Indywidualne prawo pracy - Kadry - Profesjonalny serwis kadrowych - prawo pracy, wynagrodzenia, umowa o pracę, urlopy, HR, BHP, kodeks pracy

W związku ze zbliżającym się zakończeniem okresu pobierania zasiłku chorobowego, pracownik poinformował nas, że zamierza wystąpić o świadczenie rehabilitacyjne do ZUS. Dowiedzieliśmy się jednak, że tego nie uczynił. Czy w tej sytuacji możemy natychmiast rozwiązać umowę w trybie art. 53 k.p.?

ZUS uznał umowę o pracę jednej z naszych pracownic za pozorną. Zdaniem ZUS, umowa o pracę została zawarta jedynie w celu uzyskania zasiłku chorobowego. Pracownica odwołała się od decyzji ZUS. Co w takim przypadku mamy zrobić z pracownicą? Czy jej umowa o pracę jest nadal ważna i powinna przychodzić do pracy? Czy musimy z nią rozwiązać umowę o pracę?

Mój pracownik wystąpił z propozycją rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron. Swoją ofertę złożył na piśmie, proponując termin, w którym miałby ustać stosunek pracy. Nie wyraziłem zgody na rozwiązanie umowy w terminie zaproponowanym przez pracownika. Czy powinienem zrobić jakąś adnotację na piśmie pracownika lub sporządzić osobne pismo, że nie wyraziłem zgody? Czy w takim razie zaczyna biec pracownikowi okres wypowiedzenia?

Na naradzie kierowników z dyrekcją naszej firmy jeden z kierowników, który otrzymał ważne zadanie do wykonania, powiedział, że wypowiada umowę o pracę. Był on zatrudniony na czas określony na okres 10 miesięcy z możliwością wypowiedzenia umowy o pracę za 2-tygodniowym okresem wypowiedzenia. Po upływie 2-tygodniowego okresu wypowiedzenia pracownik nie pojawił się w pracy. Nie dokończył ważnych zadań, jakie polecono mu wykonać. Nie mamy też od niego pisma o wypowiedzeniu umowy. Czy w tej sytuacji możemy zwolnić go dyscyplinarnie za porzucenie pracy? Czy należy uznać ustne oświadczenie pracownika jako wypowiedzenie umowy i wystawić mu świadectwo pracy?

Pracodawca postanowił wypowiedzieć stosunek pracy pracownikowi zatrudnionemu na podstawie umowy na czas nieokreślony. Jako jedyną przyczynę wypowiedzenia wskazał utratę zaufania do pracownika. Czy postępowanie pracodawcy jest zgodne z prawem?

Pracuję w zakładzie fryzjerskim na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. W czwartek po podpisaniu listy obecności wezwano mnie do kadr i wręczono mi wypowiedzenie. Bardzo się w związku z tym zdenerwowałam. Źle się poczułam i poszłam do lekarza, który stwierdził, że mam bardzo wysokie ciśnienie i dał mi 6 dni zwolnienia lekarskiego. Czy w tej sytuacji wypowiedzenie będzie skuteczne?

Osiągnięcie wieku emerytalnego i nabycie prawa do emerytury nie może stanowić wyłącznej przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę przez pracodawcę (uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z 21 stycznia 2008 r., II PZP 13/08).

W naszej firmie pracuje 18 pracowników. Ze względu na kłopoty ekonomiczne musimy zwolnić 8 pracowników. Przeprowadzając zwolnienia z pracy chcemy w pierwszej kolejności zwalniać pracowników z najkrótszym stażem pracy w naszej firmie, ponieważ pracownicy przeznaczeni do zwolnienia mają zbliżone kwalifikacje i sumiennie wykonują swoje obowiązki. Czy zastosowanie takiego kryterium przy zwolnieniach nie zostanie uznane za naruszenie zasady równego traktowania pracowników w zatrudnieniu?

Chciałabym założyć własną działalność gospodarczą w postaci usług księgowych. Musiałabym zatrudnić kilku pracowników, ale - nie będąc przekonana co do ich kwalifikacji - chciałabym na początek zawrzeć z nimi umowy na okres próbny wynoszący 3 miesiące. Czy jest to możliwe w stosunku do wszystkich pracowników i na każdym stanowisku i czy będę mogła ewentualnie wcześniej rozwiązać te umowy, nawet bez podawania przyczyny?

