Tematy - Wypowiedzenie zmieniające, Przeniesienie do innej pracy - INFOR.PL

Zapisz się na newsletter

Wpisz poprawny e-mail

Zasadą jest, że bez wypowiedzenia zmieniającego lub bez porozumienia z pracownikiem pracodawca nie może zmieniać warunków pracy lub płacy określonych w umowie o pracę. Wyjątkowo pracodawca może powierzyć pracownikowi wykonywanie innej pracy.

Naukowcy przeprowadzili symulacje różnych strategii awansowania pracowników. Okazało się, że promocja najbardziej efektywnych pracowników przyczyniła się do spadku efektywności całego przedsiębiorstwa. Natomiast awansowanie osób najmniej efektywnych doprowadziło do wzrostu ogólnego poziomu efektywności organizacji.

Zatrudniamy pracownika podlegającego ochronie przedemerytalnej. Nasza firma zmienia siedzibę. Pracownik podlegający ochronie przed zwolnieniem nie zgodził się na zmianę miejsca pracy w drodze porozumienia stron. Wykonywanie pracy przez pracownika w dotychczasowym miejscu jest niemożliwe. Jak w takiej sytuacji możemy zmienić jego miejsce pracy?

Pracodawca nie może samodzielnie zmieniać wynagrodzeń pracowników. Wprowadzenie zmian musi być poprzedzone zawarciem porozumienia zmieniającego warunki płacowe lub wręczeniem pracownikom wypowiedzeń zmieniających. W obu przypadkach nowa wysokość płacy wymaga zgody pracownika, także gdy proponuje mu się podwyżkę. Wręczenie wypowiedzenia może skutkować rozwiązaniem stosunku pracy, jeśli pracownik nie przystanie na nowe warunki płacowe.

Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego dla pracownika stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli przed upływem tego okresu pracownik stał się niezdolny do pracy, podstawę stanowią przeciętne zarobki z pełnych kalendarzowych miesięcy ubezpieczenia. Zmiana warunków zatrudnienia (np. stanowiska) oraz wysokości wynagrodzenia w miesiącu wystąpienia niezdolności do pracy albo w miesiącach, za które wynagrodzenie jest uwzględniane w podstawie wymiaru zasiłku, nie skutkuje jej wzrostem albo obniżeniem. Tylko w niektórych sytuacjach może mieć wpływ na jej wysokość.

Zmiana statusu żłobków pociąga za sobą skutki dla osób w nich zatrudnionych. Mimo że mają oni zagwarantowane niezmienione warunki pracy i płacy, to jednak np. czas pracy pielęgniarek wydłuży się z 7 godz. 35 min. do 8 godz. dziennie. Do 3 maja 2011 r. dyrektor żłobka ma obowiązek poinformować pracowników o wszystkich zmianach warunków zatrudnienia.

Pracodawca jest zobowiązany do wypłaty dodatku wyrównawczego pracownikowi, którego wynagrodzenie uległo obniżeniu w wyniku przeniesienia do innej pracy. Podstawą obliczania wysokości dodatku jest wynagrodzenie otrzymywane przez pracownika przed i po przeniesieniu.

Pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę z pracownikiem korzystającym z urlopu macierzyńskiego. Jednak w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji zakładu pracy stosunek pracy uprawnionego pracownika nie podlega ochronie.

Im bardziej szczegółowo pracodawca opisze w umowie o pracę rodzaj lub stanowisko pracownika, tym w przyszłości trudniej będzie je zmienić, nawet ze względu na potrzeby zakładu. Może to wymagać złożenia wypowiedzenia zmieniającego, zależnie od tego, jak bardzo zmiana odbiega od zapisów zawartych w umowie.

Pracownica w okresie ciąży jest objęta szczególną ochroną. Ochrona ta polega m.in. na tym, że zatrudnianie kobiet w ciąży jest zabronione lub ograniczone przy niektórych pracach.

Dwa lata temu prezesem spółki została osoba będąca już jej pracownikiem. Była ona zatrudniona na czas nieokreślony. W umowie o pracę postanowiono, że wynagrodzenie za pełnienie funkcji prezesa zarządu będzie przysługiwało do wygaśnięcia kadencji lub odwołania z funkcji. Po dwóch latach osoba ta została odwołana z funkcji prezesa i wróciła na poprzednie stanowisko pracy. Czy przysługuje jej wynagrodzenie z poprzedniego stanowiska pracy? Czy konieczne jest wypowiedzenie zmieniające?

Pracownik, który nie zgadza się na wycofanie przez firmę wypowiedzenia zmieniającego, traci prawo do odszkodowania z pakietu socjalnego – orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 8 stycznia 2010 r.

31 grudnia 2010 r. ulega zakończeniu likwidacja wielu państwowych, gminnych, powiatowych i wojewódzkich jednostek organizacyjnych, co bezpośrednio będzie miało wpływ na stosunki pracy zatrudnionych tam pracowników.

