Praca w nocy, Zwalnianie pracowników

Programy dobrowolnych odejść (PDO) głównie są związane z restrukturyzacją zatrudnienia. Stosowane są jako alternatywa dla zwolnień grupowych. Jak zgłosić i stosować program? Czy odejścia w ramach programu są zwolnieniami grupowymi?

Wraz z podniesieniem minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2018 r., wzrośnie również kwota dodatków za pracę w nocy. Wysokość dodatku jest uzależniona od miesięcznego wymiaru godzin do przepracowania, dlatego też będzie się ona różniła w poszczególnych miesiącach.

W 2018 r. minimalne wynagrodzenie wyniesie 2100 zł brutto. Wzrost płacy minimalnej ma wpływ na inne świadczenia związane ze stosunkiem pracy, np. na dodatek za pracę w porze nocnej, odprawy, odszkodowania. Świadczenia będą należne w wyższej wysokości, pod warunkiem że prawo do nich powstanie w 2018 r.

Czy każdy przypadek świadczenia pracy w okresie zwolnienia lekarskiego uzasadnia rozwiązanie umowy o pracę z pracownikiem w trybie art. 52 § 1 pkt 1 kodeksu pracy z powodu ciężkiego naruszenia przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych?

Przepisy Kodeksu pracy wyraźnie określają, że za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz standardowego wynagrodzenia, przysługuje dodatek w wysokości 100% pensji, jeśli dodatkowe obowiązki pracownik wykonywał w nocy, niedzielę lub święta.

Od 1 stycznia 2017 r. zmienią się zasady ustalania minimalnego wynagrodzenia za pracę dla pracowników i zleceniobiorców. W wyniku zmian, pracodawcy będą musieli prowadzić ewidencję godzin wykonania zlecenia i przechowywać dokumenty.

Pracownikowi wykonującemu pracę w porze nocnej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie za każdą godzinę pracy w porze nocnej. Wysokość dodatku będzie się różnić w poszczególnych miesiącach, w zależności od miesięcznego wymiaru godzin do przepracowania. Ile wyniesie dodatek za pracę w porze nocnej w 2016 roku?

Od 1 stycznia 2016 r. płaca minimalna pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy będzie wynosić 1850 zł. Natomiast kwota minimalnego wynagrodzenia w pierwszym roku pracy wyniesie 1480 zł. Od kwoty minimalnego wynagrodzenia zależy wysokość wielu świadczeń pracowniczych.

Zasady zatrudniania kobiet w ciąży w porze nocnej i godzinach nadliczbowych sprowadzają się do bezwzględnego zakazu. Praca w porze nocnej i w godzinach nadliczbowych traktowana jest bowiem jako nadmierne obciążenia organizmu w okresie ciąży.

Za pracę w godzinach nocnych pracownikowi przysługuje dodatkowe wynagrodzenie. Jego wysokość została określona w kodeksie pracy i jest zależna od kwoty minimalnego wynagrodzenia.

W niektórych przypadkach przepisy nakładają na pracodawców obowiązek ponownego zatrudnienia zwolnionego wcześniej pracownika. Dotyczy to sytuacji, w których do rozwiązania stosunku pracy doszło zgodnie z prawem i skutecznie. Kiedy na pracodawcy ciąży wspomniany obowiązek?

Długość okresu wypowiedzenia umowy zawartej na czas nieokreślony jest uzależniona od stażu pracy. Najkrótszy wynosi 2 tygodnie – jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy, a najdłuższy 3 miesiące – jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.

Za wykonywanie obowiązków pracowniczych w nocy przysługuje pracownikowi dodatek do wynagrodzenia. Zgodnie z Kodeksem pracy dodatek za pracę w porze nocnej wynosi 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę. Czy ustalając wysokość dodatku nocnego dla danego pracownika należy odnosić się do obowiązującego tę osobę nominalnego czasu pracy, bez względu na długość okresu rozliczeniowego, jakim jest objęta?

Dodatek nocny przysługujący pracownikom zatrudnionym w naszej firmie wypłacamy w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę. Część pracowników jest objęta 1-miesięcznym, a część 3-miesięcznym okresem rozliczeniowym. Czy ustalając wysokość dodatku nocnego dla danego pracownika powinniśmy odnosić się do obowiązującego tę osobę nominalnego czasu pracy, bez względu na długość okresu rozliczeniowego, jakim jest objęta?

