Czynniki szkodliwe, Choroby zawodowe

Na terenie sklepu pracodawca wprowadził niepisaną zasadę – pracownicy (sprzedawcy oraz kasjerzy–sprzedawcy) wykonują obowiązki stojąc. Nie mogą oni korzystać z miejsc do siedzenia przeznaczonych dla klientów sklepu, nawet jeżeli na terenie sklepu nie ma klientów. Przy stanowisku obsługi kasy pracodawca również nie zapewnił miejsca do siedzenia. Pracownicy pracują po 12 godzin dziennie i przysługują im dwie przerwy po 15 minut. Pracownik służby bhp poinformował pracodawcę, że pracownicy powinni mieć zapewnione miejsca do siedzenia w pobliżu miejsca pracy. Czy pracodawca musi zapewnić miejsca do siedzenia? Czy miejsce odpoczynku dla pracowników może znajdować się na terenie zaplecza magazynowego, które pracodawca wyposażył w stolik i czajnik do gotowania wody, a które służy zatrudnionym pracownikom jako jadalnia i miejsce do wypoczynku podczas przerw w pracy?

Jak wynika z tegorocznych wyników badań Ergotest 2009, pracodawcy nie dbają o prawidłową organizację i wyposażenie stanowiska pracy pracowników. Pracownicy skarżą się na niedostosowane do swoich potrzeb krzesło czy zbyt małą przestrzeń roboczą. Ponad 40 proc. pracowników nie ma możliwości regularnego korzystania z przysługującej im przerwy po każdej godzinie pracy z komputerem, a ponad jedna trzecia deklaruje, że pracodawca, nie partycypował w kosztach zakupu okularów korygujących wzrok, koniecznych do pracy z monitorem ekranowym.

Kodeks pracy nakłada na pracodawcę obowiązek zgłoszenia do odpowiednich służb każdego przypadku choroby zawodowej, lub podejrzenia o taką chorobę.

Kodeks pracy określa sposób, w jaki powinien zachować się pracodawca, kiedy u jego pracownika zostanie stwierdzona choroba zawodowa.

Zatrudniając kobiety w zakładzie pracy, pracodawca jest zobowiązany do zapewnienia im odpowiednich warunków pracy. Dotyczy to głównie organizacji pomieszczeń higienicznosanitarnych oraz niezatrudniania przy określonych rodzajach prac.

Konieczność zapewnienia pracownikom profilaktycznych posiłków i napojów istnieje nie tylko w okresie letnim. Przy niektórych pracach obowiązek taki istnieje przez cały rok.

Komu przysługuje rekompensata z tytułu pracy w warunkach szczególnych lub o szczególnym charakterze?

Obowiązkiem pracodawcy jest dbanie o zdrowie i życie pracowników. Jednym z przejawów tej ochrony jest zapobieganie przez pracodawcę choroba zawodowym.

Dodatek wyrównawczy jest uzupełnieniem wynagrodzenia związanym ściśle z przeniesieniem pracownika na inne stanowisko pracy. Stanowi różnicę między wynagrodzeniem z okresu poprzedzającego przeniesienie, a wynagrodzeniem po przeniesieniu pracownika.

Pracodawca jest zobowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy.

Jednorazowe odszkodowanie przysługuje osobie ubezpieczonej z tytułu wypadku w pracy lub choroby zawodowej, a także - zaistniałego przed 1 stycznia 2003 r. wypadku w drodze do pracy lub z pracy. Jeśli ubezpieczony zmarł w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, a także zaistniałego przed 1 stycznia 2003 r. wypadku w drodze do pracy lub z pracy, ZUS wypłaca jednorazowe odszkodowanie członkom jego rodziny.

19 czerwca 2008 r. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że przepisy związane z chorobami zawodowymi są niezgodne z Konstytucją RP.

Problematykę prowadzenia dokumentacji dotyczącej chorób zawodowych pracowników reguluje rozporządzenie Ministra Zdrowia z 1 sierpnia 2002 r. w sprawie sposobu dokumentowania chorób zawodowych i skutków tych chorób (DzU nr 132, poz. 1121).

Nad przestrzeganiem warunków bezpieczeństwa i higieny pracy czuwają oprócz pracodawcy również organy zakładowego nadzoru.

Monter pracujący przez kilkanaście lat w zakładach chemicznych przeszedł na rentę z powodu choroby wieńcowej. Przy kolejnym badaniu stwierdzono u niego chorobę zawodową - przewlekłe zatrucie rozpuszczalnikami organicznymi (toluen). Z tego powodu została mu przyznana renta inwalidzka. W 2006 r. monter zmarł na raka trzustki. Wdowa wystąpiła o przyznanie renty rodzinnej na podstawie art. 17 ust. 6 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych. Czy przysługuje jej prawo do renty rodzinnej?

Prawo do wydania orzeczenie lekarskiego o rozpoznaniu choroby zawodowej j wydaje lekarz właściwy do orzekania o rozpoznaniu choroby zawodowej.  

Choroba zawodowa jest to choroba spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy lub sposobem wykonywania pracy. Powstaje wskutek stałego przebywania ciała w niedogodnej pozycji, systematycznego wykonywania forsownych czynności lub regularnego przebywania w otoczeniu zawierającym czynniki szkodliwe dla zdrowia. 

Wypadek przy pracy musi być spowodowany przyczyną zewnętrzną. Jest nią każdy czynnik pochodzący spoza organizmu poszkodowanego, mogący wywołać szkodliwe skutki, w tym także pogorszyć stan zdrowia pracownika dotkniętego wewnętrznym schorzeniem samoistnym.

Pracodawcy w niedostateczny  sposób realizują ciążący na nich obowiązek eliminowania lub minimalizowania zagrożeń związanych z użytkowaniem niebezpiecznych czynników chemicznych, a w szczególności oceny prawidłowości identyfikacji tych zagrożeń, co prowadzi niejednokrotnie do bardzo ciężkich wypadków przy pracy.

Pracowałem w zakładach górniczych jako operator ciężkich maszyn. Konsekwencją kilku lat pracy jest choroba zawodowa - zespół wibracyjny postać kostno-stawowa. Mam decyzję powiatowego inspektora sanitarnego stwierdzającego istnienie tej choroby. Otrzymałem już od ZUS jednorazowe odszkodowanie. Po wyczerpaniu okresu pobierania zasiłku chorobowego wystąpiłem o świadczenie rehabilitacyjne. ZUS jednak odmówił mi jego przyznania, stwierdzając, że stan mojego zdrowia nie rokuje poprawy. Przyznano mi natomiast rentę z tytułu choroby zawodowej, ponieważ stwierdzono u mnie częściową niezdolność do pracy. Pracodawca rozwiązał ze mną umowę o pracę. Czy przysługują mi jakieś dodatkowe świadczenia od pracodawcy w związku z moją chorobą?