Tematy - Sądy pracy, Orzecznictwo SN

Wypowiedzenie umowy o pracę - pracownik otrzymał je w bombonierce! Czy taka forma uzasadnia prawo do przywrócenia do pracy?

Nadgodziny w pracy zdalnej to problem, z którym obecnie mierzy się wielu pracodawców. Kto najczęściej wnosi pozew do sądu pracy? Czy da się temu zaradzić?

Likwidacja stanowiska pracy nie jest tak bezpiecznym sposobem na rozwiązanie stosunku pracy jak się wydaje. Na pracodawcę czyhają 4 pułapki: pozorność likwidacji stanowiska pracy, pozorność w zakresie przyczyny likwidacji stanowiska pracy, likwidacja stanowiska pracy jedynie jako zamiar pracodawcy oraz brak wskazania kryterium doboru pracownika.

Z odpowiedzialności za bezpieczeństwo w procesie pracy nie zwalnia pracodawcy niedopełnienie lub naruszenie obowiązków z zakresu bhp przez jego pracowników, którzy nie sprawowali właściwego nadzoru nad wykonywaniem pracy przez poszkodowanego pracownika (wyrok Sądu Najwyższego z 10 października 2019 r., I PK 137/18).

Osoby urodzone po 1948 roku mogą starać o rekompensatę za pracę przed monitorem kineskopowym. Praca ta zakwalifikowana została jako praca w szczególnych warunkach (sygnatura akt - III UK 150/18).

Wynikiem debaty eksperckiej „Postępowanie sądowe w sprawach pracowniczych” jest przekonanie, że mediacja to najlepsza metoda na uzdrowienie prawa pracy. Debatę zorganizowała organizacja Pracodawcy RP. Patronat nad wydarzeniem objął portal Infor.pl.

Ciężkie naruszenie obowiązków przez pracodawcę może stanowić podstawę do rozwiązania umowy o pracę przez pracownika bez wypowiedzenia. Niemniej jednak pojęcie ciężkiego naruszenia obowiązków ma charakter raczej nieprecyzyjny i ogólny, w związku z tym generuje wiele pytań i wątpliwości, które rozstrzyga ogólna praktyka oraz orzecznictwo sądów.

W większości przypadków Kodeks pracy nie precyzuje jakie mogą być powody zwolnienia, a zgodnie z Kodeksem pracy, każdy pracodawca zobowiązany jest wskazać konkretną podstawę rozwiązania umowy. Poniżej przedstawione orzecznictwo Sądu Najwyższego z ostatnich lat rozstrzyga wątpliwe kwestie dotyczące przyczyn zwolnienia pracownika.

Większa ochrona zwalnianego pracownika w trakcie toczącego się procesu o uznanie wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenie do pracy - to jedna z propozycji zmian w kodeksie postępowania cywilnego. Zmiana ma umożliwić szybszy powrót do pracy jeszcze przed wydaniem wyroku.

ZUS podał informację dotyczącą zasad ustalania prawa do zasiłku i podstawy wymiaru zasiłku dla mianowanego asesora sądowego.

ZUS ma prawo kwestionować wysokość składek na ubezpieczenie społeczne, jeżeli uzna, że firmy świadomie zawyżają zarobki pracowników w celu wyłudzenia przez nich zasiłku chorobowego - tak orzekł Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 29 listopada 2017 r.

Rozwiązanie umowy o pracę w trybie art. 52 § 1 kodeksu pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika ograniczone jest terminem jednego miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy. W przypadku wypowiedzenia umowy o pracę, kodeks pracy nie przewiduje wprost żadnego ograniczenia czasowego odnoszonego do przyczyny wypowiedzenia (daty jej wystąpienia, czy dowiedzenia się o niej przez pracodawcę). Czy w związku z tym pracodawca może bez jakichkolwiek ograniczeń powoływać się na przyczynę wypowiedzenia niezależnie od okresu, który upłynął od jej wystąpienia, czy też dowiedzenia się o tej przyczynie przez pracodawcę?

