Tematy - Odpowiedzialność materialna, Mobbing - INFOR.PL

Zapisz się na newsletter

Wpisz poprawny e-mail

Za niewywiązywanie się z obowiązków pracowniczych oraz za szkody wyrządzone pracodawcy w związku z ich niewykonywaniem każdy pracownik musi się liczyć z poważnymi konsekwencjami – od zwolnienia z pracy po odpowiedzialność odszkodowawczą.

Zgodnie z prawem, to pracodawca odpowiada za równe traktowanie w zatrudnieniu oraz właściwe relacje pracownicze, niezależnie od tego, czy niewłaściwego zachowania dopuścił się członek zarządu, kierownik średniego szczebla, czy szeregowy pracownik oraz czy pracodawca w ogóle wiedział o takich praktykach. Przydatne może być przeprowadzanie okresowych audytów, które pozwolą oszacować ryzyko w tym zakresie i podjąć decyzje o dalszych krokach.

Pracowniczy obowiązek dbałości o dobro zakładu pracy i szanowania jego mienia może być weryfikowany przy zastosowaniu mechanizmu kontroli, jakim jest rewizja osobista (przeszukanie). Co do zasady pracownik będzie zobowiązany się jej poddać, jednak pod warunkiem że podejmowane w jej ramach czynności będą zgodne z prawem. W wyroku z 12 lipca 2001 r. Sąd Najwyższy stwierdził wyraźnie, że usiłowanie kradzieży na szkodę pracodawcy stanowi ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego dbałości o mienie pracodawcy (art. 52 § 1 pkt 1 w zw. z art. 100 § 2 pkt 4 k.p.).

Pracownicza odpowiedzialność materialna ma na celu umożliwienie pracodawcy uzyskania od podwładnego odszkodowania w przypadku, gdy w sposób zawiniony naraził on firmę na szkodę. Kodeks pracy przewiduje dwa rodzaje odpowiedzialności. Powszechną – obejmującą wszystkich pracowników i kwalifikowaną – która powstaje, gdy pracownikowi w ramach dodatkowej umowy powierzono mienie pracodawcy do wyliczenia się lub zwrotu. W obydwu przypadkach Kodeks pracy przewiduje możliwość uwolnienia się pracownika – w części lub całości – z obowiązku zapłaty pracodawcy odszkodowania za spowodowanie szkody w jego mieniu.

Przyczynienie się pracodawcy do powstania lub zwiększenia szkody spowodowanej przez podwładnego może ograniczyć zakres jego odpowiedzialności materialnej. Warunkiem jest udowodnienie przez pracownika tych okoliczności.

Podczas zwalniania pracowników pracodawca musi uwzględniać zakaz dyskryminacji. Dotyczy to zarówno zwykłego wypowiedzenia umowy, jak i rozwiązania jej na podstawie ustawy o zwolnieniach grupowych czy też zwolnienia dyscyplinarnego.

Pracownik podlega odpowiedzialności materialnej za szkodę wyrządzoną pracodawcy. Odpowiedzialność ta jest oparta na zasadzie winy, a szkoda musi być normalnym następstwem działania pracownika.

Mobbing to działania polegające na nękaniu lub zastraszaniu pracownika, mające na celu m.in. jego poniżenie lub ośmieszenie, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej.

Jeden z naszych pracowników objęty umową o wspólnej odpowiedzialności materialnej weźmie udział w inwentaryzacji już po ustaniu zatrudnienia, ponieważ w czasie trwania zatrudnienia w dniu, w którym początkowo miała odbyć się inwentaryzacja, pracownik był chory. Czy byłemu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za udział w inwentaryzacji?

W zeszłym roku klient kupił w naszym sklepie meblowym 3 regały biurowe, każdy po 1500 zł brutto za sztukę. Pracownik pobrał z karty kredytowej tego klienta 15 000 zł. Kilka dni temu otrzymaliśmy z sądu pozew o zapłatę 15 000 zł na rzecz klienta. Czy musimy mu płacić za błąd naszego pracownika?

Odpowiedzialność za naruszenia dóbr osobistych ponosi nie tylko pracownik – sprawca tych naruszeń, ale i pracodawca, który je tolerował. Pracodawca odpowiada wówczas za cudze czyny na zasadach określonych w Kodeksie cywilnym (wyrok Sądu Najwyższego z 2 lutego 2011 r., II PK 189/10).

Przed 17 maja br. funkcjonariusz publiczny za nieumyślne, rażące naruszenie prawa odpowiadał do 3-krotności miesięcznego wynagrodzenia. Obecnie ta odpowiedzialność została zaostrzona i skutkuje zapłatą odszkodowania do 12-krotności miesięcznego wynagrodzenia.

Zdaniem Sądu Najwyższego niekulturalne i aroganckie zachowanie pracodawcy nie zawsze może być potraktowane jako mobbing, zwłaszcza gdy pracodawca podobnie zachowuje się wobec innych pracowników.

