoskładnikowe, tzn. wszystkie przysługujące dodatki służbowe oraz premia zostały włączone do wynagrodzenia zasadniczego. Czy obliczając wynagrodzenie za czas choroby w 2009 r. do podstawy należy przyjąć wynagrodzenie od stycznia br., czy również z poprzedniego roku?
Chcemy wyznaczyć w zakładzie pracownika do udzielania pierwszej pomocy. Pracownik, któremu zaproponowaliśmy tę funkcję, nie wyraził na to zgody. Tłumaczył się tym, że wychowuje dziecko w wieku do 4 lat i nie chce mieć dodatkowych obowiązków. Czy pracownik może odmówić bycia odpowiedzialnym za udzielanie pierwszej pomocy? Czy powód podany przez pracownika jest wystarczający? Zależy nam na tym, aby ten pracownik był odpowiedzialny za udzielanie pierwszej pomocy, ponieważ ma ukończony w tym zakresie odpowiedni kurs.
Wielu autorów zainteresowanych problematyką funkcjonowania człowieka w pracy podkreśla, że takie pojęcia, jak motywy i wartości są sobie bardzo bliskie. Zakłada się, że pełnią one podobne funkcje, organizując i sterując zachowaniem ludzi. Co istotne, wartości są łatwo dostępne w bezpośrednim pomiarze, podczas gdy pomiar motywów jest właściwie niemożliwy. Dlatego też sądzi się, że często jesteśmy zmuszeni wnioskować o motywach pośrednio, właśnie z pomiaru wartości. Czego dzięki takiemu podejściu dowiadujemy się o motywach młodych i przyszłych pracowników?
Kieruję niewielkim zespołem. Zależy mi na tym, aby praca w zespole była efektywna. Jak dotąd, udaje mi się zapobiegać konfliktom, więc zespół pracuje w dobrej atmosferze. Uważam jednak, że brakuje nam „ducha zespołu”, czyli tego, co niektórzy nazywają synergią. Mam wrażenie, że jako zespół nie pracujemy tak efektywnie, jak moglibyśmy. Co mogę zrobić, aby zwiększyć efektywność pracy mojego zespołu?
Zatrudniamy pracownika na podstawie umowy o pracę, który równocześnie powadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest architektem. Od listopada 2008 r. pracownik był na zwolnieniu lekarskim i otrzymał wynagrodzenie chorobowe i zasiłek. Okazało się, że z działalności nie brał zwolnienia lekarskiego, ponieważ i tak nie ma prawa do zasiłku. Wypłaciliśmy pracownikowi świadczenia, a teraz ZUS wydał decyzję o zwrocie wypłaconego zasiłku, ponieważ pracownik prowadził działalność w trakcie zwolnienia lekarskiego. Czy słusznie? Czy pracownik musi zwrócić wypłacone świadczenia?
Czyż to nie zwykli ludzie - solidni, skromni, pracowici - stanowią „sól ziemi” borykających się z kryzysem firm? Przesłanek na potwierdzenie takiej tezy jest wiele. Na ogół rzemieślników mamy 90 proc., a artystów 10 proc. Doceniając artystów i nie dostrzegając roli dobrych rzemieślników, demotywujemy tę solidną większość załogi, a wybitną mniejszość deprawujemy, bo dotąd napędzała ich wewnętrzna motywacja, którą często próbujemy zastąpić poprzez zewnętrzne systemy nagród.
Pracownik jest zatrudniony u nas i w drugim zakładzie pracy. W naszej firmie jest pracownikiem ochrony i pracuje na portierni. W drugiej firmie pracuje jako magazynier. Pracownik zachorował i otrzymał zwolnienie lekarskie na 5 dni, które przedstawił w drugim zakładzie pracy. Nam powiedział, że nie potrzebuje zwolnienia lekarskiego, ponieważ praca, którą u nas wykonuje, nie wpływa na stan jego zdrowia. Czy możemy w tym przypadku dopuścić pracownika do pracy? Jeżeli tak, to czy powinniśmy wymagać od niego jakiegoś dodatkowego dokumentu?