W związku z odwołaniem od wypowiedzenia umowy o pracę, pracownik ma prawo wyboru czy chce przywrócenia do pracy czy też odszkodowania. Czy w trakcie postępowania sądowego, pracownik może zmienić roszczenie z pierwotnego zgłoszonego żądania przywrócenia do pracy na wypłatę odszkodowania, albo odwrotnie?

Czy wspólnik spółki z ograniczoną odpowiedzialnością podlega pracowniczym ubezpieczeniom społecznym? Czy wspólnicy mogą zatrudniać osoby współpracujące?

Zgodnie z art. 11(2) kodeksu pracy, pracownicy mają równe prawa z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków; dotyczy to w szczególności równego traktowania mężczyzn i kobiet w zatrudnieniu. Art. 11(3) kodeksu pracy stanowi z kolei, iż jakakolwiek dyskryminacja w zatrudnieniu, bezpośrednia lub pośrednia, w szczególności ze względu na płeć, wiek, niepełnosprawność, rasę, religię, narodowość, przekonania polityczne, przynależność związkową, pochodzenie etniczne, wyznanie, orientację seksualną, a także ze względu na zatrudnienie na czas określony lub nieokreślony albo w pełnym lub w niepełnym wymiarze czasu pracy - jest niedopuszczalna.

Zgodnie z art. 18(3b) § 1 kodeksu pracy za naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu uważa się różnicowanie przez pracodawcę sytuacji pracownika z jednej lub kilku przyczyn dyskryminacyjnych określonych w przepisach kodeksu pracy, którego skutkiem jest w szczególności rozwiązanie stosunku pracy, chyba że pracodawca udowodni, że kierował się obiektywnymi powodami. Jak wobec tego pracodawca powinien dokonywać rozwiązania umowy o pracę z przyczyn organizacyjnych, w sytuacji gdy następuje likwidacja jednego lub kilku spośród większej liczby jednakowych stanowisk i konieczne jest dokonanie wyboru pracowników do zwolnienia, aby nie naruszyć zasady równego traktowania w zatrudnieniu?

Zgodnie z art. 94(3)§2 kodeksu pracy, mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. W orzecznictwie Sądu Najwyższego można znaleźć przykłady takich działań lub zachowań, które w okolicznościach danej sprawy zostały uznane za mobbing. Znajomość tych przykładów jest bez wątpienia pomocna dla pracodawcy w celu ustalenia jakim konkretnie działaniom lub zachowaniom należy zapobiegać, a także dla pracownika w celu dokonania wstępnej przedsądowej oceny, czy miał lub ma miejsce mobbing.

Zgodnie z art. 94(3) § 2 kodeksu pracy, mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. W orzecznictwie Sądu Najwyższego można znaleźć przykłady takich działań lub zachowań, które w okolicznościach danej sprawy nie zostały uznane za mobbing. Znajomość tych przykładów jest bez wątpienia pomocna w szczególności dla pracownika w celu dokonania wstępnej przedsądowej oceny, czy miał lub ma miejsce mobbing, a w związku z tym oceny potencjalnych szans ewentualnych roszczeń dotyczących mobbingu.

Zgodnie z art. 94(3) § 2 kodeksu pracy, mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. Definicja ta wydaje się na pierwszy rzut oka dość skomplikowana, co więc należy wykazać w postępowaniu sądowym, aby sąd uznał, iż doszło do mobbingu?

Zgodnie z art. 94(3) § 2 kodeksu pracy, mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników. Kiedy można więc uznać, iż dane działania lub zachowania były uporczywe i długotrwałe?

Możliwość wcześniejszego rozwiązania umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy ma oczywiście bardzo istotne praktyczne znaczenie dla ochrony interesów gospodarczych pracodawcy oraz interesów ekonomicznych pracownika. Czy i na jakich warunkach można więc wcześniej niż to założono w podpisanej umowie (ustalając okres obowiązywania zakazu konkurencji) rozwiązać umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy? Jedną z możliwych do zastosowania instytucji jest instytucja wypowiedzenia umowy.

Zgodnie z art. 101(2) § 2 kodeksu pracy zakaz konkurencji przestaje obowiązywać przed upływem terminu wskazanego w umowie o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy w szczególności w razie ustania przyczyn uzasadniających taki zakaz. Co to oznacza w praktyce dla pracodawcy i dla pracownika?

