Kodeks pracy przewiduje wypłatę wynagrodzenia minimum raz w miesiącu.
Nie wyklucza to możliwości wypłacania wynagrodzeń pracowniczych z
większą częstotliwością, np. co tydzień lub co 2 tygodnie; 2, 3 lub
więcej razy w miesiącu. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 4 sierpnia
1999 r. podniósł, że strony stosunku pracy mogą wprowadzać do umowy o
pracę dowolne ustalenia, pod warunkiem że nie będą one mniej korzystne
dla pracownika niż obowiązujące normy prawne (art. 18 k.p.). Żaden
przepis prawa ani charakter (natura) stosunku pracy lub zasady
współżycia społecznego nie stoją na przeszkodzie, aby strony umowy o
pracę uzgodniły wcześniejszy niż wynikający z art. 85 § 2 k.p. termin
płatności wynagrodzenia za pracę (I PKN 191/99, OSNP 2000/22/814).
Stanowisko co do skutków przekroczenia terminu, w jakim pracodawca ma
obowiązek poinformować pracowników o rezygnacji z tworzenia ZFŚS i
wypłacania świadczenia urlopowego, nie jest jednolite. Państwowa
Inspekcja Pracy prezentuje pogląd, zgodnie z którym pracodawca, który
nie dotrzyma tego terminu, ma obowiązek przez cały rok wypłacać
świadczenia urlopowe lub naliczać fundusz socjalny.
W przypadku różnicowania przez pracodawcę wynagrodzenia pracowników,
którzy wykonują jednakową pracę lub pracę o jednakowej wartości,
pracodawca powinien udowodnić, że kierował się obiektywnymi powodami. Pracodawca ma obowiązek równego wynagradzania pracowników za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości. Wynagrodzenie to obejmuje wszystkie składniki, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z pracą, przyznawane pracownikom w formie pieniężnej lub w innej niż pieniężna.
Nasz były pracownik, który w 2011 r. rozwiązał stosunek pracy w związku z przejściem na emeryturę, wystąpił o dopłatę do wczasów dla niego oraz dziecka siostry, które przyjął na wychowanie. Przedstawił fakturę za wczasy o wartości 4700 zł, w której wyszczególniono koszt wypoczynku dziecka (w wieku 17 lat) w wysokości 1900 zł oraz byłego pracownika (emeryta) w wysokości 2800 zł. Tworzymy zfśs, a były pracownik nie korzystał jeszcze w tym roku ze świadczeń z funduszu. Czy ta osoba ma prawo do świadczeń z zfśs, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości? Czy osiągnięty przez nią przychód podlega opodatkowaniu?
Jedną z najpopularniejszych form określania wynagrodzenia za pracę jest
stałe wynagrodzenie zasadnicze. Jego wysokość jest ustalona w treści
umowy o pracę. Taka forma wynagradzania może przysługiwać za wykonaną
czynność, jednostkę pracy bądź przepracowany czas. Wynagrodzenie
zasadnicze jest samodzielnym składnikiem pensji, który może stanowić jej
jedyny element. Ponadto stanowi ono w każdym przypadku podstawę do
wyliczania wysokości innych świadczeń przysługujących pracownikowi,
takich jak: wynagrodzenie urlopowe, ekwiwalent za urlop, świadczenia
chorobowe itp.
ZFŚS tworzą zarówno pracodawcy prywatni, jak i jednostki sektora
publicznego działające w formie samorządowych zakładów budżetowych oraz
jednostek budżetowych. Pracodawcy ze sfery budżetowej muszą tworzyć
fundusz obligatoryjnie, bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników.
Oznacza to, że nie mogą oni ani zrezygnować z prowadzenia funduszu, ani
dowolnie kształtować wysokości odpisu na ZFŚS. W korzystnej sytuacji
znajdują się natomiast pracodawcy prywatni, którzy mają pewną dowolność w
prowadzeniu działalności socjalnej.