Urlop rodzicielski przy niepełnym wymiarze czasu pracy

Problem

Praca w niepełnym wymiarze czasu pracy i korzystanie z urlopu rodzicielskiego przysporzą pracodawcom wielu trudności. Przepisy nie rozstrzygają bowiem niektórych dylematów dotyczących takiego zatrudnienia. Jeden z nich dotyczy tego, czy pracownika korzystającego z obydwu tych możliwości należy traktować jak zatrudnionego na cały, czy też na część etatu. Jak się wydaje, powinien być traktowany tak, jakby był zatrudniony na część etatu, pomimo braku zmiany umowy, ale tylko pod względem płacowym. Natomiast pod względem innych warunków zatrudnienia i samego statusu pracowniczego już jako pracujący na pełen etat.

Jakie zasady zatrudnienia

Zasadą jest, że łączenie pracy z urlopem rodzicielskim może być w proporcji pół na pół albo z większym udziałem urlopu rodzicielskiego. W przeciwieństwie jednak do art. 186 ⁷ kodeksu pracy (dalej: k.p.), który dotyczy zmniejszenia wymiaru etatu na wniosek dla uprawnionego do korzystania z urlopu wychowawczego (zamiast części tego urlopu), art. 182 ^1e k.p. posługuje się zwrotem „łączyć korzystanie z urlopu rodzicielskiego z wykonywaniem pracy” – a to oznacza, że w tym przypadku nie dokonuje się żadnej zmiany etatu, a nawet więcej – żadnej zmiany umowy o pracę. Pracownik ma zatem nadal cały etat i tak powinien być traktowany. Błędem byłoby więc ustawienie w programie kadrowo-płacowym opcji, w której pracownik ma 1 czy 1 etatu, gdyż byłoby to ewidentnie sprzeczne z treścią umowy o pracę i mogłoby pozbawić zatrudnionego niektórych uprawnień lub je ograniczyć. Wydaje się, że takie działanie mogłoby również zostać uznane przez Państwową Inspekcję Pracy za wykroczenie zagrożone mandatem, albowiem jako taki czyn kwalifikowane jest każde naruszenie przepisów o uprawnieniach związanych z rodzicielstwem, zgodnie z art. 281 pkt 5 k.p.

Polecamy produkt: Rodzina 500+ (PDF)

Ustalając uprawnienia bądź obowiązki pracodawcy, które są uzależnione od liczby osób u niego zatrudnionych, pracownika łączącego urlop rodzicielski z pracą w niepełnym wymiarze należy uznać za osobę zatrudnioną w pełnym wymiarze czasu pracy.

Będzie to miało znaczenie, przykładowo, dla ustalenia istnienia obowiązku utworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Obowiązek ten powstaje bowiem wtedy, gdy pracodawca zatrudnia 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty. Pracownik łączący pracę z urlopem rodzicielskim powinien być tutaj traktowany jako zatrudniony na cały etat.