Zgodnie z art. 101(2) § 1 kodeksu pracy umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy może być zawarta z pracownikiem mającym dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Czy w związku z tym pracodawca może skutecznie kwestionować taką umowę i wynikający z niej obowiązek zapłaty odszkodowania pracownikowi twierdząc, iż zawierając umowę był w błędzie w zakresie posiadania przez pracownika dostępu do szczególnie ważnych informacji?

Zgodnie z art. 101(2) § 1 kodeksu pracy umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy może być zawarta z pracownikiem mającym dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Kto i co decyduje o tym, czy pracownik ma dostęp do szczególnie ważnych informacji? Czy pracownik może skutecznie kwestionować zakaz konkurencji twierdząc, iż nie posiadał dostępu do szczególnie ważnych informacji?

Kodeks postępowania cywilnego reguluje sposób oznaczania wartości przedmiotu sporu (wps). Wartość przedmiotu sporu w sprawach pracowniczych została jednak określona odmiennie. Jeśli sąd pracy ma wątpliwości, może sprawdzić wartość przedmiotu sporu oznaczoną przez powoda.

Umowa o zakazie konkurencji w czasie trwania stosunku pracy oraz umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy, które zawierane są pomiędzy pracodawcą i pracownikiem (zgodnie z definicjami tych pojęć zawartymi odpowiednio w art. 3 i art. 2 kodeksu pracy) uregulowane są przepisami kodeksu pracy. Natomiast zakaz konkurencji w przypadku świadczenia usług na podstawie umów cywilnych o świadczenie usług (art. 750 kodeksu cywilnego), do których stosuje się przepisy kodeksu cywilnego o umowie zlecenia, nie jest uregulowany przepisami kodeksu cywilnego. Ustalenie zakazu konkurencji przez strony takiej umowy cywilnej zarówno na okres jej trwania, jak na okres po jej zakończeniu jest jednak możliwe zgodnie z zasadą swobody umów (art. 353(1) kodeksu cywilnego).

Samo żądanie sprostowania świadectwa pracy w części dotyczącej stwierdzenia, że stosunek pracy został rozwiązany przez pracodawcę w trybie dyscyplinarnym jest nieprawidłowe. Dopiero gdy z prawomocnego orzeczenia sądu wynika, że zwolnienie dyscyplinarne nastąpiło z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu w tym trybie umów o pracę, pracodawca musi wydać pracownikowi nowe świadectwo pracy z informacją o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem.

Sposób obliczania odszkodowania z tytułu umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy ma bez wątpienia bardzo istotne znaczenie praktyczne zarówno dla byłego pracodawcy zobowiązanego do wypłaty takiego odszkodowania, jak i dla byłego pracownika, który powstrzymuje się od działalności konkurencyjnej po ustaniu stosunku pracy, albowiem różnice w wysokości takiego odszkodowania przy przyjęciu różnych sposobów jego obliczania mogą być bardzo znaczące.

Zgodnie z Kodeksem pracy roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Przedawnienie roszczenia oznacza, że nie może być już dochodzone przed sądem.

Od początku 2017 r. pracodawca ma obowiązek niezwłocznie wydać pracownikowi świadectwo pracy, jeżeli nie zamierza nawiązać z nim kolejnego stosunku pracy w ciągu 7 dni. Jak zatem stosować przepisy przejściowe w związku ze zmianami w wydawaniu świadectw pracy?

Rozszerzenie możliwości mediacji w stosunkach z zakresu prawa pracy, wydłużenie terminu odwołania się od wypowiedzenia umowy o pracę - takie m.in. zmiany w Kodeksie pracy zaproponowała Rada Dialogu Społecznego.

Termin na wniesienie odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę wynosi 21 dni. Wniesienie odwołania po upływie tego terminu pozbawia pracownika możności obrony jego praw. Jednakże w przypadku gdy pracownik nie ponosi winy w uchybieniu terminowi na dokonanie czynności procesowej, może wnosić o jego przywrócenie.

