Zatrudnianie pracowników, Telepraca

Z definicji stosunku pracy wynika, że praca jest świadczona pod nadzorem (kierownictwem) pracodawcy.  Pogląd, zakładający, że praca może być efektywnie wykonywana tylko w miejscu pracy rozumianym jako siedziba pracodawcy, co umożliwia stałe kontrolowanie pracownika, jest cały czas aktualny w przeważającej części świadomości pracodawców.

Telepraca jest formą świadczenia pracy, którą można stosować do różnych grup zatrudnionych. Strony stosunku pracy, które zdecydują się na taką formę świadczenia pracy, mogą sporo zaoszczędzić. Pracodawca np. na czynszu za powierzchnię biurową, a pracownik na kosztach dojazdu do pracy.

Pracodawca, zatrudniając telepracownika, powinien określić zasady wykonywania pracy w tej formie. Reguły te powinny się znaleźć w regulaminie telepracy lub w porozumieniu zawartym ze związkami zawodowymi.

Umowa o pracę na czas nieokreślony może w pewnych przypadkach nie odpowiadać wymaganiom pracodawców, którzy borykają się z problemami organizacyjnymi, płynnością zleceń czy obniżoną potrzebą produktywności. Może ona także być zbyt kosztowna, dlatego coraz częściej firmy korzystają z elastycznych form zatrudnienia.

Jestem menedżerem w firmie informatycznej i zastanawiam się nad zatrudnieniem pracowników zdalnych. Nie wiem jednak, czy jest to korzystne rozwiązanie dla mojej firmy i dozwolone w przypadku wszystkich rodzajów działalności gospodarczych. Na co zwrócić uwagę, rekrutując pracowników i jakie warunki należy spełnić, by móc zatrudniać w ten sposób?

Przepisy o telepracy zostały wprowadzone do Kodeksu pracy przed czterema laty. Mimo upływu czasu pracodawcy rzadko korzystają z tej formy zatrudnienia. Przyczyną tego są stereotypy o zagrożeniach związanych z telepracą.

Telepraca jest pracowniczą formą zatrudnienia. Oznacza to, że telepracownikowi, który świadczy pracę na odległość, przysługują takie same prawa jak pracownikom zatrudnionym na stałe w zakładzie pracy.

Chcemy zatrudnić pracowników, którzy część swoich obowiązków będą wykonywać w domu, a część w siedzibie zakładu pracy. Czy w tej sytuacji można zatrudnić pracownika częściowo w ramach tradycyjnego stosunku pracy, a częściowo jako telepracownika?

Kodeks pracy nakłada na pracodawców zatrudniających telepracowników liczne obowiązki. Zdaniem Pracodawców RP takie rozwiązanie z pewnością nie przyczynia się do rozwoju elastycznych form zatrudnienia oraz zmniejszenia kosztów po stronie przedsiębiorcy.

Większość Polek jest niechętna niestandardowym formom zatrudnienia - jak wynika z badań rządowego Centrum Rozwoju Zasobów Ludzkich - pomimo że według ekspertów elastyczne formy organizacji pracy pomagają w godzeniu obowiązków zawodowych i rodzicielskich.

W literaturze prawa pracy postuluje się ustawowe uregulowanie instytucji work-sharingu i job-sharingu. Niewątpliwie regulacja taka byłaby pomocna, choć osiągnięcie celów ww. instytucji jest obecnie możliwe również na podstawie obowiązujących przepisów.

Telepraca jest jednym ze sposobów na zmniejszenie bezrobocia i efektywne zarządzanie przedsiębiorstwem. Główną zaletą wynikającą z udostępnienia pracownikom możliwości pracy na odległość są oszczędności wynikające z ograniczenia wydatków na bieżące funkcjonowanie biura. Ocenia się, że zmniejszenie wydatków z tego tytułu może wygenerować oszczędności rzędu 30-40 proc.

Praca świadczona w formie telepracy może przynieść korzyści zarówno pracodawcy przez redukcję kosztów, jak i pracownikowi przez lepsze zagospodarowanie czasu. Ma ona też swoje wady, np. oderwanie pracownika od życia codziennego firmy.

Pracodawca, zatrudniając telepracownika, musi pamiętać o zawarciu w umowie o pracę dodatkowych postanowień, np. określić sposoby przekazywania wyników pracy pracownika.

Przepisy o telepracy nakładają na pracodawcę wiele dodatkowych obowiązków. Pozostawiają jednak stronom umowy pewien margines swobody w zakresie ich doprecyzowania.

Czy w tak pędzącym świecie możliwe jest pogodzenie życia zawodowego i rodzinnego? Oczywiście. Możliwość taką daje nam m.in. telepraca.