Kadry

Odpowiedzialność osoby trzeciej za zobowiązania z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowa­nych Świadczeń Pracowniczych (art. 108 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Or­dynacja podatkowa, jednolity tekst: Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. w związku z art. 31 i 32 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2007 r. Nr 11, poz. 74 ze zm.) po­wstaje na mocy decyzji ustalającej te zobowiązania.  

Od pięciu miesięcy za sprawą wyroku Trybunału Konstytucyjnego obowiązują nowe zasady ustalania podstawy wymiaru świadczeń chorobowych.

21 listopada 2008 r. Sejm uchwalił nowelizację Kodeksu pracy wprowadzającą znaczne zmiany w zakresie uprawnień rodzicielskich. Będą one wprowadzane stopniowo w ciągu kilku najbliższych lat.

Planowanych zmian jest wiele. Przypomnijmy chociaż, że od nowego roku płatnik składek będzie miał możliwość przekazywania ubezpieczonym informacji ZUS RMUA - za zgodą ubezpieczonego - w formie elektronicznej.

Pracownicy zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy spędzą w pracy 253 dni. W sumie mają obowiązek przepracowania 2024 godzin.

Od stycznia będzie można wystąpić do ZUS o podwyższenie rent, emerytur oraz kapitału początkowego. W przypadku braku dokumentacji płacowej zamiast dochodu zerowego będzie wpisywane wynagrodzenie minimalne. Archiwiści twierdzą, że powodem problemów z ustaleniem prawa do świadczenia są ciągle zmieniające się przepisy.

Z tego co słyszałem pracownika ma prawo do przerw, jeśli cały czas pracuje przed komputerem. U nas tego nie ma. Mamy łączenie pracy przy komputerze z różnymi innymi pracami w zamian za te przerwy, czy jest to zgodne z prawem?

System awansowania nauczycieli powoduje, że wielu pedagogów nie podnosi kwalifikacji. Nie wszyscy nauczyciele potrafią posługiwać się komputerem, mimo że jest to warunek konieczny, aby wykonywać ten zawód. Dyrektorzy szkół mają problemy z egzekwowaniem od nauczycieli mianowanych i dyplomowanych poprawy jakości kształcenia.

Nasz pracownik przebywa obecnie na urlopie wypoczynkowym. Nie jesteśmy zadowoleni z jego osiągnięć w pracy. Czy możemy w czasie urlopu pracownika wypowiedzieć mu umowę.  

Od 1 maja 2004 r. w związku z wstąpieniem Polski do UE przestały obowiązywać zawarte przez Polskę dwustronne umowy międzynarodowe z krajami Unii, które regulowały kwestie zabezpieczenia społecznego z tymi krajami. Dwustronne umowy zostały zastąpione jednolitym systemem unijnym.

Prawo do renty okresowej przyznanej z powodu niezdolności do pracy ustaje z upływem okresu, na jaki zostało przyznane (art. 102 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) i podlega przy­wróceniu tylko wtedy, gdy w ciągu 18 miesięcy od ustania tego prawa ubezpie­czony ponownie stał się niezdolny do pracy (art. 61 tej ustawy).  

W zakładzie pracy, w którym nie ma obowiązku wprowadzenia regula­minu pracy, ustalenie elementów organizacji i porządku pracy, w tym sposobu potwierdzania obecności w pracy, następuje w drodze poleceń pracodawcy.  

1. Powództwo o ustalenie, że zdarzenie było wypadkiem przy pracy w ro­zumieniu art. 3 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. Nr 199, poz. 1673 ze zm.) jest dopuszczalne na podstawie art. 189 k.p.c. 2. Pracodawca nie jest zainteresowanym w postępowaniu o przyznanie prawa do renty z tytułu wypadku przy pracy lub o jednorazowe odszkodowanie.