Spółdzielczy stosunek pracy jest dość stabilną podstawą zatrudnienia. Dzieje się tak, ponieważ korzysta on niejako z podwójnej ochrony, tej przewidzianej przepisami Prawa spółdzielczego oraz ogólnej, czyli kodeksowej, właściwej dla wszystkich pracowników.

Pracownik zwolniony w ramach zwolnień grupowych ma prawo ubiegać się o ponowne zatrudnienie. Pracodawca jest zobowiązany ponownie zatrudnić takiego pracownika, jeśli przyjął do pracy osoby w grupie zawodowej, do której należeli zwolnieni.

We wrześniu 2010 r. wręczyliśmy naszemu pracownikowi (tak jak większości pracownikom spółki) wypowiedzenie zmieniające z zachowaniem 3-miesięcznego obowiązującego go okresu, z przyczyn leżących po stronie pracodawcy. Następnie 29 października 2010 r. temu samemu pracownikowi wręczyliśmy wypowiedzenie umowy o pracę ze względu na nienależyte wywiązywanie się z jego obowiązków i utratę zaufania. Pracownik do czasu otrzymania wypowiedzenia definitywnego nie złożył oświadczenia o odmowie przyjęcia zaproponowanych warunków. Czy w takiej sytuacji wypowiedzenie z października 2010 r. jest skuteczne?

Pracownic w ciąży nie można zatrudnić m.in. w porze nocnej, w godzinach nadliczbowych oraz przy pracach wzbronionych kobietom w ciąży. Ograniczenia te często dezorganizują pracodawcom pracę.

Obniżenie płacy do poziomu wynagrodzenia otrzymywanego przez innych pracowników wykonujących tę samą pracę jest zasadne, gdy ma związek ze zmianami organizacyjnymi. Ta przyczyna powinna być wyraźnie wskazana w piśmie o wypowiedzeniu.

Zawarcie porozumienia zmieniającego jest wygodnym dla pracodawcy sposobem modyfikacji warunków zatrudnienia. Porozumienie wiąże obie strony i pracownik nie może swobodnie wycofać się z niego, chyba że – godząc się na nie – działał pod wpływem groźby.

Co do zasady zmiana warunków pracy wymaga zawarcia wypowiedzenia zmieniającego lub porozumienia zmieniającego. Jednak prawo dopuszcza czasową zmianę warunków pracy z pominięciem tych procedur. Jednym z warunków jest, aby praca tymczasowa nie trwała dłużej niż 3 miesiące.

Wynagrodzenie pracownika podlega szczególnej ochronie przewidzianej w Kodeksie pracy, a jego obniżenie przez pracodawcę powinno przebiegać zgodnie z przepisami prawa pracy i nie może wynikać z jednostronnej decyzji pracodawcy.

Zasady dotyczące skuteczności składanych przez pracowników oświadczeń woli i ich ewentualnego wycofywania są uregulowane w przepisach Kodeksu cywilnego.

Ze względu na trudną sytuację w zakładzie, w uzgodnieniu ze związkami zawodowymi zmieniliśmy regulamin wynagradzania, włączając 80% dodatku stażowego do płacy zasadniczej. Jesteśmy na etapie przygotowywania wypowiedzeń zmieniających wszystkim pracownikom zakładu. Czy możemy doręczyć wypowiedzenia również działaczom związkowym podlegającym ochronie? Czy można wypowiedzieć warunki płacowe osobom będącym na zwolnieniach lekarskich?

Forma zmiany zasad wynagradzania jest uzależniona od tego, czy warunki płacy pracownika mają ulec pogorszeniu, czy mają się polepszyć.

Powierzenie innych obowiązków niż wskazane w umowie na okres dłuższy niż 3 miesiące za zgodą pracownika powoduje faktyczną zmianę treści umowy o pracę. Zmiana uprawnień przez pracodawcę, np. cofnięcie dodatku do wynagrodzenia, jest dopuszczalna tylko za wypowiedzeniem (wyrok Sądu Najwyższego z 14 stycznia 2010 r., I PK 155/09).

Chcemy zmienić pracownikowi stanowisko pracy w związku z koniecznością zastępstwa innego podwładnego. Zastępstwo będzie na pewno trwało dłużej niż 3 miesiące. Jak to zrobić?

Miesięczne wynagrodzenie ryczałtowe społecznego inspektora pracy nie jest wynagrodzeniem za pracę, należy jednak stosować do niego odpowiednio przepisy o tym wynagrodzeniu. Pracodawca, który chce je odebrać pracownikowi, musi mu wręczyć wypowiedzenie zmieniające warunki umowy o pracę (uchwała Sądu Najwyższego z 11 maja 2010 r., II PZP 3/10).