Wynagrodzenie dla pracownika zwolnionego z obowiązku świadczenia pracy

Od 22 lutego pracodawca może zwolnić zatrudnionego od pracy w okresie wypowiedzenia bez uzyskiwania jego zgody. Za ten czas zapłaci jednak podwładnemu więcej niż dotychczas

22 lutego 2016 r. w ustawie z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1502 ze zm.; dalej: k.p.) pojawił się przepis zezwalający pracodawcom na zwalnianie pracowników z obowiązku świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia. Dodanie nowego art. 36² kończy spór, czy takie działanie może być jednostronną czynnością pracodawcy, czy też wymaga porozumienia z pracownikiem.

Co wynika z nowej regulacji

Zgodnie z art. 36² k.p. w związku z wypowiedzeniem umowy pracodawca może zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy do upływu okresu wypowiedzenia, a w okresie takiego zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia. Przepis ten dodano do rozdziału II kodeksu pracy zatytułowanego „Umowa o pracę”, w jego oddziale dotyczącym rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem. To, że regulacja znalazła się właśnie w tym miejscu, nie oznacza, iż zwolnienie pracownika z obowiązku świadczenia pracy nie może nastąpić, gdy strony zawierają porozumienie dotyczące rozwiązania umowy o pracę. W jego treści można bowiem również zawrzeć tego rodzaju postanowienie.

Polecamy produkt: Kodeks pracy 2016 z komentarzem + poradnik w prezencie

Należy też przyjąć, że nie ma znaczenia, kto składa wypowiedzenie umowy o pracę – pracodawca czy pracownik, a jedyna praktyczna różnica będzie dotyczyła tego, z jakiego pisma zwolnienie ze świadczenia pracy będzie wynikało. Przy wypowiedzeniu składanym przez pracodawcę można od razu w jego treści zwolnić pracownika z tego obowiązku. Natomiast gdy wypowiedzenie złoży pracownik, niezbędny będzie odrębny dokument, z którego będzie wynikało zwolnienie przez pracodawcę.

Przepis art. 36² k.p. posługuje się zwrotem „w związku z wypowiedzeniem”, a nie „w okresie wypowiedzenia”, przy czym należy zauważyć, że to pierwsze określenie jest szersze. W praktyce oznacza to, że nie ma znaczenia, jak rozumiemy okres wypowiedzenia – czy jako okres sztywny, czy minimalny – gdyż już od wręczenia oświadczenia woli można pracownika zwolnić z obowiązku świadczenia pracy. Takie działanie pozostaje bowiem w związku z wręczonym wypowiedzeniem. [RAMKA, PRZYKŁAD 1]

Treść nowego przepisu rozstrzyga również bezdyskusyjnie, że zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy jest czynnością jednostronną pracodawcy i nie jest wymagane w tym zakresie porozumienie zawarte między zatrudnionym a pracodawcą. Dotychczas nie było jasności w tej materii, a z wyroków Sądu Najwyższego wynikało, że konieczne jest porozumienie się z pracownikiem co do zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy, które było traktowane jako dodatkowa umowa zawierana między stronami stosunku pracy (wyrok SN z 26 kwietnia 2011 r., sygn. akt II PK 302/10).