W lipcu br. wypowiedzieliśmy jednej z naszych pracownic umowę o pracę. Okres wypowiedzenia upływa z końcem października, ale pracownica została zwolniona z obowiązku świadczenia pracy, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Pracownica ta dysponowała dotychczas samochodem, który użytkowała wyłącznie w celach służbowych (koszt paliwa był szczegółowo ewidencjonowany w karcie paliwowej i pokrywany w całości przez firmę). Na mocy indywidualnych ustaleń uzgodniono, że pracownica może w okresie zwolnienia z wykonywania pracy nadal użytkować samochód służbowy, ale paliwo do auta musi opłacać z własnych środków. Czy wynagrodzenie wypłacane tej osobie w okresie wypowiedzenia należy oskładkować, mimo że faktycznie nie wykonuje ona pracy? Od kiedy należy ją wyrejestrować z ZUS? Czy z tytułu użytkowania służbowego auta należy również opłacić składki do ZUS?
Pracodawca, który powziął podejrzenie wystąpienia choroby zawodowej u
zatrudnianego pracownika, ma obowiązek niezwłocznie zgłosić podejrzenie
takiej choroby. Takiego zgłoszenia może również dokonać sam pracownik
lub były pracownik, który podejrzewa, że występujące u niego objawy mogą
wskazywać na taką chorobę, a także lekarz, który podczas wykonywania
badań powziął podejrzenie choroby zawodowej u pracownika.
Jeden z naszych pracowników wynagradzany stawką godzinową i otrzymujący dodatkowo wynagrodzenie akordowe rozwiązał z nami z końcem sierpnia umowę o pracę za porozumieniem stron. Pracownik był zatrudniony w podstawowym systemie czasu pracy od poniedziałku do piątku, w pełnym wymiarze czasu pracy, a wynagrodzenie za dany miesiąc jest u nas wypłacane ostatniego dnia miesiąca. Do dnia rozwiązania umowy pracownik nie wykorzystał 8 dni urlopu wypoczynkowego. Jak ustalić podstawę wymiaru ekwiwalentu za urlop, jeśli w maju pracownik korzystał z 5 dni urlopu, w czerwcu był przez 2 dni na urlopie okolicznościowym, a od 17 lipca do 10 sierpnia przebywał w szpitalu? Jak obliczyć ekwiwalent za urlop? Czy należy dopełnić podstawę?
Wynagrodzenie w przypadku umów cywilnoprawnych jest jedynie elementem
dwustronnej czynności prawnej, zobowiązaniem jednej ze stron kontraktu
do zapłaty określonej sumy, za wykonanie określonych prac, lub
przedmiotów (dzieł). Wynagrodzenie to, w przeciwieństwie do
wynagrodzenia za pracę, nie ma funkcji gwarancyjnej, nie spełnia też
wymogów „socjalnych”. Zleceniodawcy lub zamawiającego nie obciążają
bowiem tak szczegółowe zasady wypłaty wynagrodzenia, jak w przypadku
umowy o pracę. Nie znaczy to jednak, że prawo cywilne w tym zakresie nie
określa pewnych zasadniczych reguł, które powinny być respektowane pod
rygorem odpowiedzialności za niewykonanie zobowiązania.
Referencje służą sprawdzeniu tego, co na temat kandydata mają do powiedzenia osoby, z którymi współpracował. Zasada działania referencji wydaje się prosta, jednak zarówno kandydaci, jak i firmy mają swoje obawy co do pożytku wynikającego z ich użycia. Ci pierwsi obawiają się wpływu, jaki weryfikacja referencji może mieć na ich życie zawodowe, ci drudzy natomiast nie zawsze są przekonani co do wiarygodności uzyskanych informacji. Czy w takim razie możemy zaufać referencjom?
Szykują się kolejne zmiany dotyczące urzędów pracy. – Chcemy, aby
możliwe było alokowanie środków Funduszu Pracy do tych urzędów, które
wykazują największą efektywność – mówi Jacek Męcina, wiceminister pracy i
polityki społecznej. Jak zapowiada, lista możliwych zmian jest długa.
Obejmuje m.in. nowe projekty aktywizacji osób bezrobotnych, w co mają
być zaangażowane również prywatne agencje. Większość zmian miałaby wejść
w życie już w 2014 roku.
Prawo do świadczenia rehabilitacyjnego przysługuje osobie, która po
wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego (tj. po wykorzystaniu
182 lub 270 dni) jest nadal niezdolna do pracy. Świadczenie
rehabilitacyjne przyznawane jest wówczas, gdy stan zdrowia pracownika
wskazuje na to, że dalsze leczenie lub rehabilitacja rokują odzyskanie
zdolności do pracy (art. 18 ust. 1 ustawy zasiłkowej). Świadczenie
przysługuje również wtedy, gdy chory został skierowany na badanie przez
lekarza orzecznika ZUS w celu przyznania renty z tytułu niezdolności do
pracy, a lekarz orzekł, że rokuje on odzyskanie zdolności do pracy.
