E-kompetencje polskich pracowników - zasoby poszukiwane czy standard na rynku pracy

Najczęściej spotykanym wyjaśnieniem kompetencji jest rozumienie ich jako wypadkowej wiedzy, umiejętności, doświadczenia, postaw czy cech osobowości, które przejawiają się w działaniu pracownika, przy czym traktowane są one jako wewnętrzne dyspozycje, potencjał jednostki (zobacz rysunek 1).

E-kompetencje, czyli co?

Pomimo prób porządkowania terminologii dotyczącej kompetencji wokół zagadnienia wciąż pozostaje wiele niejasności i niespójności. Równie trudna wydaje się być próba wyodrębniania i nazywania kompetencji szczegółowych. Kompetencje podzielić można na:

• bazowe: poznawcze, społeczne i osobiste;
• wykonawcze: biznesowe, firmowe i menedżerskie¹.

Wśród spisu kompetencji biznesowych koniecznych w pracy zarówno pracowników, jak i ich przełożonych coraz częściej wymienia się te związane z wykorzystaniem usług komunikacji elektronicznej - e-kompetencje.

Dla potrzeb niniejszego artykułu przyjęto, że kompetencje ICT² są wynikiem posiadanej wiedzy popartej doświadczeniem oraz pozytywnego nastawienia do technologii ICT przejawiającej się w umiejętnościach wykorzystania komputera i Internetu dla realizacji celów przedsiębiorstwa. Stanowią więc one potencjał pracownika ukierunkowany na wykorzystanie w pracy technik teleinformatycznych, usług komunikacji elektronicznej.

Systemy i ludzie

Pomiar poziomu e-kompetencji i związane z nimi umiejętności analizować można przynajmniej na dwóch płaszczyznach: pierwszej odnoszącej się do zastosowań zawodowych i drugiej związanej z wykorzystaniem technik teleinformatycznych w gospodarstwach domowych w celach rozrywkowych, nauki, elektronicznego handlu itp. W niniejszym artykule zajmować się będziemy przede wszystkim tymi pierwszymi, a więc związanymi z wykorzystaniem rozwiązań teleinformatycznych w procesach realizowanych w przedsiębiorstwach i instytucjach. Nazywać je będziemy kompetencjami e-biznesowymi.