O tym, kiedy pracodawca może zwolnić chorego pracownika, decyduje okres jego zatrudnienia w danym zakładzie pracy.

Z powodu powtarzających się w firmie kradzieży zaproponowaliśmy pracownikom poddanie się badaniom na wykrywaczu kłamstw. Jeden z pracowników poczuł się dotknięty tą propozycją i złożył pismo o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracodawcy. Jako przyczynę rozwiązania umowy pracownik podał właśnie tę propozycję poddania się badaniu na wykrywaczu kłamstw. Czy możemy kwestionować takie rozwiązanie umowy i domagać się w sądzie odszkodowania od pracownika?

Czy pracodawca może rozwiązać bez wypowiedzenia umowę o pracę na czas nieokreślony pracownikowi świadczącemu pracę na stanowisku kierowcy, w przypadku utraty przez niego prawa jazdy? Pracownik utracił dokument, gdyż prowadził samochód w stanie nietrzeźwym i spowodował wypadek drogowy. Zdarzenie to nastąpiło poza godzinami jego pracy - 30 czerwca 2008 r. Pracodawca dowiedział się o zaistniałym zdarzeniu 30 lipca 2008 r. Pracownik od 25 lipca do 31 sierpnia 2008 r. przebywał na urlopie wypoczynkowym. Pracodawca uzyskał także wiadomość, że Sąd Rejonowy w Warszawie w wyroku z 20 sierpnia 2008 r. orzekł o zakazie prowadzenia pojazdów mechanicznych i utracie przez pracownika prawa jazdy na okres 3 lat.

Zatrudniona w naszej firmie pracownica zakończyła okres próbny - umowa na okres próbny uległa rozwiązaniu. Fakt ten umknął naszej uwadze i pracownica nadal wykonuje u nas pracę. Chcemy zatrudnić ją na stałe. Kiedy powinna otrzymać nową umowę o pracę? Czy fakt, że przez dwa tygodnie pracowała bez umowy, jest naruszeniem przepisów?

Pracownik może uchylić się od skutków rozwiązania umowy na mocy porozumienia stron, jeśli wykaże, że składając oświadczenie, działał np. pod wpływem błędu.

Nasza spółka ogłosiła upadłość. Tuż po tym fakcie pracownica zatrudniona na podstawie umowy na czas nieokreślony zaszła w ciążę. Wręczyliśmy jej pismo o wypowiedzeniu umowy o pracę. Jako przyczynę wypowiedzenia podano ogłoszenie upadłości. Czy pracodawca mógł zwolnić pracownicę mimo zakazu wypowiadania umów o pracę kobietom w ciąży?

Czy pracodawca może żądać od pracownika zaświadczenia o niekaralności?

Prezes jednej ze spółek przed wręczeniem pracownikom wypowiedzenia umowy o pracę zwrócił się o konsultację do przewodniczącej zakładowej organizacji związkowej tylko w stosunku do pracowników, którzy są członkami tego związku lub nie są nigdzie zrzeszeni i podobnie uczynił w odniesieniu do drugiego funkcjonującego związku. Oznacza to, że wszedł w posiadanie imiennej listy pracowników, którzy są członkami związku. Fakt ten potwierdził, stwierdzając, że ma takie prawo i z niego skorzystał, jak również że ma prawo (i to uczyni) zwrócić się do związku o imienny wykaz wszystkich członków. My jako związkowcy uważamy jednak, że działania prezesa naruszają obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa. Czy mamy rację?

Wypowiedzenie bez uzasadnienia umowy o pracę na czas określony jest zgodne z Konstytucją RP - orzekł Trybunał Konstytucyjny. Wyrok jednak nie zapadł jednomyślnie.

Podstawowym sposobem doręczenia pracownikowi wypowiedzenia umowy o pracę jest jego bezpośrednie wręczenie. W sytuacji jednak, gdy pracownik odmawia przyjęcia wypowiedzenia, pracodawca może skorzystać z pomocy świadków.

Pozorność umowy o pracę (art. 83 k.c. w związku z art. 300 k.p.) ma miejsce nie tylko wówczas, gdy mimo jej zawarcia praca w ogóle nie jest świadczona, ale również wtedy, gdy jest faktycznie świadczona, lecz na innej podstawie niż umowa o pracę.

