Żądanie sprostowania świadectwa pracy - zwolnienie dyscyplinarne

Czy pracownik może skutecznie żądać sprostowania świadectwa pracy w części dotyczącej stwierdzenia, że stosunek pracy został rozwiązany przez pracodawcę w trybie dyscyplinarnym, kwestionując zgodność z prawem tego rozwiązania, bez wystąpienia z powództwem?

Odpowiadając na powyższe pytanie należy wskazać, że żądanie sprostowania świadectwa pracy poprzez zmianę informacji zawartej w pkt. 3 świadectwa pracy, czyli w zakresie podstawy i trybu rozwiązania umowy o pracę, w ten sposób, że zamiast rzeczywistego trybu i podstawy rozwiązania umowy o pracę tam wskazanej, tj. rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, zgodnie z żądaniem miałaby zostać wpisana informacja fikcyjna, np. że umowa o pracę została rozwiązana na podstawie porozumienia stron, nie znajduje uzasadnienia na gruncie obowiązujących regulacji prawnych. Zgodnie bowiem z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 15 grudnia 2009 roku sygn. akt: II PK 156/09 świadectwo pracy jest dokumentem, który ma potwierdzać zdarzenia i czynności w znaczeniu faktycznym. Natomiast żądanie sprostowania świadectwa pracy nie jest trybem, w którym można weryfikować zgodność z prawem tych czynności.

INFORAKADEMIA poleca: Świadectwo pracy po zmianach 2017

Dokument ten nie tworzy praw podmiotowych i jedynie stanowi odzwierciedlenie czynności stron umowy o pracę, które są skuteczne, choćby nawet były niezgodne z prawem. W związku z powyższym nie ma podstaw dokonania zmian objętych żądaniem. Pracownik nie zgadzając się z tym stanowiskiem i odmową pracodawcy w zakresie sprostowania świadectwa pracy, ma prawo wystąpienia do sądu z żądaniem sprostowania świadectwa pracy. Jednakże, z uwagi na treść art. 97 § 3 Kodeksu pracy dopiero w konsekwencji orzeczenia Sądu Pracy o tym, że rozwiązanie z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia z jego winy nastąpiło z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu w tym trybie umów o pracę, pracodawca jest zobowiązany zamieścić w świadectwie pracy informację, że rozwiązanie umowy nastąpiło za wypowiedzeniem dokonanym przez pracodawcę.

Potwierdzeniem powyższego jest stanowisko Sądu Najwyższego zawarte w uchwale z dnia 4 listopada 2009 roku sygn. akt: I PZP 4/09, zgodnie z którym „Pracownik nie może skutecznie dochodzić sprostowania świadectwa pracy w części dotyczącej stwierdzenia, że stosunek pracy został rozwiązany przez pracodawcę bez wypowiedzenia z winy pracownika, kwestionując zgodność z prawem tego rozwiązania, bez wystąpienia z powództwem o roszczenie z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy na podstawie art. 56 Kodeksu pracy.”

W kontekście tego nie znajduje uzasadnienia w obowiązującym stanie prawnym, tak samo żądanie sprostowania świadectwa pracy w zakresie wskazanej w nim informacji o rozwiązaniu umowy o prace bez wypowiedzenia z winy pracownika, bez wcześniejszego wystąpienia przez powoda z powództwem o roszczenia z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy, jak też żądanie uwzględnienia w świadectwie pracy informacji o trybie i podstawie rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę, która nie znajduje potwierdzenia w rzeczywistości. Na podstawie powyższego należy uznać, że pracownik w celu uzyskania sprostowania świadectwa pracy w żądanym przez niego zakresie, powinien w pierwszej kolejności skorzystać z przewidzianej prawem drogi do zakwestionowania ważności i skuteczności oświadczenia woli pracodawcy o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia. Bez wyczerpania natomiast tego trybu, wniesione powództwo o sprostowanie świadectwa pracy podlega oddaleniu.

Podstawa prawna: Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy.