Spory zbiorowe – mediacje

Spór zbiorowy

Spór zbiorowy pracowników z pracodawcą lub pracodawcami może dotyczyć warunków pracy, płac lub świadczeń socjalnych oraz praw i wolności związkowych pracowników lub innych grup, którym przysługuje prawo zrzeszania się w związkach zawodowych. Warto wspomnieć, że nie jest dopuszczalne prowadzenie sporu zbiorowego w celu poparcia indywidualnych żądań pracowniczych, jeśli ich rozstrzygnięcie jest możliwe w postępowaniu przed organem rozstrzygającym spory o roszczenia pracowników.

Wszczęcie sporu

Spór zbiorowy wszczyna się w dniu wystąpienia przez podmiot reprezentujący interesy pracownicze do pracodawcy z żądaniami, jeżeli pracodawca nie uwzględnił wszystkich żądań w terminie określonym w wystąpieniu, nie krótszym niż 3 dni. Na pracodawcy ciąży obowiązek niezwłocznego podjęcia rokowań.

Zobacz: Spór zbiorowy nie dla spraw indywidualnych

Mediacje

Jeżeli strona wszczynająca spór podtrzymuje swoje żądania (a więc rokowania nie zakończyły się porozumieniem), w celu zawarcia porozumienia przeprowadza się obligatoryjnie mediacje. Dla porównania mediacje w sporach indywidualnych przeprowadzane są fakultatywnie. W sporach zbiorowych jest to etap poprzedzający inne metody rozstrzygania sporów, jak strajk czy arbitraż społeczny.

Mediacje polegają na rozwiązywaniu konfliktów przy pomocy osoby trzeciej, która nie ma władzy nad stronami sporu. Mediacje w sporach zbiorowych wyróżniają się występowaniem po dwóch stronach sporu podmiotów zbiorowych. Stronami sporu zbiorowego są: pracownicy – reprezentowani przez związki zawodowe oraz pracodawca (reprezentowany np. przez zarząd) lub pracodawcy, którzy mogą być reprezentowani przez właściwe organizacje pracodawców. Zwykle ciężko jest im dojść do konsensusu ze względu na relacje dotyczące stosunku pracy oraz wynikające z konfliktu emocje. Omawiany rodzaj mediacji ma charakter formalny, co oznacza, że posiadają one umocowanie prawne (ustawa o rozwiązywaniu sporów zbiorowych).

Mediator

Termin „mediator” pochodzi od łacińskiego „medianus”, co oznacza „w środku się znajdujący”. Mediatorem jest osoba dająca gwarancję bezstronności, która znajdując się pośrodku między pracownikami a pracodawcą, prowadzi do uzyskania kompromisowego stanowiska. Powinna wykazywać się takimi cechami, jak: neutralność, obiektywizm i wiarygodność.
Mediator zostaje ustalony wspólnie przez strony sporu zbiorowego. Może być nim osoba z listy ustalonej przez ministra właściwego do spraw pracy w uzgodnieniu z organizacjami związkowymi oraz organizacjami pracodawców reprezentatywnymi, w rozumieniu ustawy z dnia 6 lipca 2001 r. o Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych i wojewódzkich komisjach dialogu społecznego.