Wady i zalety ruchomego czasu pracy

Rodzaje ruchomego czasu pracy

Instytucja ruchomego czasu pracy została uregulowana w art. 140¹ Kodeksu pracy (KP).

Art. 140¹ [Ruchomy czas pracy]
§ 1. Rozkład czasu pracy może przewidywać różne godziny rozpoczynania pracy w dniach, które zgodnie z tym rozkładem są dla pracowników dniami pracy.
§ 2. Rozkład czasu pracy może przewidywać przedział czasu, w którym pracownik decyduje o godzinie rozpoczęcia pracy w dniu, który zgodnie z tym rozkładem jest dla pracownika dniem pracy.
§ 3. Wykonywanie pracy zgodnie z rozkładami czasu pracy, o których mowa w § 1 i 2, nie może naruszać prawa pracownika do odpoczynku, o którym mowa w art. 132 i 133.
§ 4. W rozkładach czasu pracy, o których mowa w § 1 i 2, ponowne wykonywanie pracy w tej samej dobie nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych.

Kodeks pracy przewiduje dwa rodzaje ruchomego czasu pracy. Pierwszy, przewidziany w art. 140¹ § 1 KP, polega na tym, że godziny pracy wyznacza pracodawca w rozkładzie czasu pracy. Godziny rozpoczynania czasu pracy mogą być różne w dniach, które zgodnie z rozkładem czasu pracy są dla pracowników dniami pracy. Drugi, uregulowany w § 2, przewiduje, że to pracownik w ramach granic ustalonego przez pracodawcę przedziału czasu, decyduje o godzinie rozpoczęcia (a tym samym zakończenia) świadczenia pracy. W praktyce wygląda to tak, że pracodawca wyznacza, że pracownik może rozpocząć pracę w przedziale od 7.00 do 9.00. Pracownik zaś sam decyduje, o której godzinie stawi się w pracy. Decyzja ta może mieć stały lub zmienny charakter – pracownik może zadeklarować, że zawsze będzie stawiał się w pracy o tej samej godzinie lub też każdego dnia pracownik może podejmować decyzję o godzinie rozpoczęcia pracy, co wyraża faktem stawienia się w pracy.

Tryb wprowadzenia ruchomego czasu pracy

Rozkład ruchomego czasu pracy może obowiązywać niezależnie od systemu czasu pracy. Oznacza to, że nie ogranicza się go jedynie do podstawowego systemu. Może on być z powodzeniem stosowany także w równoważnym, czy też w zadaniowym systemie czasu pracy.

Co do zasady, wprowadzenie ruchomego rozkładu czasu pracy może mieć miejsce, tylko w układzie zbiorowym lub w porozumieniu z przedstawicielem pracowników, o którym mowa w art. 150 § 3 KP. Ponadto wprowadzając ruchomy czas pracy rekomendowanym rozwiązaniem jest dokonanie zmiany obowiązującego w zakładzie regulaminu pracy.

Drugim sposobem na wdrożenie ruchomego rozkładu czasu pracy jest złożenie przez pracownika pisemnego wniosku na podstawie art. 150 § 5 KP. Należy pamiętać, że na wniosek pracownika można stosować ruchome godziny pracy pomimo braku regulacji układowej lub porozumienia. Nawet jeśli kwestia ruchomych godzin pracy jest przedmiotem regulacji w układzie lub porozumieniu, to na wniosek pracownika można kwestię tę uregulować inaczej. Co więcej, porozumienie to dotyczy jedynie organizacji czasu pracy, nie oznacza więc konieczności zmiany umowy o pracę.

Ruchomy czas pracy a doba pracownicza i nadgodziny

Zgodnie z art. 140¹ § 4 KP, ponowne wykonywanie pracy w tej samej dobie nie stanowi pracy w godzinach nadliczbowych. Nie oznacza to jednak, że w ruchomym systemie czasu pracy godziny nadliczbowe w ogóle nie występują. Należy podkreślić, że nie dojdzie do powstania nadgodzin, jeśli pracownik rozpocznie pracę w tej samej dobie pracowniczej, zgodnie z ustalonym harmonogramem czasu pracy. Jeśli jednak pracownik zostanie wezwany po zakończeniu harmonogramowych godzin pracy – to praca taka będzie stanowiła pracę w godzinach nadliczbowych.

Polecamy: Kodeks pracy 2017 - Praktyczny komentarz z przykładami (książka)