Indywidualne prawo pracy - Kadry - Profesjonalny serwis kadrowych - prawo pracy, wynagrodzenia, umowa o pracę, urlopy, HR, BHP, kodeks pracy

System zadaniowego czasu pracy może być stosowany w przypadkach uzasadnionych rodzajem pracy lub jej organizacją albo miejscem wykonywania pracy. Pracodawcy, którzy pozostawiają pracownikom dużą swobodę w zakresie wykonywania pracy, powinni rozważyć możliwość zastosowania w tych przypadkach zadaniowego systemu czasu pracy. Pozwala to na uniknięcie problemów związanych np. z ewidencjonowaniem czasu pracy tych osób.

Często pracodawcy decydują się na zastosowanie pracy zmianowej. Czasem firmy muszą pracować non stop, ale w takich sytuacjach nie zawsze musi być stosowany tzw. ruch ciągły, można też zastosować odpowiednik dawnej czterobrygadówki, czy też system równoważnego czasu pracy połączony z pracą zmianową. Kiedy dopuszczalna jest praca zmianowa? Jaki jest wymiar czasu pracy w ruchu ciągłym? Na ile brygad należy podzielić pracowników w tzw. czterobrygadówce?

Czas pracy pracownika powinien być tak zaplanowany, żeby w każdym tygodniu pracy miał on zapewnione co najmniej 35 godzin nieprzerwanego odpoczynku od pracy, obejmującego 11 godzin odpoczynku dobowego. Odmiennie jednak należy ustalać odpoczynek, gdy praca jest wykonana w niepełnym tygodniu czy równoważnym systemie czasu pracy.

Wynagrodzenie pracownika wynikające z jego osobistego zaszeregowania określonego stawką godzinową lub miesięczną, stanowiące zgodnie z art. 134 § 12 k.p. w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2003 r. podstawę obliczania dodatków za pracę w godzinach nadliczbowych na podstawie art. 134 § 1 k.p., nie obejmuje: - dodatku specjalnego za trudną pracę, określonego w § 12 i załączniku nr 6 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 3 lipca 1996 r. w sprawie zasad wynagradzania za pracę i przyznawania innych świadczeń dla pracowników niebędących nauczycielami, zatrudnionych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej (Dz. U. z 1996 r., nr 80, poz. 375 ze zm.); - dodatku za wysługę lat, o którym mowa w § 6 powyższego rozporządzenia.

O tym, czy pracownik jest zatrudniony w zadaniowym systemie czasu pracy, przesądza umowa i sposób jej wykonywania.

1. W razie stosowania systemu zadaniowego czasu pracy (art. 140 k.p.) pracodawca powinien wykazać, że powierzał pracownikowi zadania możliwe do wykonania w czasie pracy wynikającym z norm określonych w art. 129 k.p. 2. Strona, która z przyczyn zawinionych uniemożliwiła przeprowadzenie dowodu w postępowaniu pierwszoinstancyjnym, nie może skutecznie w postępowaniu apelacyjnym podnosić zarzutu nieprzeprowadzenia tego dowodu, co w szczególności oznacza, że sąd drugiej instancji może pominąć wniosek dowodowy w tym zakresie (art. 381 k.p.c).

Sąd Najwyższy w składzie : SSN Zbigniew Myszka (przewodniczący, sprawozdawca) SSN Herbert Szurgacz SSN Maria Tyszel Protokolant Halina Kurek z udziałem Prokuratora Prokuratury Krajowej Iwony Kaszczyszyn w sprawie z powództwa Zenona S. przeciwko ZUW URBEX Spółce z o. o. Oddziałowi ZUS w L.

Pracodawca nie może być zwolniony z obowiązku wypłacenia wynagrodzenia za pracę z tego powodu, że stanowi to dla niego nadmierne obciążenie finansowe.

1. Przepis § 7 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 17 maja 1994 r. w sprawie wynagradzania nauczycieli akademickich (Dz.U. Nr 68, poz. 297 ze zm.) w zakresie, w jakim w obrębie „widełkowych” stawek dopuszczał wypłacanie pracownikom naukowo-dydaktycznym za godzinę ponadwymiarowych zajęć dydaktycznych (dydaktyczno-organizacyjnych) wynagrodzenia niższego niż ustalone według stawki za godzinę takich zajęć w ramach ich obowiązkowego pensum, był sprzeczny z art. 13, art. 78 § 1 oraz art. 80 k.p. i dlatego w tej części nie mógł być stosowany. 2. Minimalna wysokość wynagrodzenia za jedną godzinę ponadwymiarowych zajęć dydaktycznych stanowiła do dnia 31 sierpnia 2001 r. iloraz 75% zasadniczego wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi naukowo-dydaktycznemu oraz ustalonego dla niego pensum takich zajęć. Wspomniany procentowy wskaźnik nie może natomiast po tej dacie być niższy niż 50% wynagrodzenia zasadniczego.