Od 1 stycznia 2017 roku pracownik ma 21 dni na odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę do sądu pracy. Przed zmianą termin ten wynosił 7 dni. Jak wygląda kwestia przepisów przejściowych?

Zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych są odszkodowania, których wysokość lub zasady ustalania wynikają z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów aktów wykonawczych. Zalicza się do nich m.in. odszkodowanie za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę, przyznane na zasadach określonych w Kodeksie pracy.

Każda osoba zainteresowana, która nie zgadza się z decyzją wydaną przez ZUS ma prawo złożenia odwołania do sądu. Gdzie złożyć odwołanie i w jakim terminie?

Pracownik może wystąpić z roszczeniem o wydanie lub sprostowanie świadectwa pracy. Obok roszczeń niemajątkowych wiążących się ze świadectwem pracy, pracownik może również dochodzić odszkodowania od pracodawcy.

Pracodawca ma obowiązek zwolnić pracownika od pracy na czas niezbędny do stawienia się na wezwanie sądu w charakterze świadka. Czy obowiązek ten będzie miał miejsce w sytuacji, gdy pracownik jest stroną postępowania, czyli powodem albo pozwanym?

Dwadzieścia jeden, a nie siedem dni, miałby zwalniany pracownik na zgłoszenie do sądu pracy swojej sprawy oraz wprowadzenie wewnętrznych mediacji - to propozycja zmian w Kodeksie pracy, którą opracowała Rada Dialogu Społecznego.

Obowiązkiem pracodawcy jest prowadzenie ewidencji czasu pracy w celu prawidłowego ustalenia wynagrodzenia i innych świadczeń związanych z pracą. Brak właściwie prowadzonej ewidencji czasu pracy nie chroni pracodawcy przed zapłatą za godziny nadliczbowe.

Wydawać by się mogło, że o mobbingu napisano już wszystko. Trzeba jednak dodać, że liczba orzeczeń sądowych wydanych w tej kwestii z roku na rok rośnie. Wszystko przez to, że mobbing to szczególne zjawisko, które łączy w sobie i prawo i psychologię, a opisane jest w Kodeksie pracy tylko w jednym artykule.

Wypłata wynagrodzenia w terminie jest jednym z podstawowych obowiązków pracodawcy. Niespełnienie tego obowiązku skutkuje po stronie pracownika możliwością rozwiązania umowy o pracę w trybie natychmiastowym, po spełnieniu odpowiednich warunków.

Sejm zajmie się projektem ustawy dotyczącym wydłużenia terminu na złożenie odwołania do sądu pracy po otrzymaniu wypowiedzenia umowy o pracę. Termin ten ma wynosić 30 dni, a nie jak dotychczas 7 dni.

Zwalniany pracownik miałby 14 dni na odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę - zakłada projekt ustawy Kodeksu pracy. Dotychczasowe przepisy przewidują 7-dniowy termin na wniesienie sprawy do sądu pracy.

ZUS coraz częściej kwestionuje zatrudnianie na etat kobiet w ciąży, które wcześniej pracowały na umowy cywilno-prawne. Sprawa najczęściej kończy się w sądzie, którą jednak ZUS zazwyczaj przegrywa.

Od 22 lutego 2016 r. będą obowiązywały znowelizowane przepisy Kodeksu pracy, które ograniczają zawieranie umów na czas określony. Ministerstwo Pracy i Polityki Społecznej wyjaśnia nowe przepisy o umowach terminowych.

Od początku 2015 r. do Państwowej Inspekcji Pracy wpłynęło ok. 1200 skarg o mobbing. Mobbingiem jest działanie lub zachowanie dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie.

Pracodawca ma obowiązek wydać pracownikowi świadectwo pracy niezwłocznie po zakończeniu stosunku pracy. Jeżeli na skutek niewydania lub błędów w świadectwie pracy były pracownik poniósł szkodę w postaci niemożności podjęcia nowego zatrudnienia, może dochodzić przed sądem nie tylko sprostowania świadectwa, ale również odszkodowania.

Sąd Rejonowy w Krakowie orzekł, że szkoła miała prawo zwolnić katechetkę w ciąży, której cofnięto skierowanie do nauczania zawodu z powodu życia w konkubinacie. Wyrok jest nieprawomocny. Sprawa objęta została programem antydyskryminacyjnym Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.

