Wczasy finansowane ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych

Pracodawca, który posiada status zakładu pracy chronionej, jest zobligowany na mocy art. 33 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (DzU z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm.; dalej: ustawa o rehabilitacji) do utworzenia zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON).

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 19 grudnia 2007 r. w sprawie zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (DzU nr 245 poz. 1810 ze zm.; dalej: rozporządzenie w sprawie ZFRON) szczegółowo określa cele, na jakie mogą zostać przeznaczone środki zgromadzone na zakładowym funduszu rehabilitacji.

Środki ZFRON z puli pomocy indywidualnej mogą zostać przekazane m.in. na pokrycie kosztów przejazdu w obie strony i pobytu na wczasach lub wypoczynku zorganizowanym w innych formach (§ 2 ust. 1 pkt 11 lit. f tiret drugie rozporządzenia w sprawie ZFRON).

Przez pojęcie wczasów lub wypoczynku zorganizowanego w innych formach należy rozumieć wypoczynek zorganizowany przez pracownika we własnym zakresie. Z zakresu tego pojęcia ustawodawca wyłączył wprost turnusy rehabilitacyjne stanowiące osobny cel, na który mogą zostać przeznaczone środki ZFRON w ramach pomocy indywidualnej. Samo pojęcie „wczasów” Słownik Języka Polskiego PWN definiuje jako wypoczynek, którego organizatorzy za opłatą zapewniają noclegi, wyżywienie, a niekiedy także rozrywki. Dużo większych problemów interpretacyjnych dostarcza natomiast użyty w rozporządzeniu w sprawie ZFRON zwrot „wypoczynek zorganizowany w innych formach”.

Zgodnie ze stanowiskiem Biura Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych (BON), za wypoczynek zorganizowany w innych formach należy uznać formę wypoczynku mającą charakter kilku- lub kilkunastodniowego pobytu na łonie natury, który nie jest związany z zakwaterowaniem w ośrodku takim jak dom wczasowy lub podobna placówka. Potocznie taką formę wypoczynku określa się mianem „wczasów pod gruszą”. Pracownik ubiegający się o pomoc indywidualną na ten cel może wnioskować jedynie o pokrycie kosztów takiego wypoczynku. Należy jednak pamiętać, że zwrot „wczasy pod gruszą” używany jest także często na określenie świadczenia urlopowego wymienionego w art. 3 ust. 4–6 ustawy z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (DzU z 2012 r. poz. 592 ze zm.; dalej: ustawa o zfśs). Świadczenie to ma charakter dodatkowych środków pieniężnych, które pracodawca wypłaca pracownikowi korzystającemu z urlopu wypoczynkowego w danym roku kalendarzowym w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych. Świadczenie urlopowe, zwane także dodatkiem urlopowym, jest wypłacane na podstawie przepisów o zfśs i należy je odróżnić od wypoczynku zorganizowanego w innych formach, o którym mówi rozporządzenie w sprawie ZFRON.