1. Pracodawca może poinformować pracownika o jego obowiązkach w zakresie przestrzegania w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego (art. 100 § 2 pkt 6 k.p.) przez zapoznanie go na piśmie z obowiązującymi zasadami etyki. Odmowa podpisania przez pracownika takiego pisma nie stanowi naru­szenia obowiązku pracowniczego. 2. Pracodawca może zobowiązać pracownika do udzielenia informacji dotyczących pracy w zakresie niesprzecznym z umową o pracę oraz prawem (niebędącym dyskryminacją i nienaruszającym dóbr osobistych). Odmowa wy­konania takiego polecenia stanowi naruszenie podstawowego obowiązku pra­cowniczego (art. 100 § 1 w związku z art. 100 § 2 pkt 4 k.p.). 3. Pracodawca może określić zasady zachowania tajemnicy informacji dotyczących przedsiębiorstwa. Jeżeli nie narusza to istotnych elementów treści stosunku pracy, to nie jest konieczne wypowiedzenie zmieniające a od­mowa przestrzegania tych zasad może być zakwalifikowana jako ciężkie naru­szenie podstawowego obowiązku pracowniczego w rozumieniu art. 52 § 1 pkt 1 k.p.  

Pracownik może powstrzymać się od wykonywania pracy tylko w przy­padku łącznego wystąpienia przesłanek określonych w art. 210 § 1 k.p. (wa­runki pracy nie odpowiadają przepisom bezpieczeństwa i higieny pracy oraz stwarzają bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia pracownika).  

1. Jedynemu pracownikowi spółki handlowej, który jako prezes jedno­osobowego zarządu podjął decyzję o zawieszeniu jej działalności, nie przysługuje wynagrodzenie za pracę, której nie wykonywał w tym okresie (art. 80 zda­nie pierwsze k.p.) ani wynagrodzenie za czas gotowości do pracy (art. 81 § 1 k.p.), ani wynagrodzenie za czas przestoju (art. 81 § 2-4 k.p.). 2. Za okresy nieświadczenia pracy i niepozostawania w gotowości do jej wykonywania pracownikowi nie przysługuje urlop wypoczynkowy.

1. Wykładnia art. 17 umowy o ubezpieczeniu społecznym między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Federacyjnej Ludowej Republiki Jugosławii, podpisanej w Warszawie z dnia 16 stycznia 1958 r. (Dz.U. z 1959 r. Nr 19, poz. 114), powinna uwzględniać konsekwencje rozpadu Socjalistycznej Federacyjnej Republiki Jugosławii. Oceniając, jakie dokumenty mogą aktualnie poświadczać okresy ubezpieczenia społecznego, przebyte na terytorium byłej Federacyjnej Ludowej Republiki Jugosławii, należy uwzględnić, że państwa powstałe w wyniku jej rozpadu mogą być jej sukcesorami w odniesieniu do umów międzynarodowych, archiwów, majątku itp. Dotyczy to również Kosowa, znajdującego się pod tymczasową administracją Organizacji Narodów Zjedno­czonych, na mocy rezolucji Rady Bezpieczeństwa nr 1244 z dnia 10 czerwca 1999 r. 2. Polski organ rentowy nie jest uprawniony do samodzielnej kwalifikacji okresów zatrudnienia ubezpieczonego w byłej Socjalistycznej Federacyjnej Re­publice Jugosławii, jako okresów ubezpieczenia w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jednolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.) oraz art. 9 ust. 1 i art. 4 ust. 1 umowy o ubezpieczeniu społecznym między Rządem Polskiej Rze­czypospolitej Ludowej a Rządem Federacyjnej Ludowej Republiki Jugosławii, podpisanej w Warszawie dnia 16 stycznia 1958 r.

Jednorazowe odszkodowanie dla osoby najbliższej ubezpieczonego rol­nika, niepodlegającej ubezpieczeniu, określone w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz.U. z 1998 r. Nr 7, poz. 25 ze zm. w brzmieniu obowiązującym do 1 maja 2004 r.) przysługuje z tytułu wypadku przy pracy rolniczej zaistniałego w czasie obowiązywania tego przepisu, chociażby osoba uprawniona wystąpiła z wnioskiem już po jego uchyleniu.  

Wykonywanie pracy na stanowisku określonym w zarządzeniu resorto­wym, której nie wymieniono w wykazach A i B, stanowiących załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytal­nego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczegól­nym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz. 43 ze zm.), nie uprawnia do uzyskania emery­tury na podstawie art. 32 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 17 grud­nia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (jed­nolity tekst: Dz.U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.).