Wypowiedzenie umowy o pracę nie może być uzasadnione wyłącznie nabyciem prawa do wcześniejszej emerytury. Takie działanie nosi znamiona dyskryminacji ze względu na wiek.

Zmniejszenie wynagrodzenia ustalonego w umowie o pracę wymaga wypowiedzenia warunków umowy (art. 42 k.p.) także wtedy, gdy zostało ustalone przez właściwy organ pracodawcy na podstawie art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz.U. Nr 26, poz. 306 ze zm.).

Po utracie od dnia 26 listopada 2002 r. mocy obowiązującej art. 2417 § 4 k.p. w związku z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 listopada 2002 r., K 31/01 (Dz.U. Nr 196, poz. 1660), pracodawca nie jest związany postanowieniami rozwiązanego układu zbiorowego pracy oraz wypowiedzianego regulaminu wynagradzania i może złożyć pracownikom wypowiedzenia zmieniające warunki umowy o pracę na ich niekorzyść.

Brak jest podstaw zawieszenia postępowania kasacyjnego, jeżeli pracownik zmarł po wydaniu prawomocnego wyroku przywracającego go do pracy, a pracodawca tylko z tej przyczyny cofnął skargę kasacyjną.

Części zakładu pracy w rozumieniu art. 231 § 1 k.p. nie można utożsamiać wyłącznie ze składnikami materialnymi, ponieważ mogą ją także stanowić zadania pracodawcy.

Przeniesienie nauczyciela mianowanego - stosownie do art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (jednolity tekst: Dz.U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 ze zm.) - na stanowisko logopedy w szkole, powoduje określenie wymiaru jego czasu pracy na podstawie art. 42 ust. 3 pkt 3 tej ustawy.

Nie uzasadnia oceny niecelowości przywrócenia pracownika do pracy (art. 45 § 2 k.p.) podjęcie przez niego zatrudnienia u innego pracodawcy, wykonywanie innej pracy na podstawie umów prawa cywilnego (umowy o dzieło, umowy zlecenia, umowy o świadczenie usług) lub podjęcie działalności gospodarczej na własny rachunek.

Umowa o pracę zawarta na czas pełnienia funkcji prezesa zarządu spółki handlowej jest umową o pracę na czas wykonania określonej pracy (art. 25 § 1 k.p.).

Przepis art. 415 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (jednolity tekst: Dz.U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902 ze zm.) nie jest przepisem odrębnym w rozumieniu art. 68 k.p., a zatem nie stanowi podstawy nawiązania stosunku pracy z powołania.

Zasadność wypowiedzenia umowy o pracę na czas nieokreślony należy oceniać z uwzględnieniem łącznie wszystkich przyczyn wskazanych przez pracodawcę. Od pracownika będącego strażnikiem miejskim pracodawca ma prawo wymagać zaangażowania w wykonywanie obowiązków oraz dyscypliny w stopniu wyższym niż od innych pracowników.

Stosunek pracy pracownika pełniącego z wyboru funkcję związkową poza zakładową organizacją związkową podlega szczególnej ochronie w okresie urlopu bezpłatnego udzielonego dla wykonywania tej funkcji oraz w okresie wykonywania doraźnych czynności związanych z tą funkcją i ochrona ta wygasa rok po upływie tych okresów (art. 32 ust. 1 w związku z art. 32 ust. 9 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.).

1. Porozumienie rozwiązujące stosunek pracy, które zmierza do wyłączenia automatyzmu prawnego kontynuacji stosunku pracy w przypadku przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę jest nieważne ze względu na sprzeczność z bezwzględnie obowiązującą normą art. 231 § 1 k.p. 2. Zgodnie z art. 231 § 1 k.p. pracodawca przejmujący zakład pracy nie może zmienić warunków pracy pracownika na jego niekorzyść z powodu samego przejęcia zakładu pracy, bez względu na to, czy pracownik wyraża zgodę na taką zmianę.

W postępowaniu kasacyjnym strona może powoływać zarzuty naruszenia prawa materialnego, których nie podnosiła w toku dotychczasowego postępowania, ale wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego sprawy stanowiącego podstawę zaskarżonego wyroku sądu drugiej instancji (art. 39813 § 2 k.p.c.).

