Diety zagraniczne 2015

Mianem diety zagranicznej określa się kwotę przeznaczoną na pokrycie kosztów wyżywienia i inne drobne wydatki, które pracownik ponosi podczas odbywania delegacji poza granicami kraju.
Jej wysokość uzależniona jest od kraju, który stanowi cel podróży zagranicznej – państwo, w którym pracownik ma wykonać polecenia służbowe. Nie będą więc nim kraje, przez które podróżuje on przejazdem. Pracodawca może wskazać jednocześnie więcej niż jedno państwo docelowe, jeśli pracownik odbywa podróż do dwóch lub więcej państw.

Przy określaniu wysokości diety pracodawca nie będzie brał pod uwagę wskazań dotyczących diet obowiązujących w państwach, przez które pracownik tylko przejeżdża (Niemcy, Francja) w przypadku, gdy celem podróży służbowej jest Hiszpania. Sytuacja ta zmieni się, jeśli pracodawca oznaczy kilka państw jako docelowe (w tym np. państwa przejezdne), w których pracownik ma wykonać określone polecenia służbowe.

W jaki sposób ustala się wysokość diety zagranicznej?

Sposób, w jaki wypłacane są diety zagraniczne, czyli należności z tytułu podróży służbowej pracownikowi zatrudnionemu u prywatnego pracodawcy, ustala się:

• w układzie zbiorowym pracy,
• w regulaminie wynagradzania,
• w umowie o pracę (jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania).

Szczególne ustalone z góry zasady rozliczania krajowych i zagranicznych podróży służbowych dotyczą zaś delegacji pracowników zatrudnionych w państwowych lub samorządowych jednostkach sfery budżetowej. Wprowadzone one zostały rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Jego przepisy zawierają również wskazania dotyczące stawek diet zagranicznych w odniesieniu do poszczególnych państw będących celem podróży służbowej.

Polecamy także: Rozliczanie podróży służbowych pracowników

Postanowienia układu zbiorowego pracy, regulaminu wynagradzania lub umowy o pracę dotyczące diet zagranicznych pracowników zatrudnionych u prywatnych pracodawców nie mogą ustalać diety za dobę podróży służbowej w niższej wysokości niż dieta z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju przewidziana we wspomnianym powyżej rozporządzeniu.

Nie ma przeszkód, aby pracodawca wypłacał pracownikom wyższe kwoty niż określone w rozporządzeniu, jednak wówczas nadwyżki ponad przysługujące z rozporządzenia diety będą stanowiły przychód pracownika. W konsekwencji zaistnieje obowiązek opłacania składek ZUS i podatku.