Nasz były pracownik, który w 2011 r. rozwiązał stosunek pracy w związku z przejściem na emeryturę, wystąpił o dopłatę do wczasów dla niego oraz dziecka siostry, które przyjął na wychowanie. Przedstawił fakturę za wczasy o wartości 4700 zł, w której wyszczególniono koszt wypoczynku dziecka (w wieku 17 lat) w wysokości 1900 zł oraz byłego pracownika (emeryta) w wysokości 2800 zł. Tworzymy zfśs, a były pracownik nie korzystał jeszcze w tym roku ze świadczeń z funduszu. Czy ta osoba ma prawo do świadczeń z zfśs, a jeżeli tak, to w jakiej wysokości? Czy osiągnięty przez nią przychód podlega opodatkowaniu?
Pracownicy, którzy przed wejściem w życie tzw. ustawy antykryzysowej, czyli przed 22 sierpnia 2009 r., zawarli z pracodawcą umowę na czas określony dłuższy niż 2 lata, nie mogą żądać uznania tej umowy za bezterminową. Takie umowy rozwiązują się w przewidzianym w nich terminie, choćby trwały ponad 2 lata. Takie stanowisko zajął Sąd Najwyższy w uchwale z 9 sierpnia 2012 r. (III PZP 5/12).
ZFŚS tworzą zarówno pracodawcy prywatni, jak i jednostki sektora
publicznego działające w formie samorządowych zakładów budżetowych oraz
jednostek budżetowych. Pracodawcy ze sfery budżetowej muszą tworzyć
fundusz obligatoryjnie, bez względu na liczbę zatrudnianych pracowników.
Oznacza to, że nie mogą oni ani zrezygnować z prowadzenia funduszu, ani
dowolnie kształtować wysokości odpisu na ZFŚS. W korzystnej sytuacji
znajdują się natomiast pracodawcy prywatni, którzy mają pewną dowolność w
prowadzeniu działalności socjalnej.