Stwierdzenie choroby zawodowej u pracownika (art. 230)

Choroby zawodowe to grupa chorób spowodowanych działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy lub sposobem wykonywania pracy. Jeżeli u pracownika zostaną stwierdzone objawy takiej choroby, pracodawca jest zobowiązany przenieść pracownika do innej pracy nie narażającej go na działanie czynnika, który wywołał te objawy. Obowiązek pracodawcy przeniesienia pracownika do innej pracy powstaje tylko w wypadku, gdy orzeczenie lekarskie zostało wydane przez lekarza sprawującego opiekę nad pracownikami danego zakładu pracy. Zasady sprawowania profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami są uregulowane przede wszystkim w art. 229 Kodeksu pracy.

Autopromocja

Zobacz: Badania lekarskie pracowników (art. 229)

Omawiany artykuł w paragrafie drugim zawiera pewne zabezpieczenie dla pracownika przeniesionego na inne stanowisko pracy. Mianowicie, jeżeli przeniesienie do innej pracy powoduje obniżenie wynagrodzenia, pracownikowi przysługuje dodatek wyrównawczy przez okres nie przekraczający 6 miesięcy. Jeżeli pracodawca nie ma takiego stanowiska, może on wówczas skorzystać z przepisów dotyczących wypowiadania stosunku pracy, przy czym na okres wypowiedzenia musi odsunąć pracownika od wykonywanych zadań z prawem do zachowania wynagrodzenia za pracę. Natomiast nie daje pracodawcy prawa wypowiedzenia stosunku pracy to, że stanowiska, na które mógłby przenieść pracownika, są zajęte przez innych pracowników.

Zobacz serwis: Układy zbiorowe pracy

 Pracownik, którego pracodawca nie przeniósł do innej pracy w terminie wskazanym w orzeczeniu lekarskim, może rozwiązać stosunek pracy bez wypowiedzenia.

Podstawa prawna: art. 230 Kodeksu pracy

Autopromocja

Zbiegi tytułów do ubezpieczeń społecznych

Sprawdź