W trakcie wykonywania pracy pracownik poczuł się źle. Podjęto czynności związane z udzieleniem pierwszej pomocy przedmedycznej i wezwano pogotowie. Po badaniach przeprowadzonych w oddziale intensywnej terapii okazało się, że pracownik doznał wylewu. Ustalono, że:pracownik wykonywał normalne obowiązki związane z wykonywaniem pracy na zajmowanym stanowisku,lekarz medycyny pracy nie stwierdził przeciwwskazań do zatrudnienia na zajmowanym stanowisku pracy,z zakresu czynności wykonywanych w dniu wypadku, nie wynikała potrzeba przenoszenia ciężarów o masie większej niż dopuszczonej przepisami dotyczącymi ręcznych prac transportowych.Czy w takiej sytuacji zdarzenie można uznać za wypadek przy pracy, a jeżeli tak, to jak ustalić przyczynę zewnętrzną?
Zatrudniamy pracownika na stanowisku kucharza. Zgodnie z przepisami pracownik ma obowiązek nosić obuwie ochronne. Niemniej jednak przedstawił on zaświadczenie lekarskie, z którego wynika, że nie może nosić przydzielonych butów (z podnoskiem, zabudowaną piętą) z uwagi na schorzenie stóp, tzw. ostrogi. Lekarz rodzinny w zaświadczeniu zalecił, aby pracodawca zezwolił na noszenie butów, które nie będą urażały ostrogi. Czy pracodawca musi zgodzić się na takie rozwiązanie? Czy takie zaświadczenie może wydać lekarz rodzinny?
Zasadą jest, że dokumenty z zakresu prawa pracy, w tym w szczególności umowy o pracę, powinny być sporządzane w języku polskim. Przepisy Kodeksu pracy nie określają języka, w którym powinny być
sporządzane dokumenty kadrowe. Podstawowym aktem prawnym,
który określa język dokumentacji pracowniczej, jest ustawa o języku
polskim.
Usługi w zakresie szczepień ochronnych i iniekcji są zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT. Warunkiem jest, aby w swojej istocie służyły profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Takie stanowisko zajął Dyrektor IS w Łodzi w interpretacji, której fragment przytaczamy poniżej. Pełna treść interpretacji jest dostępna wraz z bieżącym numerem Mk na www.mk.infor.pl.
Zatrudniliśmy pracownika, który przedstawił nam na piśmie zeznania trzech osób złożone przed notariuszem, poświadczające, że w okresie od 1 stycznia 1965 r. do 31 grudnia 1971 r. wykonywał on pracę w gospodarstwie rolnym (pracownik miał wówczas ukończone 16 lat) o łącznej powierzchni 0,5 ha, prowadzonym przez jego rodziców. Nie uzyskał bowiem z urzędu gminy zaświadczenia, które by to potwierdzało. Od 1 stycznia 1972 r. pracownik jest właścicielem tego gospodarstwa (przejął je na podstawie umowy dożywocia) i prowadzi je wraz z małżonką (przedstawił nam potwierdzający to akt notarialny). Czy okres wykonywania pracy w gospodarstwie rodziców powinniśmy mu wliczyć do stażu pracy, od którego zależy wymiar urlopu wypoczynkowego? Czy zeznania świadków i akt notarialny są wystarczającym dowodem, na podstawie którego musimy uznać, że spełnia on warunki do zaliczenia tego okresu do stażu pracy?