1. Pracodawca może poinformować pracownika o jego obowiązkach w zakresie przestrzegania w zakładzie pracy zasad współżycia społecznego (art. 100 § 2 pkt 6 k.p.) przez zapoznanie go na piśmie z obowiązującymi zasadami etyki. Odmowa podpisania przez pracownika takiego pisma nie stanowi naruszenia obowiązku pracowniczego. 2. Pracodawca może zobowiązać pracownika do udzielenia informacji dotyczących pracy w zakresie niesprzecznym z umową o pracę oraz prawem (niebędącym dyskryminacją i nienaruszającym dóbr osobistych). Odmowa wykonania takiego polecenia stanowi naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego (art. 100 § 1 w związku z art. 100 § 2 pkt 4 k.p.). 3. Pracodawca może określić zasady zachowania tajemnicy informacji dotyczących przedsiębiorstwa. Jeżeli nie narusza to istotnych elementów treści stosunku pracy, to nie jest konieczne wypowiedzenie zmieniające a odmowa przestrzegania tych zasad może być zakwalifikowana jako ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku pracowniczego w rozumieniu art. 52 § 1 pkt 1 k.p.

1. W przedmiocie uprawnień zakładowej organizacji związkowej, o których mowa w art. 251 ustawy z dnia z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.) pracodawca jest związany informacją przekazaną w trybie art. 251 ust. 2 tej ustawy. 2. Dla wykonywania uprawnień zakładowej organizacji związkowej istotna jest liczba członków związku z dnia, w którym pracodawcy została przekazana informacja w trybie powołanego przepisu. 3. Jeżeli pracodawca w zakreślonym terminie (10 dni po zakończeniu kwartału) nie uzyskał informacji wymaganych art. 251 ust. 2 ustawy o związkach zawodowych, to ma prawo przyjąć założenie, że od tej daty zakładowej organizacji związkowej nie przysługują jej ustawowe uprawnienia. Nie wyłącza to jednak możliwości wykazania przez organizację związkową, że zrzeszała co najmniej 10 członków.

Postanowienia umowy o pracę nie są prawem materialnym, którego naruszenie stanowi podstawę skargi kasacyjnej (art. 3983 § 1 pkt 1 k.p.c.).

1. Przepis art. 60 pkt 4 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej (Dz.U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483 ze zm.) nie miał zastosowania do pracowników służby cywilnej zatrudnionych na podstawie mianowania, do których należało stosować przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953 ze zm.). 2. Zawiniona utrata uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku, o której mowa w art. 14 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych, może być skutkiem orzeczenia sądu albo decyzji administracyjnej. Podmiotem uprawnionym do stwierdzenia tej utraty nie jest kierownik urzędu zatrudniającego mianowanego urzędnika państwowego. 3. Skazanie wyrokiem karnym za popełnienie przestępstwa umyślnego nie może stanowić podstawy do stwierdzenia wygaśnięcia stosunku pracy mianowanego urzędnika państwowego na podstawie art. 14 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych.

1. W stosunku do pracownika pełniącego funkcję organu zarządzającego (art. 31 k.p.) czynności z zakresu prawa pracy za pracodawcę może dokonywać organ założycielski, właścicielski lub nadzorujący taką jednostkę organizacyjną. 2. Dozwolona i konstruktywna krytyka przez dyrektora zakładu pracy działań podejmowanych przez właściciela danej jednostki organizacyjnej nie tylko nie narusza, ale świadczy o dbałości o dobro pracodawcy. 3. Zmierzające do zdyskredytowania oraz godzące w dobra osobiste pracownika (art. 111 k.p.) odwetowe działania pracodawcy, podjęte w reakcji na dozwoloną i konstruktywną krytykę przez dyrektora zakładu pracy niekorzystnych decyzji organu założycielskiego lub właściciela, mogą być kwalifikowane jako ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków wobec pracownika, uprawniające go do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracodawcy (art. 55 § 11 k.p.).

Pracodawca zamierzający zwolnić co najmniej 50 pracowników w okresie 3 miesięcy jest zobowiązany uzgodnić z powiatowym urzędem pracy, właściwym dla siedziby tego pracodawcy, zakres i formy pomocy dla zwalnianych pracowników.

