Przedawnienie roszczeń, Terminy w prawie pracy

Zbliża się 30 września 2022 r. Czy pracodawca może przymusowo udzielić pracownikowi zaległy urlop wypoczynkowy? Czy pracownik może żądać wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystany urlop? Kiedy urlop się przedawnia? Czy pracodawca może nakazać wykorzystanie urlopu podczas okresu wypowiedzenia? Poniżej wykaz orzecznictwa w zakresie urlopu zaległego.

Okres przedawnienia dla zobowiązań wobec PFRON o zwrot pomocy publicznej na zatrudnienie wynosi 5 lat - UOKiK potwierdził dotychczasowe stanowiska TSUE i krajowych sądów administracyjnych.

Przedstawiamy najważniejsze zmiany (przed i po) w przepisach Kodeksu pracy, które wchodzą w życie 7 września 2019 r. Zmiany dotyczą świadectwa pracy, dyskryminacji, mobbingu, szczególnych uprawnień dla członków rodziny, przedawnienia roszczeń ze stosunku pracy.

Zgodnie z Kodeksem pracy roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Przedawnienie roszczenia oznacza, że nie może być już dochodzone przed sądem.

Terminy przedawnienia określone w Kodeksie pracy mają charakter bezwzględnie obowiązujący i nie mogą być ani skracane, ani przedłużane postano­wieniami stron stosunku pracy. Jak wygląda kwestia przedawnienia należności w ubezpieczeniach społecznych?

Prawo pracy wyróżnia dwa podstawowe terminy do dochodzenia roszczeń - 7 i 14 dni. W jakich sytuacjach stosuje się 7 dni, a w jakich 14 dni? Czy w razie przekroczenia terminu można wnioskować o jego przywrócenie?

Co do zasady pracownik powinien wykorzystać urlop w roku kalendarzowym, w którym nabył do niego prawo. Zdarza się jednak, że tego nie robi i ma wówczas urlop zaległy. Czy niewykorzystany urlop przepada? Kiedy przedawnia się prawo do urlopu wypoczynkowego?

Pracodawca ma obowiązek dbać o bezpieczeństwo i higienę pracy podwładnych i regularnie kierować ich na szkolenia z tego zakresu. Okres na wyznaczenie następnego terminu jego odbycia biegnie od daty zdania egzaminu kończącego szkolenie.

Pracodawca w czerwcu i lipcu 2012 r. zwolnił kilku pracowników zatrudnionych na podstawie różnego rodzaju umów. Każdy z nich miał inny staż pracy w firmie. Pracodawca ma jednak problem z określeniem początku i zakończenia okresu wypowiedzenia. Czy rozpoczyna się on już z dniem złożenia przez niego oświadczenia woli? Czy od tego dnia można wysłać pracownika na przymusowy urlop wypoczynkowy?

Jedna z naszych pracownic przez 3 lata przebywała na urlopie wychowawczym. Urlop ten rozpoczęła 3 kwietnia 2009 r. Nasza kadrowa przed zakończeniem urlopu wychowawczego skierowała pracownicę na badania lekarskie oraz poinformowała ją, że urlop wychowawczy kończy się 2 kwietnia 2012 r., a więc 3 kwietnia 2012 r. miał być pierwszym dniem świadczenia przez nią pracy. Pracownica nie przyszła do pracy 3 kwietnia, lecz dzień później (4 kwietnia). Po powrocie do pracy przedstawiła informację z PIP, że jej urlop wychowawczy powinien zakończyć się nie 3 kwietnia 2012 r., lecz 4 kwietnia 2012 r. Czy nieobecność w pracy 3 kwietnia 2012 r. możemy uznać za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych uzasadniające rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia? Kto prawidłowo obliczył pierwszy dzień pracy po urlopie wychowawczym, my czy PIP?

W celu uniknięcia obniżenia należnego zasiłku chory pracownik powinien dostarczyć pracodawcy zaświadczenie ZUS ZLA w ciągu 7 dni od daty jego otrzymania. Może to zrobić osobiście, za pośrednictwem poczty albo przekazać je przez inną osobę.

Pracownik przedłożył nam zwolnienie lekarskie wystawione na okres od 2 do 18 kwietnia br. z powodu choroby. Zwolnienie to zostało wystawione 31 marca br., natomiast pracownik przedłożył nam je 10 kwietnia br. Wykorzystał on już okres wypłaty wynagrodzenia chorobowego. Czy zwolnienie to zostało wystawione prawidłowo, jeżeli stwierdza ono niezdolność do pracy po upływie 2 dni po przeprowadzonym badaniu lekarskim? Czy i za jaki okres powinniśmy obniżyć pracownikowi wysokość zasiłku chorobowego?

Od 2012 r. pracownik ma prawo wykorzystać zaległy urlop wypoczynkowy do 30 września. Termin ten ma zastosowanie do urlopu niewykorzystanego w 2011 r.

Prawo do żądania wypłaty zaległych świadczeń pracowniczych jest ograniczone czasowo. Możliwość dochodzenia np. zaległego wynagrodzenia ulega przedawnieniu po upływie 3 lat od dnia, w którym świadczenie stało się wymagalne.

W 2012 r. ubezpieczony będzie otrzymywał raz na rok informację o odprowadzonych składkach na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Na żądanie ubezpieczonego informacje te płatnik składek będzie zobowiązany przekazać – nie częściej niż raz na miesiąc – za miesiąc poprzedni.

Od 20 lipca obowiązuje poszerzony katalog przypadków wydłużających bieg terminu przedawnienia w odniesieniu do należności składkowych. Od tego dnia zaczęły też obowiązywać nowe zasady dotyczące zwrotu i przedawnienia składek nienależnie opłaconych.

Pracodawca, który nie wypłacił wynagrodzenia w terminie, może uchylić się od spełnienia tego świadczenia pod warunkiem, że upłynął już termin przedawnienia.

30 kwietnia 2011 r. minie termin, do którego płatnicy składek muszą sprawdzić poprawność danych przekazanych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Obowiązek szczegółowego sprawdzenia, a w razie stwierdzenia błędów – również korekty dokumentacji rozliczeniowej za cały 2010 r. wynika z przepisów ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Niedopełnienie tego obowiązku zagrożone jest karą grzywny do 5000 zł.

Na rozpoczynającym się 1 lutego br. posiedzeniu Sejm zajmie się nowelizacją ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Zmiana dotyczy m.in. dochodzenia roszczeń z tytułu składek ubezpieczeniowych.

Podczas kontroli inspektorom PIP również zdarzają się pomyłki. Błędne działanie inspektora prowadzi najczęściej do powstania nieprawdziwych ustaleń. Dlatego ważne jest, aby pracodawca znał środki obrony przed nieuzasadnionymi zarzutami inspektora pracy.

W prawie pracy mamy do czynienia z ogólnym 3-letnim okresem przedawnienia roszczeń, który w wielu przypadkach może być krótszy. Z tego względu skuteczne dochodzenie roszczeń wymaga szybkiego działania lub przerwania biegu przedawnienia w odpowiednim momencie, aby dłużnik nie mógł odmówić zapłaty.

Terminy w prawie pracy związane z zatrudnieniem pracownika często nie są określone liczbą dni. Ustalono jedynie 7-dniowy termin do poinformowania pracownika o warunkach zatrudnienia.