Odpowiedzialnością za skutki mobbingu należy obciążyć przede wszystkim sprawcę - uważają Pracodawcy RP. Postulują wpisanie do kodeksu pracy regulacji, z której będzie wynikać solidarna odpowiedzialność sprawcy z pracodawcą.

Kradzież w miejscu pracy jest coraz mniej akceptowana przez Polaków. Jest to zjawisko napawające optymizmem. Pracodawcy RP liczą na mniejsze koszty związane z nadużyciami pracowniczymi po stronie przedsiębiorców.

Do podstawowych obowiązków pracodawcy należy stworzenie warunków pracy wolnych od mobbingu. Zaniechanie powyższego obowiązku skutkować będzie odpowiedzialnością zatrudniającego. Nie każde jednak zachowanie, nawet jeśli narusza dobra osobiste pracownika i w jego przekonaniu jest krzywdzące, wyczerpuje znamiona mobbingu.

Od 17 maja obowiązuje ustawa o odpowiedzialności majątkowej funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa. Za błędną decyzję bądź zaniechanie rażąco naruszające prawo urzędnik poniesie karę finansową w wysokości nawet 12 jego pensji.

Pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę, ponosi odpowiedzialność materialną.

W sporze z pracownikiem o zapłatę za nadgodziny, zaległe wynagrodzenie czy o odszkodowanie za zwolnienie ciężar dowodu spoczywa na pracodawcy.

77 proc. przedsiębiorstw w ciągu ostatnich dwóch lat padło ofiarą nieuczciwych pracowników - wynika z badań towarzystwa ubezpieczeń Euler Hermes. Są to na ogół kradzieże czy niszczenie materiałów, oszustwa finansowe, kradzieże danych albo fałszerstwa.

Kodeks pracy przewiduje sytuacje, w których dopuszczalne jest zachowanie pracodawcy, spełniające przesłanki do uznania go za dyskryminujące. Może on zróżnicować kryteria przyjęcia kandydatów do pracy, jeśli wymaga tego rodzaj oferowanej pracy. Może też zwiększać szanse poprawy warunków pracy określonej grupie pracowników.

Odpowiedzialność dyscyplinarna to odpowiedzialność, której podlegają tylko pracownicy objęci przepisami pragmatyk zawodowych, tj. pracownicy państwowi czy nauczyciele akademiccy.

Odpowiedzialność materialna pracownika jest oparta na zasadzie winy. Przy czym do określenia zakresu tej odpowiedzialności istotne znaczenie ma wskazanie rodzaju winy pracownika: umyślnej lub nieumyślnej.

Prowadzę firmę budowlaną. Podczas prac jeden z moich pracowników, który obsługuje koparkę, naruszył posesję sąsiada. Osoba ta wystąpiła z roszczeniem odszkodowawczym. Okazało się, że to ja jako właściciel firmy mam zapłacić odszkodowanie, a nie pracownik, który dokonał tego czynu. Jaka jest podstawa prawna, jeśli istnieje, skierowanego wobec mnie żądania zapłaty odszkodowania?

Jeśli pracownik ma kłopoty ze zdrowiem wywołane mobbingiem, wówczas może dochodzić od pracodawcy zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. A jeżeli rozwiązał z tego powodu umowę o pracę, przysługuje mu prawo do odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie. Będzie jednak musiał udowodnić przed sądem, że faktycznie był stosowany wobec niego mobbing.

Prowadzę niewielką firmę. Zamierzam zatrudnić pracownika i powierzyć mu całe mienie firmy, którym do tej pory zarządzałem sam. Na jakiej zasadzie odpowiada pracownik za mienie powierzone i do jakiej wysokości? Czy jeśli pracownik wyrządzi mi szkodę, będę mógł potrącić jej wysokość bezpośrednio z jego wynagrodzenia?

W 2011 r. kwota minimalnego wynagrodzenia wzrośnie do kwoty 1386 zł (o 69 zł), a dla pracowników w pierwszym roku pracy do kwoty 1108,80 zł (o 55,20 zł). Z podniesieniem płacy minimalnej związana jest zmiana również innych limitów, świadczeń czy stawek.

Prawo pracy przewiduje dwa rodzaje odpowiedzialności materialnej pracownika: za mienie powierzone oraz za szkodę wyrządzoną pracodawcy. Z tytułu każdej z tych odpowiedzialności pracodawcy przysługuje od pracownika odszkodowanie.

Pracodawca powinien pamiętać, że pracownik, który stał się ofiarą mobbingu, może dochodzić roszczeń majątkowych nie tylko na podstawie art. 943 k.p.

Serwis Praca.pl spytał w ankiecie, czy preferencje seksualne szefa mają znaczenie dla ankietowanych. 80 proc. z nich twierdzi, że nie.