Umowa o pracę

Zapisz się na newsletter

Wpisz poprawny e-mail

Wymiar i norma czasu pracy nie są identycznymi określeniami. Norma czasu pracy to maksymalna liczba godzin do przepracowania przez pracownika zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Natomiast wymiar czasu pracy to liczba godzin pracy do przepracowania przez pracownika w ciągu doby i okresu rozliczeniowego. Wymienione różnice mogą tym samym wpływać na sytuację pracownika.

Kodeks pracy stanowi, że przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Nie zawsze jednak podporządkowanie będzie wyłączną cechą stosunku pracy.

Zgodnie z art. 11 Kodeksu pracy, stanowiącym jedną z podstawowych zasad prawa pracy, pracodawca jest obowiązany szanować godność i inne dobra osobiste pracownika.

O tym, że prawo pracy jest ściśle związane z prawem cywilnym świadczy przede wszystkim art. 300 Kodeksu pracy, który odsyła w sprawach nie unormowanych przepisami prawa pracy do odpowiedniego stosowania przepisów kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy. Co to oznacza?

Instytucja mobbingu została zdefiniowana w Kodeksie pracy jako działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu wywołującym u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej.

Zakaz dyskryminowania pracowników, został wprowadzony przez ustawodawcę w art.18(3a) kodeksu pracy, zatem jest to przepis dość nowy. Poniższy artykuł na pewno pomoże w jego interpretacji.

Zgodnie z Kodeksem pracy pracodawca ma obowiązek przeciwdziałać mobbingowi. Oznacza to obowiązek podjęcia odpowiednich działań zapobiegających występowaniu przemocy psychicznej w miejscu pracy. Jak powinien eliminować zaistniały już mobbing oraz pomagać jego ofiarom?

Artykuł 141 kodeksu pracy umożliwia pracodawcy wprowadzenie przerwy na spożycie posiłku lub załatwienie spraw osobistych. Maksymalna jej długość to 60 minut.

Pracownicy, których dotyczy zadaniowy system pracy, czyli pracownicy zarządzający w imieniu pracodawcy zakładem pracy i kierownicy wyodrębnionych komórek organizacyjnych zakładu pracy, w razie konieczności mogą wykonywać pracę poza normalnymi godzinami pracy, bez prawa do wynagrodzenia oraz dodatku z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych.

Przepisy prawa pracy uzależniają nabycie niektórych uprawnień pracowniczych od odpowiedniego stażu zawodowego. Należy odróżnić w tym zakresie ogólny staż pracy od zakładowego - czyli okresu zatrudnienia tylko w jednym zakładzie pracy.

Pracodawca może zobowiązać pracownika do pozostawania poza normalnymi godzinami pracy w gotowości do wykonywania pracy wynikającej z umowy o pracę w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę. Taka sytuacja określana jest mianem dyżuru. Jakie są obowiązki i prawa związane z dyżurem?

Kodeks pracy nie formułuje pełnej, rozwiniętej definicji pojęcia prawnego stosunku pracy. Podaje jedynie jego najważniejsze cechy.

Jestem zatrudniona w systemie skróconego tygodnia pracy, przy czym pracuję od poniedziałku do wtorku w godzinach od 11 do 21, w środy od 12 do 22, a w czwartki od 14-24. Czy w związku z powyższym jestem zatrudniona w porze nocnej i czy przysługują mi jakieś dodatkowe świadczenia? Jak wygląda sprawa nadgodzin w moim przypadku?

Pojęcie samozatrudnienia nie zostało zdefiniowane przez ustawodawcę. W potocznym języku samozatrudnienie oznacza zastąpienie zatrudnienia na podstawie stosunku pracy umową cywilnoprawną z osobą, która jednoosobowo prowadzi działalność gospodarczą. Takie rozumienie samozatrudnienia jest znacznym zawężeniem tego zjawiska. W praktyce bowiem znaczna część osób osiąga przychody z tytułu cywilnych umów zlecenia, a także umów o dzieło.

W praktyce wiele trudności rodzi zagadnienie odróżnienia umowy o pracę od cywilnoprawnego stosunku zlecenia i innych mieszanych umów starannego działania, gdzie ryzyko, podobnie jak w stosunku pracy, ponosi zlecający. Odróżniającymi elementami mogą być brak trwałej więzi między zleceniodawcą i zleceniobiorcą, brak konieczności odpłatności, brak obowiązku pracowniczego podporządkowania.

Celem skutecznego nałożenia kary porządkowej oprócz wysłuchania pracownika niezbędne jest jeszcze zawiadomienie pracownika. Zgodnie z art. 110 Kodeksu pracy o zastosowanej karze pracodawca zawiadamia pracownika na piśmie.

W przypadku zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy powstaje kwestia wypłacenia takiemu pracownikowi wynagrodzenia. Jak zatem naliczyć takie wynagrodzenie?