Pracodawca, wypłacając pracownikowi wynagrodzenie co 
miesiąc, sporządza listę płac, potwierdzającą naliczenie wynagrodzenia 
wraz ze wszystkimi obciążeniami publiczno-prawnymi płaconymi zarówno 
przez pracodawcę, jak i pracownika. Jednak po jej sporządzeniu i wypłacie wynagrodzenia 
mogą nastąpić różne zdarzenia, powodujące zmianę wysokości należnego 
wynagrodzenia, np. niezdolność do pracy. Jeżeli takie zdarzenie będzie 
miało miejsce pod koniec miesiąca i pracownik dostarczy zaświadczenie 
lekarskie za okres, za który wypłacono pełne wynagrodzenie, to czy 
pracodawca powinien korygować listę płac?
    
                            
    
        
        
    
    
        Kodeks pracy przewiduje wypłatę wynagrodzenia minimum raz w miesiącu. 
Nie wyklucza to możliwości wypłacania wynagrodzeń pracowniczych z 
większą częstotliwością, np. co tydzień lub co 2 tygodnie; 2, 3 lub 
więcej razy w miesiącu. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 4 sierpnia
 1999 r. podniósł, że strony stosunku pracy mogą wprowadzać do umowy o 
pracę dowolne ustalenia, pod warunkiem że nie będą one mniej korzystne 
dla pracownika niż obowiązujące normy prawne (art. 18 k.p.). Żaden 
przepis prawa ani charakter (natura) stosunku pracy lub zasady 
współżycia społecznego nie stoją na przeszkodzie, aby strony umowy o 
pracę uzgodniły wcześniejszy niż wynikający z art. 85 § 2 k.p. termin 
płatności wynagrodzenia za pracę (I PKN 191/99, OSNP 2000/22/814).
    
                            
    
        
        
    
    
        Co do zasady pracownikowi za czas niewykonywania pracy, jeżeli był gotów
 do jej wykonywania, a doznał przeszkód z przyczyn dotyczących 
pracodawcy, przysługuje wynagrodzenie wynikające z jego osobistego 
zaszeregowania, określonego stawką godzinową lub miesięczną, a jeżeli 
taki składnik wynagrodzenia nie został wyodrębniony przy określaniu 
warunków wynagradzania – 60% wynagrodzenia.
    
                            
    
        
        
    
    
        Obowiązujące przepisy dopuszczają zatrudnianie młodocianych, a więc 
osób, które ukończyły 16 lat, ale nie przekroczyły 18 lat. Wyjątkowo 
dopuszczalne jest również wykonywanie pracy przez osoby, które nie 
ukończyły 16 lat. Zarówno ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych, jak
 i ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków 
publicznych nie określają minimalnego wieku, od którego osiągnięcia jest
 uzależnione objęcie obowiązkiem ubezpieczeniowym.
    
                            
    
        
        
    
    
        Wypłacamy dodatki stażowe. Jeden z naszych pracowników, zatrudniony od 1 marca 2009 r., w listopadzie br. dostarczył dokumenty, z których wynika, że od marca 2009 r. ma prawo do dodatku w wyższej wysokości niż dotychczas wypłacana. Czy powinniśmy wypłacić mu wyrównanie dodatku, a jeśli tak, to za jaki okres?