Z podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne są wyłączone świadczenia:
- finansowane ze środków przeznaczonych na cele socjalne w ramach zfśs,
- wypłacane z funduszu utworzonego na cele socjalno-bytowe na podstawie układu zbiorowego pracy u pracodawców, którzy nie tworzą zakładowego funduszu świadczeń socjalnych – do wysokości nieprzekraczającej rocznie kwoty odpisu podstawowego na zfśs,
- urlopowe, wypłacane na podstawie art. 3 ust. 4 ustawy o zfśs – do wysokości nieprzekraczającej rocznie kwoty odpisu podstawowego określonej w tej ustawie (§ 2 ust. 1 pkt 19–21 rozporządzenia składkowego).
Kiedy pracodawca musi tworzyć zfśs
Obowiązek utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych (zfśs) mają ci pracodawcy, którzy na dzień 1 stycznia danego roku zatrudniają co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Jedynie pracodawcy prowadzący działalność w formie jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych tworzą zfśs bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników (art. 3 ust. 1 i 2 ustawy o zfśs). Pracodawcy zatrudniający mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty mają możliwość utworzenia zfśs lub wypłacania świadczenia urlopowego (art. 3 ust. 3 ustawy o zfśs).
reklama
reklama
Świadczenie urlopowe
W sytuacji gdy pracodawca zatrudnia mniej niż 20 pracowników na 1 stycznia danego roku w przeliczeniu na pełne etaty, wypłaca świadczenie urlopowe. Taki pracodawca może również wprowadzić do przepisów wewnątrzzakładowych postanowienie o niewypłacaniu świadczenia urlopowego.
Świadczenie urlopowe pracodawca wypłaca raz w roku każdemu pracownikowi, który korzysta w danym roku kalendarzowym z urlopu wypoczynkowego w wymiarze co najmniej 14 kolejnych dni kalendarzowych. Jego wypłata nie może nastąpić później niż w ostatnim dniu poprzedzającym rozpoczęcie urlopu wypoczynkowego w takim wymiarze. Ustawa o zfśs określa maksymalną wysokość, w jakiej pracownikowi może przysługiwać świadczenie urlopowe. Nie może ono przekroczyć wysokości odpisu podstawowego na zfśs, zatem w 2012 r. nie może być wyższe niż kwota odpisu podstawowego na zfśs.
Tym samym maksymalna wysokość świadczenia urlopowego w 2012 r. wyniesie:
- dla pracownika zatrudnionego na pełny etat – 1093,93 zł (37,5% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w gospodarce narodowej pomniejszonego o potrącone od ubezpieczonych składki na ubezpieczenia emerytalne, rentowe oraz chorobowe obowiązujące w II półroczu 2010 r., tj. 2917,14 zł – jest to ta sama kwota, która obowiązywała przy ustalaniu wysokości odpisu na fundusz w 2011 r.),
- dla pracownika wykonującego prace w szczególnych warunkach lub prace o szczególnym charakterze zatrudnionego na pełny etat – 1458,57 zł (50% ww. przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego),
- dla pracownika młodocianego: w I roku nauki – 145,86 zł, w II roku nauki – 175,03 zł, w III roku nauki – 204,20 zł (odpowiednio 5%, 6%, 7% ww. przeciętnego wynagrodzenia).
Wysokość świadczenia urlopowego dla pracownika i pracownika zatrudnionego w szczególnych warunkach lub o szczególnym charakterze ustala się proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy.
Ustalone w powyższy sposób świadczenie urlopowe nie podlega oskładkowaniu. W razie wypłaty tego świadczenia w kwocie wyższej, od nadwyżki ponad kwotę świadczenia ustalonego zgodnie z przepisami ustawy o zfśs należy naliczyć składki ubezpieczeniowe.