Dłuższe okresy wypowiedzenia dla zatrudnionych na czas określony

Przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości była sprawa Nierodzik przeciwko Samodzielnemu Publicznemu Szpitalowi Psychiatrycznemu ZOZ w Choroszczy z 13 marca 2014 roku. Sprawa ta trafiła przed Trybunał Sprawiedliwości UE w konsekwencji pytania prejudycjalnego skierowanego przez Sąd Rejonowego w Białymstoku, przed którym to sprawa się toczyła. Sąd Rejonowy poddał pod wątpliwość art. 33 Kodeksu Pracy, wprowadzający sztywny, niezależny od długości zakładowego stażu pracy pracowników, dwutygodniowy okres wypowiedzenia umów zawartych na czas określony, mających trwać dłużej niż 6 miesięcy, w sytuacji, gdy na mocy art. 36 § 1 Kodeksu pracy, okres wypowiedzenia umów o pracę zawartych na czas nieokreślony jest uzależniony od długości zakładowego stażu pracy pracowników i może wynosić od dwóch tygodni aż do trzech miesięcy. Przedmiotem pytania prejudycjalnego była więc zasadność różnicowania przez polskie prawo zasad ustalania długości okresów wypowiedzeń umów o pracę zawartych na czas określony mających trwać dłużej niż 6 miesięcy, w stosunku do zasad ustalania długości okresów wypowiedzeń umów o pracę zawartych na czas nieokreślony, wobec ogólnej zasady prawa wspólnotowego, zakazującej dyskryminacji pracowników ze względu na rodzaj umowy o pracę. Obecna krajowa regulacja jest mniej korzystna z punktu widzenia pracowników zatrudnionych na podstawie umów o pracę zawartych na czas określony.

Dłuższe okresy wypowiedzenia umowy na czas określony

Normy i czas pracy pracownika niepełnoetatowego

Regulacja krajowa

Na mocy artykułu 32 § 1 Kodeksu pracy każda ze stron może rozwiązać za wypowiedzeniem umowę o pracę zawartą na okres próbny bądź na czas nieokreślony. Na mocy § 2 umowa taka rozwiązuje się z upływem okresu wypowiedzenia. Kodeks pracy, w art. 36 § 1 uzależnia długość okresu wypowiedzenia umowy zawartej na czas nieokreślony, od zakładowego stażu pracy pracownika, stanowiąc, iż okres wypowiedzenia umowy bezterminowej wynosi odpowiednio:

• 2 tygodnie, jeżeli pracownik był zatrudniony krócej niż 6 miesięcy,
• 1 miesiąc, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 6 miesięcy,
• 3 miesiące, jeżeli pracownik był zatrudniony co najmniej 3 lata.

Chcesz otrzymywać więcej aktualnych informacji? Zapisz się na nasz newsletter

Mając na uwadze powyższe, nie ulega wątpliwości, iż Kodeks pracy uzależnia długość okresu wypowiedzenia umów o pracę zawartych na czas nieokreślony od długości zakładowego stażu pracy pracownika i przywiduje, że może on wynosić nawet 3 miesiące.

W odniesieniu do umów zawartych na czas określony Kodeks pracy stanowi, iż jeśli umowa taka została zawarta na okres dłuższy niż 6 miesięcy, strony mogą przewidzieć dopuszczalność jej wcześniejszego rozwiązania za dwutygodniowym okresem wypowiedzenia. W tym przypadku dwutygodniowy termin wypowiedzenia jest terminem sztywnym, niezależnym od długości zakładowego stażu pracy pracownika.

Zadaj pytanie na: Forum Kadry

Regulacja unijna

Trybunał Sprawiedliwości UE uznał za niezgodny z unijnym porządkiem prawnym, poprzez sprzeczność z zasadą niedyskryminacji, sztywny, dwutygodniowy termin wypowiedzenia umów o pracę zawieranych na czas określony, dłuższy niż 6 miesięcy. Dyskryminujące w ocenie Trybunału jest uniezależnienie długości okresu wypowiedzenia umów terminowych od stażu pracy osób zatrudnionych na takich zasadach, przy jednoczesnym uzależnieniu długości okresu wypowiedzenia od stażu pracy przy umowach zawartych na czas nieokreślony.