Roszczenie o ustalenie istnienia stosunku pracy może być rozpoznane tylko przez sąd pracy i tylko ten sąd może, uznając jego niezasadność, wydać orzeczenie oddalające powództwo, nawet, gdy przesłanką takiego rozstrzygnięcia jest uznanie cywilnoprawnego charakteru stosunku łączącego powoda z pozwanym. To samo dotyczy roszczeń, które mogą być wywodzone tylko ze stosunku pracy bez względu na podstawę faktyczną sporu. W takiej sytuacji sąd pracy, stwierdzając nieistnienie stosunku pracy, nie może przekazać sprawy do rozpoznania do wydziału cywilnego sądu, a rozpoznanie sprawy przez sąd pierwszej instancji w składzie ławniczym nie uzasadnia uznania nieważności postępowania ze względu na sprzeczny z przepisami prawa skład sądu orzekającego (art. 379 pkt 4 k.p.c.).

Ciężar udowodnienia niezdolności do pracy pracownika stawiającego się do niej po wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego (art. 53 § 1 pkt 1 lit. b k.p.) spoczywa na pracodawcy, który powinien skierować pracownika na odpowiednie badania lekarskie.

Pracownik narusza podstawowe obowiązki pracownicze, gdy bez zgody pracodawcy w godzinach przeznaczonych na pracę wykonuje inne czynności. Jeżeli działanie takie nie jest sporadyczne może stanowić to ciężkie naruszenie tych obowiązków w rozumieniu art. 52 § 1 pkt 1 k.p.

Wejście w życie art. 44a ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 91, poz. 408 ze zm.) przewidującego nawiązanie z ordynatorem umowy o pracę na czas określony nie spowodowało przekształcenia trwających w tej dacie stosunków pracy zawartych na czas nieokreślony w terminowe.

Pracodawca (a także podmiot działający na jego rzecz) może skutecznie zmienić swoje oświadczenie co do początku biegu wypowiedzenia w przypadku odwołania pracownika zatrudnionego na podstawie powołania, jeżeli pracownik wyrazi na to zgodę.

1. Ocena, że doszło do przejścia części zakładu pracy na nowego pracodawcę (art. 231 k.p.) zależy od ustalenia, iż przejął on w faktyczne władanie część zadania lub zadań, stanowiących placówkę zatrudnienia, a więc w zakresie pozwalającym na wykonywanie obowiązków pracowniczych. Nie musi to polegać na nabyciu przedsiębiorstwa lub jego części oraz nie zależy od rodzaju czynności prawnej, na podstawie której następuje. 2. Niezachowanie przez dotychczasowego pracodawcę trybu konsultacji przejścia części zakładu pracy ze związkami zawodowymi (art. 261 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych, jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 79, poz. 854 ze zm.) nie powoduje nieskuteczności tego przejścia na nowego pracodawcę i przejęcia przez niego pracowników.

Rozdzielenie czynności dziennikarza służących przygotowaniu i przedstawieniu audycji radiowej na antenie, a zatem czynności składających się na to samo zadanie dziennikarskie, pomiędzy umowę o pracę (za minimalnym wynagrodzeniem) i umowę prawa cywilnego (za wynagrodzeniem, które nie obciążało pracodawcy dodatkowymi kosztami pracy) może świadczyć o zamiarze obejścia prawa (nie tylko prawa pracy, ale także prawa ubezpieczeń społecznych i prawa podatkowego).

Urzędnikowi zatrudnionemu na podstawie mianowania zgodnie z przepisami ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 86, poz. 953 ze zm.), odwołanemu ze stanowiska dyrektora izby skarbowej i przeniesionemu na stanowisko komisarza skarbowego, przysługuje wynagrodzenie w dotychczasowej wysokości (art. 10 ust. 1b ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych w związku z art. 138 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o służbie cywilnej, Dz.U. z 1999 r. Nr 49, poz. 483 ze zm.).

Ocena dopuszczalności skargi kasacyjnej ze względu na wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 3982 § 1 k.p.c.) powinna być odniesiona odrębnie do rozstrzygnięcia sądu drugiej instancji o powództwie głównym i powództwie wzajemnym.

Pracodawca niewypłacający pracownikowi bez usprawiedliwionej przyczyny części jego wynagrodzenia za pracę narusza w sposób ciężki swoje podstawowe obowiązki (art. 55 § 11 k.p.). Naruszenie to następuje co miesiąc w terminie płatności wynagrodzenia (art. 85 § 1 k.p.) i od dowiedzenia się przez pracownika o tej okoliczności należy liczyć termin jednego miesiąca określony w art. 55 § 2 w związku z art. 52 § 2 k.p.

