1 sierpnia tego roku w Polsce weszła w życie nowa ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawa o świadczeniach rodzinnych oraz ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej ze środków publicznych. Dokument wprowadził zerowy PIT dla osób, które nie ukończyły 26. roku życia. Likwidacja tego 18-proc. podatku to teoretycznie korzystne rozwiązanie dla młodych pracowników. Jednak w praktyce dyskryminuje niektóre grupy płacowe, powiększa szarą strefę, a w konsekwencji może być nawet niezgodne z Konstytucją. Sytuację komentuje specjalistka ds. rynku pracy z międzynarodowego portalu Talinkme.pl, Monika Duda-Kawa.
„Jeśli jesteś ubezpieczony w Polsce to masz taki sam dostęp do opieki medycznej jak ubezpieczeni obywatele polscy”… Taką informację możecie Państwo znaleźć na oficjalnej stronie Ministerstwa Zdrowia. I choć nikt nie kwestionuje prawdziwości tego zapisu i jego zgodności z prawem, to jednak w praktyce, skorzystanie z bezpłatnej opieki zdrowotnej, czy wykupienie leków ze zniżką przez obcokrajowca zatrudnionego w Polsce, nie jest takie proste i oczywiste jakby to wynikało z powyższego sformułowania. Niniejszy artykuł poświęcony jest analizie przepisów określających zasady finansowania leczenia pracowników - obcokrajowców w Polsce, ich praw i obowiązków pracodawców oraz praktycznym sposobom radzenia sobie z napotykanymi problemami.
W przypadku, gdy miesięczna kwota zasiłku macierzyńskiego pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych jest niższa niż kwota świadczenia rodzicielskiego, kwotę zasiłku macierzyńskiego pomniejszonego o zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych podwyższa się do wysokości świadczenia rodzicielskiego. Od 1 stycznia 2016 roku świadczenie rodzicielskie w wysokości 1.000 zł mogą otrzymać rodzicie, którzy nie otrzymują zasiłku macierzyńskiego, czyli studenci, osoby bezrobotne czy osoby pracujące na umowach cywilno-prawnych.