Pracownik telefonii komórkowej zatrudniony w salonie sprzedaży dostał upomnienie od kierownika punktu za brak profesjonalizmu w obsługiwaniu klientów. Chodziło o nierzetelne udzielanie informacji o ofercie i wielokrotne wprowadzanie klientów w błąd przy zawieraniu umów o świadczenie usług telefonicznych. Powodowało to liczne reklamacje i zepsuło wizerunek firmy. Ponieważ pracownik nadal nie przykładał się do pracy, kierownik salonu postanowił wypowiedzieć mu z tego powodu umowę o pracę. W tym czasie pracownik jednak rozchorował się i był na zwolnieniu lekarskim, które trwało przez maksymalny okres zasiłkowy, tj. 182 dni. Następnie skorzystał z 2 miesięcy świadczenia rehabilitacyjnego i potem wrócił do pracy. Nastawienie pracownika do pracy nie uległo zmianie. Nadal nie przykłada się do swoich obowiązków, np. po długotrwałej nieobecności nie zapoznał się z nową ofertą naszej firmy, która stała się obowiązująca w czasie jego choroby, i nadal udziela klientom nierzetelnych informacji. Kierownik salonu ma wątpliwości, czy w takiej sytuacji może zwolnić pracownika. Czy w wypowiedzeniu umowy o pracę można podać temu pracownikowi, jako przyczynę zwolnienia go z pracy, zdarzenia, które miały miejsce kilka miesięcy temu?

Ze względu na zmiany organizacyjne w naszej firmie zmuszeni zostaliśmy dokonać redukcji etatów i zwolnić kilkanaście osób. Jednakże w okresie zwolnień złożyły też wypowiedzenia osoby, na których firmie bardzo zależało. Skłoniło mnie to do podjęcia próby wdrożenia procedury exit interview, by w przyszłości zapobiegać takim sytuacjom i mieć dodatkowe źródło informacji, jak doskonalić firmę. W jaki sposób powinnam do tego podejść?

Wypowiedzenie umowy o pracę nawet sprzeczne z prawem i wadliwe nie jest nieważne. Jeżeli pracownik nie uruchomi procedury odwoławczej przed sądem pracy, to po upływie terminu na złożenie stosownego pozwu wadliwa decyzja pracodawcy pozostanie w mocy.

W obliczu problemów finansowych pracodawcy często sięgają po radykalne rozwiązania, aby uratować przedsiębiorstwo przed bankructwem. Szukając oszczędności, obniżają wynagrodzenia lub zmniejszają liczbę zatrudnionych. Zanim jednak wręczy się pracownikom wypowiedzenia, warto rozważyć alternatywne rozwiązania.

Pracownik może żądać ponownego zatrudnienia, jeśli odzyskał zdolność do pracy, a pracodawca zwolnił go uprzednio bez wypowiedzenia z powodu długotrwałej choroby. Pracodawca nie ma jednak takiego obowiązku, jeśli nie posiada faktycznych możliwości przyjęcia tej osoby do pracy.

Pracodawcy dokonujący zwolnień grupowych mają dodatkowe obowiązki oprócz tych związanych ze zwykłymi zwolnieniami z pracy. Należą do nich m.in. informowanie urzędu pracy o zwolnieniach grupowych, zawarcie porozumienia z organizacjami związkowymi lub wydanie regulaminu zwolnień grupowych czy wypłata odprawy pieniężnej. Nieprzestrzeganie trybu zwolnień grupowych może wiązać się z różnymi sankcjami dla pracodawcy, ale nie spowoduje bezskuteczności dokonanych wypowiedzeń umów o pracę z mocy prawa. Dopiero przed sądem pracy pracownicy mogą dochodzić uznania za bezskuteczne dokonanych wypowiedzeń w ramach zwolnień grupowych, jeżeli doszło do nich z naruszeniem prawa.

Wydłużenie wieku emerytalnego, które będzie stopniowo następować od 1 stycznia 2013 r., spowoduje, że zmienią się okresy ochronne przed zwolnieniem z pracy pracowników w wieku przedemerytalnym. W wyniku wejścia w życie reformy emerytalnej ochrona przedemerytalna niektórych grup pracowników będzie dłuższa niż dotychczasowe 4 lata.

Przepisy wyraźnie wskazują, jakie dane obowiązkowo powinny się znaleźć w świadectwie pracy, a jakie można zamieścić w nim na żądanie pracownika. Formalny charakter świadectwa, ograniczający możliwość zamieszczania w nim dowolnych informacji, wynika z tego, że jego zapisy służą ustaleniu określonych uprawnień ze stosunku pracy i ubezpieczenia społecznego (art. 97 § 2 Kodeksu pracy). Ponadto zachodzi potrzeba chronienia danych osobowych pracownika i poszanowania jego dóbr osobistych, które mogłyby być naruszone przez umieszczanie w świadectwie dowolnych zapisów według uznania pracodawcy.

Mamy firmę budowlaną. Specyfika tej pracy wymaga, aby czasem prowadzić prace w nocy. Jakie warunki muszą zostać spełnione, aby było to bezpieczne?

Pracodawca, likwidując działalność gospodarczą, musi rozwiązać łączące go z pracownikami umowy o pracę, co do zasady bowiem sama likwidacja działalności gospodarczej nie powoduje automatycznie rozwiązania stosunku pracy.