1. Przepis art. 135 § 1 k.p. (obecnie art. 1514 § 1 k.p.) ma charakter jednostronnie bezwzględnie obowiązujący, co oznacza, że zarówno w układzie zbiorowym pracy, jak i w umowie o pracę, dopuszczalne jest uzgodnienie dodatkowego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych osób zatrudnionych na stanowiskach kierowników wyodrębnionych jednostek organizacyjnych zakładu pracy, ale nie jest prawnie skuteczne wyłączenie prawa do takiego wynagrodzenia pracowników zatrudnionych na stanowiskach kierowniczych innych niż określone w tym przepisie. 2. „Budowa eksportowa” jako jednostka utworzona dla wykonania skonkretyzowanego, opisanego w umowie o roboty budowlane zadania, której pracodawca w tym celu przydzielił konieczne środki majątkowe i zatrudnił dla jego osiągnięcia pracowników, stanowi wyodrębnioną komórkę organizacyjną w rozumieniu art. 135 § 1 k.p. (obecnie art. 1514 § 1 k.p.).

Ustalenie w umowie o pracę zawartej z pracownikiem niepełnosprawnym w stopniu umiarkowanym 8-godzinnego dnia pracy zamiast zgodnego z prawem 7-godzinnego oznacza, że za każdą przepracowaną ósmą godzinę ma on prawo do wynagrodzenia w wysokości 1/7 dziennego wynagrodzenia wynikającego z umowy i do dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych.

Czas dojazdu i powrotu z miejscowości stanowiącej cel pracowniczej podróży służbowej oraz czas pobytu w tej miejscowości nie są pozostawaniem do dyspozycji pracodawcy w miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy (art. 128 § 1 k.p.), lecz w zakresie przypadającym na godziny normalnego rozkładu czasu pracy podlegają wliczeniu do jego normy (nie mogą

1. Wypowiedzenie umowy o pracę niezgodne z prawem, zmierzające do obejścia prawa albo niezgodne z zasadami współżycia społecznego nie jest z mocy prawa nieważne. Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p. nie wywołuje skutku prawnego, jeżeli następuje po upływie dokonanego wcześniej wypowiedzenia. 2. W

Przerwy zaliczane do czasu pracy są czasem jej wykonywania w rozumieniu art. 151 k.p., także w zakresie prawa do wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar Sędziowie SN: Andrzej Kijowski, Barbara Wagner (sprawozdawca) Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2005 r. sprawy z powództwa

Powodowane względami organizacyjnymi, stałe wykonywanie pracy ponad normę czasu pracy przez pracownika zajmującego stanowisko kierownicze nie pozbawia go prawa do dodatkowego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Przewodniczący SSN Józef lwulski Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Barbara Wagner Sąd Najwyższy, po

Osoby zatrudnione na stanowiskach kierowniczych nie mogą być pozbawione prawa do dodatkowego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych (art. 135 § 1 k.p.), jeżeli wskutek niezależnej od nich wadliwej organizacji pracy, są zmuszone do systematycznego przekraczania obowiązujących norm czasu pracy.

Ustalenie ryczałtu za pracę w godzinach nadliczbowych zwalnia pracodawcę z ewidencjonowania czasu pracy (art. 149 § 2 k.p.) wówczas, gdy pracownik świadczy pracę ponad normę czasu pracy, ale dokładna kontrola liczby przepracowanych godzin nadliczbowych jest wysoce utrudniona. Przewodniczący SSN Zbigniew Hajn Sędziowie SN: Zbigniew Myszka

System zadaniowego czasu pracy nie podlega ocenie w świetle zasady uprzywilejowania pracownika (art. 18 k.p.).

Czas pracy

Zadaniowy czas pracy

Jak prawidłowo zorganizować pracę na zmiany

Odpoczynek tygodniowy

Uchwała SN z dnia 3 kwietnia 2007 r. sygn. II PZP 4/07

Umowa i regulamin wykluczały nadgodziny

Wyrok SN z dnia 15 marca 2006 r. sygn. II PK 165/05

Uchwała SN z dnia 15 lutego 2006 r. sygn. II PZP 11/05

Wyrok SN z dnia 11 stycznia 2006 r. sygn. II PK 113/05

Wyrok SN z dnia 19 lipca 2005 r. sygn. II PK 18/05

Wyrok SN z dnia 12 lipca 2005 r. sygn. II PK 383/04

Wyrok SN z dnia 6 lipca 2005 r. sygn. III PK 51/05

Wyrok SN z dnia 23 czerwca 2005 r. sygn. II PK 265/04

Wyrok SN z dnia 23 czerwca 2005 r. sygn. II PK 265/04

Wyrok SN z dnia 10 marca 2005 r. sygn. II PK 241/04

Wyrok SN z dnia 18 stycznia 2005 r. sygn. II PK 151/04

Wyrok SN z dnia 14 grudnia 2004 r. sygn. II PK 106/04

Wyrok SN z dnia 14 grudnia 2004 r. sygn. II PK 106/04

Wyrok SN z dnia 8 czerwca 2004 r. sygn. III PK 22/04

Wyrok SN z dnia 19 maja 2004 r. sygn. I PK 630/03

Wyrok SN z dnia 19 maja 2004 r. sygn. I PK 630/03

Wyrok SN z dnia 17 lutego 2004 r. sygn. I PK 377/03