Minimalne wynagrodzenie za pracę dla pracowników i zleceniobiorców od 2017 r.

Od 1 stycznia 2017 r. zostanie wprowadzona minimalna stawka godzinowa dla zleceniobiorców oraz samozatrudnionych wynosząca 13 zł. Ponadto przy ustalaniu wysokości minimalnego wynagrodzenia dla pracowników nie będzie uwzględniany dodatek do wynagrodzenia za pracę w porze nocnej. Nie będzie też można już płacić wynagrodzenia w wysokości 80% płacy minimalnej dla pracowników w pierwszym roku pracy.

22 lipca 2016 r. Sejm uchwalił ustawę o zmianie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz niektórych innych ustaw. Nowelizacja zmienia zasady ustalania wysokości minimalnego wynagrodzenia dla pracowników oraz wprowadza minimalną stawkę godzinową dla osób wykonujących pracę na podstawie umów zlecenia oraz umów o świadczenie usług, do których stosuje się przepisy o zleceniu.

Polecamy produkt: Umowy zlecenia i inne umowy cywilnoprawne od 1 stycznia 2017 r.

Minimalne wynagrodzenie w pierwszym roku pracy

Obecnie obowiązujące przepisy stanowią, że wysokość płacy pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia ustalonego w trybie określonym w ustawie o minimalnym wynagrodzeniu za pracę. Istnieje jednak od tej zasady wyjątek. Mianowicie, wysokość wynagrodzenia pracownika w okresie jego pierwszego roku pracy nie może być niższa niż 80% wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Od 1 stycznia 2017 r. zniknie możliwość ustalenia pensji niektórych pracowników poniżej wynagrodzenia minimalnego. Nowelizacja znosi bowiem wynagrodzenie w wysokości 80% wynagrodzenia minimalnego dla pracowników w pierwszym roku pracy. Oznacza to, że wszystkich, niezależnie od stażu pracy, będzie obowiązywała jedna stawka minimalnej pensji. Ustawodawca uznał, że nie ma już uzasadnienia dla dalszego utrzymywania takiego zróżnicowania w wynagrodzeniu minimalnym. Sytuacja na rynku pracy i w gospodarce jest bowiem znacznie lepsza niż w momencie kiedy przepisy w tym zakresie były wprowadzone.

Dodatek za pracę w nocy a minimalne wynagrodzenie

Obecnie do obliczenia wysokości wynagrodzenia pracownika przyjmuje się przysługujące pracownikowi składniki wynagrodzenia i inne świadczenia wynikające ze stosunku pracy, zaliczone według statystyki zatrudnienia i wynagrodzeń określonych przez Główny Urząd Statystyczny do wynagrodzeń osobowych. Nie dotyczy to jednak takich należności, jak:

● nagroda jubileuszowa,
● odprawa pieniężna przysługująca pracownikowi w związku z przejściem na emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy,
● wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych.

Odesłanie do kategorii wynagrodzeń osobowych oznacza, że przy porównywaniu wynagrodzenia pracownika z wysokością minimalnego wynagrodzenia uwzględnia się wynagrodzenie zasadnicze (w formie czasowej, akordowej, prowizyjnej i innej), dodatki za staż pracy oraz inne dodatki (dodatkowe wynagrodzenia) za szczególne właściwości pracy, szczególne kwalifikacje lub warunki pracy, premie i nagrody regulaminowe i uznaniowe. Mieszczą się w tym również dodatki za pracę w porze nocnej.

Załóżmy, że dwie pracownice pełnoetatowe, z których jedna jest wynagradzana według umowy o pracę stawką 1850 zł, a druga stawką zasadniczą 1500 zł, dodatkiem kasowym 200 zł i zmienną premią, pracowały 5 godzin w porze nocnej ze względu na dostawę towaru. Dodatek za pracę w porze nocnej wyniósł 11 zł. Pierwsza pracownica uzyska łącznie 1861 zł, a druga – przy założeniu, że premia wyniesie 80 zł – 1791 zł. Druga pracownica powinna jeszcze otrzymać wyrównanie do kwoty minimalnego wynagrodzenia obowiązującego w 2016 r., tj. 1850 zł. Mimo że pracowała ona w nocy przez tyle samo godzin co koleżanka, finansowo na tym jeszcze straci, ponieważ wyrównanie do minimalnego wynagrodzenia zostanie obniżone o wysokość należnego dodatku za pracę w nocy.

Nowelizacja zmieniła powyższą zasadę w zakresie dodatku za pracę w porze nocnej. Po zmianie przepisów dodatek za pracę w nocy nie będzie wliczany do kwoty minimalnego wynagrodzenia, tak jak m.in. wynagrodzenie za godziny nadliczbowe.

Przy obliczaniu wysokości wynagrodzenia pracownika nie będzie uwzględniany dodatek do wynagrodzenia za pracę w porze nocnej.

Minimalna stawka godzinowa dla zleceniobiorców

Zupełnie nowe przepisy, które zostały wprowadzone do ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę, dotyczą wynagradzania zleceniobiorców oraz osób samozatrudnionych. Dotychczas ta grupa na rynku pracy nie była objęta żadnymi gwarancjami co do minimalnego wynagrodzenia za pracę. Umowy zlecenia są uregulowane w przepisach Kodeksu cywilnego, które dopuszczają wykonanie zlecenia nawet nieodpłatne, jeśli przyjmujący zlecenie zobowiąże się do tego na piśmie, w treści umowy. Natomiast przy umowie odpłatnej strony negocjują wynagrodzenie i jest ono należne dopiero po wykonaniu zlecenia, chyba że co innego wynika z umowy lub z przepisów szczególnych (art. 744 ustawy – Kodeks cywilny, dalej k.c.).

Ustawa o zmianie ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę oraz niektórych innych ustaw nie wprowadza jednak zmian do Kodeksu cywilnego w zakresie wynagrodzenia. Przepisy obu ustaw będą więc w stosunku do siebie sprzeczne.

Nowelizacja wprowadza minimalną stawkę godzinową zdefiniowaną jako minimalna wysokość wynagrodzenia za każdą godzinę wykonania zlecenia lub świadczenia usług, przysługująca przyjmującemu zlecenie lub świadczącemu usługi. Należy bowiem wyjaśnić, że będzie ona obowiązywała w przypadku realizowania umów, o których mowa w art. 734 i art. 750 k.c., tj:

● umów zlecenia,
● umów o świadczenie usług, nieuregulowanych innymi przepisami, do których stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

U przyjmującego zlecenie/świadczącego usługi wysokość wynagrodzenia będzie musiała być ustalona w umowie w taki sposób, aby wysokość wynagrodzenia za każdą godzinę wykonania zlecenia/świadczenia usług nie była niższa niż wysokość minimalnej stawki godzinowej ustalonej w ustawowym trybie.

Polecamy serwis: Księgowość

Minimalna stawka godzinowa została zagwarantowana bez względu na sposób ustalania wynagrodzenia (t.j. według stawki godzinowej, dziennej, tygodniowej, miesięcznej). Wyjątkiem będą umowy, w których to zleceniobiorca ma pełną swobodę decydowania o miejscu i czasie wykonania zlecenia/świadczenia usług, a przysługujące mu wynagrodzenie jest w całości uzależnione wyłącznie od rezultatu prac. W praktyce dotyczy to więc osób, które same działają, np. pozyskując klientów czy sprzedając produkty, a ich wynagrodzenie jest prowizyjne.