Zdecydowana większość osób objęta jest powszechnym systemem ubezpieczeń społecznych. Ubezpieczenia społeczne obejmują: ubezpieczenie emerytalne, ubezpieczenia rentowe, ubezpieczenie chorobowe i ubezpieczenie wypadkowe. Do podstawowych obowiązków pracodawcy jako płatnika składek w zakresie ubezpieczeń społecznych należy ustalanie obowiązku ubezpieczeń społecznych, obliczanie prawidłowych kwot składek, terminowe opłacanie, a także rozliczanie składek od prawidłowo ustalonej podstawy wymiaru składek.Ubezpieczeniami społecznymi objęte są te osoby fizyczne, które posiadają do tego określony tytuł bądź status. Zalicza się do nich np. uczniów oraz studentów przed ukończeniem 26 lat, którzy są zatrudnieni na podstawie umów zlecenia, a także uczniów–pracowników, którzy w świetle przepisów prawa pracy są uznawani za pracowników młodocianych. Czytelnik znajdzie informacje, jak zgłosić i wyrejestrować z ZUS pracownika lub zleceniobiorcę będącego uczniem bądź studentem.Nadpłata składek powstaje, gdy płatnik opłaci je w wyższej wysokości niż zobowiązują go do tego przepisy i niż zadeklaruje w dokumentacji rozliczeniowej. O tym, jak i kiedy można wystąpić o zwrot także informujemy w naszej publikacji.Pracodawca zatrudniający pracownika przechodzącego na emeryturę lub rentę ma obowiązek wystawić mu zaświadczenie potwierdzające zarobki, które uzyskiwał w poszczególnych latach pracy. Przygotowując ten dokument, zatrudniający powinien unikać błędów, co pozwoli na ustalenie przez ZUS świadczenia w prawidłowej wysokości. Warto zatem poznać, jak prawidłowo wypełnić zaświadczenie ZUS Rp-7.Przedsiębiorca zatrudniający uczące się osoby w wieku do 18 i 26 lat musi pamiętać, że w kwestiach ubezpieczeniowych w odniesieniu do takich osób obowiązują szczególne regulacje, zarówno w przypadku zatrudnienia na podstawie stosunku pracy, jak i w ramach umowy cywilnoprawnej. Obowiązek prawidłowego zgłoszenia i terminowego wyrejestrowania zatrudnionej osoby z ubezpieczeń zawsze spoczywa na płatniku, podobnie jak odpowiedzialność za niedopełnienie tej powinności.Pracodawca zatrudniający pracownika przechodzącego na emeryturę lub rentę ma obowiązek wystawić mu zaświadczenie potwierdzające zarobki, które uzyskiwał w poszczególnych latach pracy. Przygotowując ten dokument, zatrudniający powinien unikać błędów, co pozwoli na ustalenie przez ZUS świadczenia w prawidłowej wysokości.W sytuacji gdy ubezpieczony jest zatrudniony u jednego płatnika równolegle na podstawie dwóch umów zlecenia, które swoim zakresem obejmują różne rodzaje obowiązków i czynności, powstaje zbieg tytułów do ubezpieczeń. Należy go rozstrzygnąć na takich samych zasadach, jakby zlecenia były wykonywane u różnych płatników. Różnice wystąpią jednak w dokumentacji zgłoszeniowej i rozliczeniowej, którą zleceniodawca musi złożyć do ZUS.Jeżeli w stanie rozliczeń płatnika z ZUS powstała nadpłata, to płatnik może wnioskować o jej zwrot. Bez wniosku pieniądze te zostaną zaliczone na poczet bieżących lub przyszłych składek. Po otrzymaniu zawiadomienia z ZUS o nadpłacie płatnik może bezterminowo domagać się zwrotu nadpłaty. Granicą przy dochodzeniu zwrotu nadpłaconych składek jest jedynie okres przedawnienia należności składkowych. Obecnie okres ten, co do zasady, wynosi 5 lat.Świadczenia wypłacane pracownikom jako dopłata do wypoczynku urlopowego pracowników mogą być finansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub ze środków obrotowych pracodawcy. Źródło finansowania, zasady przyznawania świadczeń, a także wielkość zatrudnienia u danego pracodawcy mają wpływ na konieczność opłacania składek ZUS od kwot wypłaconej pomocy.Ubezpieczony zazwyczaj nabywa prawo do świadczenia chorobowego po upływie okresu wyczekiwania. Jednak w pewnych okolicznościach nabędzie prawo do tego świadczenia bez upływu okresu wyczekiwania, np. gdy ulegnie wypadkowi w drodze do pracy lub z pracy. W takiej sytuacji, ustalając podstawę wymiaru świadczenia chorobowego, należy zwrócić szczególną uwagę na to, jakie wynagrodzenie zostało zapewnione ubezpieczonemu w umowie zlecenia, w umowie o pracę lub w innym akcie nawiązującym stosunek pracy.
Ubezpieczony zazwyczaj nabywa prawo do świadczenia chorobowego po upływie okresu wyczekiwania. Jednak w pewnych okolicznościach nabędzie prawo do tego świadczenia bez upływu okresu wyczekiwania, np. gdy ulegnie wypadkowi w drodze do pracy lub z pracy. W takiej sytuacji, ustalając podstawę wymiaru świadczenia chorobowego, należy zwrócić szczególną uwagę na to, jakie wynagrodzenie zostało zapewnione ubezpieczonemu w umowie zlecenia, w umowie o pracę lub w innym akcie nawiązującym stosunek pracy.