Przeniesienie do pracy odpowiedniej w przypadku choroby zawodowej (art. 231)

Taki obowiązek nakłada na pracodawcę artykuł 231 Kodeksu pracy. Jest on konsekwencją art. 230 Kodeksu, jeżeli bowiem pracodawca ma obowiązek przenieść pracownika do innej pracy w razie powstawania objawów choroby zawodowej, to tym bardziej musi mieć taki obowiązek, gdy nastąpił już uszczerbek na zdrowiu pracownika wskutek choroby zawodowej lub wypadku przy pracy i pracownik stał się niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy.

 O niezdolności pracownika do wykonywania dotychczasowej pracy orzeka lekarz sprawujący opiekę nad pracownikami danego pracodawcy.

Zobacz: Stwierdzenie choroby zawodowej u pracownika (art. 230)

Obowiązek ten podlega jednak pewnemu ograniczeniu. Pracodawca ma obowiązek przenieść pracownika na inne stanowisko pracy tylko wtedy, gdy nie został on uznany za niezdolnego do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Jeżeli zatem taki pracownik nabędzie np. prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, to pracodawca może wypowiedzieć stosunek pracy.

Do omawianego artykułu stosuje się także przepis o dodatku wyrównawczym. Mianowicie, jeżeli przeniesienie do innej pracy powoduje obniżenie wynagrodzenia, pracownikowi przysługuje dodatek wyrównawczy przez okres nie przekraczający 6 miesięcy. Jeżeli pracodawca nie ma takiego stanowiska, może on wówczas skorzystać z przepisów dotyczących wypowiadania stosunku pracy, przy czym na okres wypowiedzenia musi odsunąć pracownika od wykonywanych zadań z prawem do zachowania wynagrodzenia za pracę. Natomiast nie daje pracodawcy prawa wypowiedzenia stosunku pracy to, że stanowiska, na które mógłby przenieść pracownika, są zajęte przez innych pracowników.

Zobacz serwis: Spory ze stosunku pracy

Podstawa prawna: Art. 231 Kodeksu pracy

Autopromocja

Zbiegi tytułów do ubezpieczeń społecznych

Sprawdź