Pracownicy przejmowani w wyniku przejęcia zakładu lub jego części przez nowego pracodawcę mogą liczyć na ochronę nie tylko na poziomie prawa krajowego, ale także unijnego.

Zatrudnianie i zwalnianie

Rozwiązanie umowy a świadczenie rehabilitacyjne

Czy pracownica, której umowę o pracę ZUS uznał za pozorną, powinna nadal świadczyć pracę

Brak zgody pracodawcy na rozwiązanie umowy za porozumieniem stron

Czy pracownik może ustnie wypowiedzieć umowę o pracę

Przyczyna wypowiedzenia umowy

Wypowiedzenie w okresie usprawiedliwionej nieobecności w pracy

Czy przyczyną wypowiedzenia umowy o pracę może być nabycie uprawnień emerytalnych

Czy zwalnianie pracowników o najkrótszym stażu narusza zasady równego traktowania

Umowa o pracę na okres próbny

Przesłanki zwolnienia chorego pracownika

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu badania na wykrywaczu kłamstw

Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia

Jak zawrzeć umowę po okresie próbnym

Uchylanie się pracownika od skutków oświadczenia woli

Zwolnienie pracownicy w ciąży w razie ogłoszenia upadłości

Zaświadczenie o niekaralności

Konsultacja wypowiedzenia umowy o pracę z zakładową organizacją związkową

Wypowiedzenie zgodne z Konstytucją

Doręczenie wypowiedzenia

Wyrok SN z dnia 5 października 2006 r., sygn. I UK 120/06

Wypowiedzenie tylko z powodu emerytury - to dyskryminacja

Wyrok SN z dnia 24 lipca 2006 r., sygn. I PK 253/05

Wyrok SN z dnia 9 maja 2007 r., sygn. I PK 256/06

Postanowienie SN z dnia 6 marca 2007 r., sygn. I PK 326/06

Wyrok SN z dnia 7 lutego 2007 r., sygn. I PK 212/06

Wyrok SN z dnia 25 stycznia 2007 r., sygn. I PK 195/06

Wyrok SN z dnia 17 stycznia 2007 r., sygn. I PK 259/06

Wyrok SN z dnia 25 stycznia 2007 r., sygn. I PK 213/06

Wyrok SN z dnia 19 lutego 2007 r., sygn. I PK 238/06

Wyrok SN z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. I PK 187/06

Wyrok SN z dnia 18 maja 2007 r., sygn. I PK 275/06

Wyrok SN z dnia 7 lutego 2007 r., sygn. I PK 269/06

Wyrok SN z dnia 24 lipca 2006 r., sygn. I PK 299/05

Wyrok SN z dnia 5 marca 2007 r., sygn. I PK 228/06

Wyrok SN z dnia 15 listopada 2006 r., sygn. I PK 135/06

Wyrok SN z dnia 23 listopada 2006 r., sygn. I PK 202/06

Wyrok SN z dnia 11 grudnia 2006 r., sygn. I PK 133/06

Wyrok SN z dnia 7 grudnia 2006 r., sygn. I PK 123/06

Zwolnienia monitorowane w prawie polskim

Wyrok SN z dnia 15 listopada 2006 r., sygn. I PK 98/06

Wyrok SN z dnia 25 listopada 2005 r., sygn. I PK 89/05

Wyrok SN z dnia 5 czerwca 2007 r., sygn. I PK 5/07

Wyrok SN z dnia 17 lipca 2006 r., sygn. I PK 29/06

Wyrok SN z dnia 8 sierpnia 2006 r., sygn. I PK 55/06

Wyrok SN z dnia 15 września 2006 r., sygn. I PK 75/06

Wyrok SN z dnia 15 września 2006 r., sygn. I PK 80/06

Wyrok SN z dnia 26 czerwca 2007 r., sygn. I PK 18/07

Postanowienie SN z dnia 12 kwietnia 2007 r., sygn. I PK 15/07

Wyrok SN z dnia 8 sierpnia 2006 r., sygn. I PK 54/06

Ochrona praw pracowniczych w przypadku przejęcia zakładu pracy w UE