Rozwiązanie bez wypowiedzenia a niezdolność do pracy pracownika

Zgodnie z art. 53 Kodeksu pracy, pracodawca może rozwiązać umowę o pracę z pracownikiem bez zachowania okresu wypowiedzenia jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa:

a) dłużej niż 3 miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,

b) dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze 3 miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej 6 miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową.

Niezdolność do pracy przy zatrudnieniu krótszym niż 6 miesięcy

Problemem z jakim spotykają się na co dzień praktycy prawa pracy jest ustalenie w jaki sposób rozumieć pojęcie miesiąca, czy należy rozumieć ten termin jako 30 dni czy też mieć na uwadze miesiąc kalendarzowy? 

Do obliczenia terminu, z uwagi na brak regulacji w przepisach prawa pracy, należy stosować odpowiednio przepis art. 112 Kodeksu cywilnego, w związku z art. 300 Kodeksu pracy. Termin oznaczony w tygodniach, miesiącach lub latach kończy się z upływem dnia, który nazwą lub datą odpowiada początkowemu dniowi terminu, a gdyby takiego dnia w ostatnim miesiącu nie było – w ostatnim dniu tego miesiąca.

Pracownik przedłożył do pracodawcy zwolnienie lekarskie od 29 marca 2017. Termin 3 miesięcy upływa w dniu 29 czerwca 2017.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że pracodawca może zwolnić pracownika w pierwszym przypadku jeśli pracownik chorował dłużej niż 3 miesiące, czyli choćby 3 miesiące i 1 dzień, pod warunkiem, że był zatrudniony u pracodawcy krócej niż 6 miesięcy.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 21 lipca 1999 r., sygn. I PKN 161/99, do okresu 6 miesięcy zatrudnienia nie dolicza się okresu niezdolności do pracy z powodu choroby.

Pracownik został zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas określony od 01.11.2016. Po czterech miesiącach zatrudnienia, tj. od 05.03.2017 rozchorował się i niezdolność do pracy trwa nieprzerwanie. Pracodawca mógł skorzystać z możliwości rozwiązania z pracownikiem umowy o pracę bez wypowiedzenia, w trybie art. 53 Kodeksu pracy już w dniu 06.06.2017 czyli po okresie nieobecności spowodowanej chorobą dłuższej niż 3 miesiące. 06.06.2017 pracownik był niezdolny do pracy 3 miesiące  i 1 dzień zatem pracodawca mógł rozwiązać z pracownikiem umowę o pracę mimo, że w dniu 30.04.2017 pracownik legitymował się już 6 miesięcznym stażem pracy u danego pracodawcy.

Pracodawca może ale nie musi korzystać z możliwości rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Przepisy Kodeksu pracy dają pracodawcy taką możliwość ale nie zobowiązują go do jej wykorzystania.

Pracodawca może zdecydować o zastosowaniu zwolnienia natychmiastowego również po upływie dłuższego czasu od dnia, który uprawniał go do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia. Warunkiem zwolnienia pracownika w tym trybie jest pozostawanie w niezdolności do pracy dłużej niż 3 miesiące (w sytuacji gdy był zatrudniony u pracodawcy krócej niż 6 miesięcy). Przepisy prawa nie wskazują terminu, w czasie którego pracodawca powinien podjąć decyzję o zastosowaniu rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia.

Polecamy książkę: Kodeks pracy 2017 Praktyczny komentarz z przykładami

Należy pamiętać, iż zgodnie z art. 53 § 3 Kodeksu pracy, nie można dokonać rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia gdy pracownik stawił się do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności. Zakaz ten nie ma jednak zastosowania w sytuacji, gdy pracownik jest nadal niezdolny do pracy, a gotowość do pracy zgłasza tylko w celu przerwania biegu okresu, o którym mowa w art. 53 § 1 pkt 1 lit. a i b Kodeksu pracy (wyrok SN z dnia 16 grudnia 1999 r., I PKN 415/99, OSNP 2001, nr 10, poz. 342).

Staż pracy ustala się na dzień rozpoczęcia niezdolności do pracy z powodu choroby, a nie na dzień rozwiązania umowy.

Jeśli pracownik pozostawał już w zatrudnieniu u danego pracodawcy w przeszłości to nie należy sumować okresów zatrudnienia u danego pracodawcy. Okres zatrudnienia krótszy niż 6 miesięcy dotyczy ostatnio zawartego trwającego, nieprzerwanego stosunku pracy.

Do okresu zatrudnienia u „danego pracodawcy” nie wlicza się okresu zatrudnienia w poprzednim zakładzie także w wypadku, gdy przejście pracownika z tego zakładu nastąpiło na podstawie porozumienia obu pracodawców (uchwała SN z dnia 20 maja 1977 r., I PZP 18/77, OSNCP 1977, nr 11, poz. 210). Wlicza się natomiast okres zatrudnienia u poprzedniego pracodawcy w razie przejścia zakładu lub jego części na nowego pracodawcę na mocy art. 23(1) Kodeksu pracy), a także w innych przypadkach, gdy z mocy odrębnych przepisów nowy pracodawca jest następcą prawnym w stosunkach pracy nawiązanych przez pracodawcę poprzednio zatrudniającego tego pracownika (art. 53 § 4 w związku z art. 36 § 1(1) Kodeksu pracy).

Pracownik był zatrudniony u pracodawcy w następujących okresach: 0d 01.01.2013 do 31.03.2013 na podstawie umowy zawartej na okres próbny, od 01.04.2013 do 31.12.2013 na podstawie umowy zawartej na czas określony, od 21.07.2015 do 20.07.2016 na podstawie umowy zawartej na czas określony i obecnie od 01.11.2016 na podstawie umowy zawartej na czas określony. Pracownik jest niezdolny do pracy z powodu choroby od 05.03.2017. Pracodawca w dniu 06.06.2017 może rozwiązać z pracownikiem umowę o pracę bez wypowiedzenia w związku z zatrudnieniem krótszym niż 6 miesięcy i niezdolnością do pracy trwającą dłużej niż 3 miesiące.