Wyrok SN z dnia 17 lutego 2004 r. sygn. I PK 377/03

System zadaniowego czasu pracy nie podlega ocenie w świetle zasady uprzywilejowania pracownika (art. 18 k.p.).

Przewodniczący SSN Andrzej Kijowski (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Katarzyna Gonera, Roman Kuczyński

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 lutego 2004 r. sprawy z powództwa Józefa W., Pawła N., Stanisława B., Janusza Ł. przeciwko P. Korporacji Budowlanej „P.” Spółce Akcyjnej w P. o zapłatę, na skutek kasacji powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 10 kwietnia 2003 r. [...]

1) odda ił kasację;

2) zasądził od każdego z powodów na rzecz strony pozwanej po 1000 zł (jeden tysiąc) tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Poznaniu wyrokiem z dnia 13 grudnia 2002 r. [...] oddalił powództwa Józefa W., Pawła N., Stanisława B. i Janusza Ł. przeciwko P. Korporacji Budowlanej P. SA w P. o zapłatę wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych na budowie eksportowej w Niemczech. W motywach tego rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy powołał się na poniższe ustalenia faktyczne.

Powód Józef W. w dniu 7 maja 1996 r. zawarł ze stroną pozwaną umowę o pracę na budowie eksportowej w K. w Niemczech. Natomiast powodowie Janusz Ł. i Paweł N. umowy takie podpisali w dniu 4 kwietnia 1997 r., zaś powód Stanisław B. - w dniu 19 marca 1998 r. Integralną częścią tych umów było dodatkowe porozumienie, określające zakres prac, harmonogram robót, wynagrodzenie godzinowe netto 14,70 DM oraz czas pracy w wymiarze 169 godzin miesięcznie. Podpisanie umowy było poza tym jednoznaczne z przyjęciem akordowego lub czasowo-zadaniowego systemu płac. Porozumienie podpisane przez powodów przewidywało pracę w czasie dłuższym od ustalonego w umowie w razie niewykonania założonej normy wydajnościowej. Miesięczny przerób na pracownika został określony równowartością kwoty 7.000 DM. Przekroczenie tej kwoty powodowało wzrost wynagrodzenia, a wykonanie pracy poniżej tej kwoty mogło powodować obniżenie wynagrodzenia. Powodowie realizowali kontrakt strony pozwanej z firmą H. SA z dnia 8 marca 1996 r., przy czym ich czynności robocze polegały na produkcji betonowych prefabrykatów, pracach zbrojarskich oraz produkcji prefabrykowanych garaży. Zadania produkcyjne zostały tak skalkulowane, aby 18 pracowników mogło je wykonać podczas 169 godzin w miesiącu w ramach przeciętnie dobrej wydajności pracy. Przeciętny przerób po 7.000 DM na osobę został określony prawidłowo. W trakcie wielu miesięcy pracownicy wykonywali pracę w czasie krótszym niż 169 godzin. W świetle tych ustaleń Sąd Okręgowy oddalił powództwa, uznając, że pracownicy zostali zatrudnieni w zadaniowym systemie wynagradzania, a ustalona norma produkcyjna była możliwa do wykonania w normatywnym czasie pracy.