Przywrócenie terminu to instytucja procesowa, która polega na dopuszczeniu możliwości wykonania czynności procesowej po upływie terminu wyznaczonego do jej wykonania. Przywrócenie terminu w prawie pracy jest dopuszczalne w konkretnych sytuacjach.

Chociaż wypowiedzenie stanowi zwykły sposób rozwiązania umowy o pracę, to jednak ustawodawca stawia warunki prawidłowości wypowiedzenia. Poprawność wypowiedzenia wymaga spełnienia zarówno przesłanek formalnych, jak też należytego uzasadnienia. Pomimo faktu, iż każde wypowiedzenie jest skuteczne, to jednak poprawne jego złożenie, chroni pracodawcę przed ewentualnymi roszczeniami pracownika.

Sądy pracy, Orzecznictwo SN

Otrzymał wypowiedzenie w bombonierce!

Praca zdalna a pozwy o nadgodziny

Likwidacja stanowiska pracy - 4 pułapki dla pracodawcy

Postępowanie pracownika naruszające zasady bhp i sprzeczne z poleceniem pracodawcy nie wyklucza współodpowiedzialności pracodawcy za wypadek przy pracy

Rekompensata za pracę przed monitorem kineskopowym

Mediacja metodą na uzdrowienie prawa pracy

Ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków przez pracodawcę

Przyczyny zwolnienia pracownika w orzecznictwie

Szczególna ochrona dla zwolnionego pracownika

Jak ustalić podstawę wymiaru zasiłku dla mianowanego asesora sądowego

ZUS ma prawo sprawdzać wysokość wynagrodzenia

Czy istnieje termin dla dokonania wypowiedzenia umowy o pracę?

Zmiana roszczenia odszkodowawczego na przywrócenie do pracy

Wspólnik spółki z o.o. a składki ZUS

Dyskryminacja a tzw. "zwykłe" nierówne traktowanie w zatrudnieniu

Zwolnienie pracownika z przyczyn organizacyjnych a dyskryminacja

Działania lub zachowania grożące uznaniem za mobbing

Działania lub zachowania niebędące mobbingiem

Przesłanki mobbingu

Mobbing – uporczywość i długotrwałość nękania

Wypowiedzenie klauzuli konkurencyjnej

Ustanie przyczyn uzasadniających zakaz konkurencji

Błąd pracodawcy przy wyborze pracownika do objęcia klauzulą konkurencyjną

Dostęp do szczególnie ważnych informacji a klauzula konkurencyjna

Wartość przedmiotu sporu w sprawach z zakresu prawa pracy

Zakaz konkurencji w umowach cywilnych o świadczenie usług

Żądanie sprostowania świadectwa pracy - zwolnienie dyscyplinarne

Wysokość odszkodowania z tytułu umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy

Przedawnienie roszczeń pracowniczych

Świadectwo pracy po zmianach - przepisy przejściowe

Rozszerzenie mediacji między pracodawcą a pracownikiem

Przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę

Odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę – nowy termin od 2017 r.

Zwolnienie z podatku PIT odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę

Jak odwołać się od decyzji ZUS?

Roszczenia związane ze świadectwem pracy

Zwolnienie od pracy na wezwanie sądu

Dłuższy czas na odwołanie się od wypowiedzenia umowy o pracę

Brak ewidencji czasu pracy a wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych

Co o mobbingu powinien wiedzieć pracodawca?

Brak wypłaty wynagrodzenia w terminie a rozwiązanie umowy

Odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę do sądu pracy - zmiany 2016 r.

Odwołanie od wypowiedzenia umowy o pracę w terminie 14 dni - projekt

ZUS sprawdza zatrudnianie na etat w czasie ciąży

Umowy na czas określony 2016 – wyjaśnienia MPiPS

PIP: 1200 skarg o mobbing

Roszczenia za niewydanie świadectwa pracy

Według sądu katechetka w ciąży zwolniona zgodnie z prawem

Przywrócenie terminu w prawie pracy

Prawidłowe wypowiedzenie umowy o pracę