Pracownikowi zatrudnionemu na pełny etat, w zależności od stażu pracy, przysługuje 20 lub 26 dni urlopu wypoczynkowego, który powinien być wykorzystany w roku kalendarzowym, w którym pracownik nabył do niego prawo. Urlop wypoczynkowy nie wykorzystany w danym roku, z dniem 1 stycznia roku następnego przekształca się w urlop zaległy.
Urlop bezpłatny jest to zwolnienie pracownika przez pracodawcę od obowiązku świadczenia pracy, w czasie którego pracownik nie otrzymuje wynagrodzenia. Pomimo, iż w okresie takiego urlopu pracownik przestaje świadczyć pracę, a pracodawca wypłacać wynagrodzenie, to jednak stosunek pracy nie ustaje, a ulega zawieszeniu.
Zasada udzielania urlopu w wymiarze godzinowym odnosi się do wszystkich pracowników, bez względu na system czasu pracy, w jakim są zatrudnieni, jak również bez względu na wymiar ich czasu pracy. Ta zasada udzielania urlopu obowiązuje zarówno przy pierwszym urlopie wypoczynkowym, jak i przy kolejnych urlopach. Zasada udzielania urlopu w wymiarze godzinowym dotyczy również tej części urlopu, która udzielana jest na żądanie pracownika.
Zgodnie z Kodeksem pracy w przypadku, gdy pracownik powraca do dotychczasowego pracodawcy w ciągu tego samego roku kalendarzowego, po trwającym co najmniej 1 miesiąc okresie urlopu bezpłatnego, urlopu wychowawczego, odbywania zasadniczej służby wojskowej lub jej form zastępczych, tymczasowego aresztowania, odbywania kary pozbawienia wolności lub nieusprawiedliwionej nieobecności w pracy, przysługujący pracownikowi urlop wypoczynkowy ulega obniżeniu o 1/12 za każdy miesiąc niewykonywania pracy.